ستاره، صداقت و باران

به دیروزهایم می اندیشم. به آن زمانی که تمام ستاره ها را از آن خود می دانستم. اما حیف! احساس چیدن ستاره ها در آغوش خسته ی باد فراموش شد. می خواهم سبز باشم؛ سبز به رنگ صداقتی که خدا به …

به دیروزهایم می اندیشم. به آن زمانی که تمام ستاره ها را از آن خود می دانستم. اما حیف! احساس چیدن ستاره ها در آغوش خسته ی باد فراموش شد. می خواهم سبز باشم؛ سبز به رنگ صداقتی که خدا به من بخشیده است.

چه خوب می شد اگر صداقت آخرین حرف دل انسان بود. چه باشکوه و رؤیایی ست آنگاه که با وضوی عشق، به صداقت و خلوص اقتدا می کنیم.

از نگاه های ماه فهمیدم که او هم مثل همأ شقایق ها، باران را دوست دارد. هوای دلم ابری و آسمان نگاهم بارانی ست.

ستاره، صداقت و باران واژه هایی هستند که باید از آن سرمشق گرفت تا کویر به آن ها بیندیشد.

بیژن غفاری ساروی/ ساری/ همکار افتخاری مدرسه