قهرمان بدشانس جهان

منصور مهدی زاده در عین توانایی، از كسب مدال المپیك رم محروم شد و پس از كسب عنوان های قهرمانی سال های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ یوكوهاما و تولیدو آمریكا و به خاطر شكستگی انگشت در صوفیه، بدون …

منصور مهدی زاده در عین توانایی، از كسب مدال المپیك رم محروم شد و پس از كسب عنوان های قهرمانی سال های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ یوكوهاما و تولیدو آمریكا و به خاطر شكستگی انگشت در صوفیه، بدون شكست به مدال برنز رسید.

در جامعه كشتی، او را قهرمان بدشانس هم نام نهادند. خود او می گوید كه هر زمان تیم به المپیك رفت با عدم مدیریت روبه رو شد. یعنی همیشه در كارهای تداركاتی تیم مشكل داشت. در ۱۹۶۰ المپیك رم مرا بد«كوچ» كردند و من نتوانستم موفق شوم. در آن المپیك نفر اول را بردم، با نفر دوم مساوی كردم و نفر سوم را هم بردم، اما خودم حذف شدم! تجهیزات ما در آن زمان خیلی كم بود. در المپیك ها با مشكلات روحی مواجه بودیم.

مهدی زاده برای توكیو دورخیز خوبی داشت، اما متاسفانه رهبران كشتی آن زمان تفاوتی بین طلا و مفرغ قائل نبودند. در آن زمان مهدی زاده را وادار كردند برای مبارزه با یك حریف بی عنوان و بی سابقه ۱۰ كیلو وزن كم كند.

شاید در طول تاریخ المپیك ها برای هیچ قهرمانی بدشانسی های مهدی زاده تكرار نشده باشد و نشود. در المپیك رم در حالی كه مدال باید بر سینه او می درخشید به دلیل مقررات پرایراد آن زمان، این شانس از او گرفته شد.

چرا كه انتونسون سوئدی همانكه مدال برنز را برد در دور دوم مغلوب او شد و حسن كنگور ترك قهرمان بازیها مبارزه اش برابر مهدی زاده مساوی به آخر رسید.

در توكیو، همه به خاطر مظلومیت، دلاوری و توانمندی او گریستند. او بعد از شكست دادن قهرمان گارچو بلغاری و پیروزی بر حسن كنگور به دلیل ۶ امتیاز منفی، از جدول حذف شد و بعد از وزن كشی به واسطه اینكه سنگین تر از حریف آمریكایی بود به رتبه چهارم قناعت كرد.

مبارزه گارچف و كنگور هم مساوی به آخر رسید و این بلغاری خوش شانس به علت سبكی وزن طلای الپیك را برد.