به آنها فرصت دهید!

● کنکاشی در چگونگی رفتار والدین با فرزندان
همواره روشهای متعددی در خصوص چگونگی تربیت فرزندان مطرح می شود . عده ای بر این باورند که کودکان نباید زیاد آزاد باشند و عده ای دیگر …

کنکاشی در چگونگی رفتار والدین با فرزندان

همواره روشهای متعددی در خصوص چگونگی تربیت فرزندان مطرح می شود . عده ای بر این باورند که کودکان نباید زیاد آزاد باشند و عده ای دیگر نیز معتقدند فرزندان اجازه دارند تا طریقه زندگیشان را خود انتخاب کنند. با این حال باید گفت نه می توان آن چنان با تساهل در خصوص تربیت فرزندان رفتار کرد و نه می توان فرزندان را تحت کنترل شدید قرار داد چرا که نتایج چنین برخورد های می تواند بسیار خطرناک باشد .

روانشناسان بر این باورند که نوجوانان و کودکان از تاثیر پذیری فوق العاده ای برخوردار هستند . آنان به دلیل تازه بودن تجربه های زندگی غالبا هر رویدادی و اتفاقی را به عنوان مبنای تحلیلی خویش قرار می دهند و شاید همین امر باشد که منجر به انحطاط فکری و اخلاقی فرزندان می شود.

در واقع باید گفت پدر و مادر ایده‌آل والدینی هستند که شیوه‌های تربیتی و قانونی را برای بچه‌های خود در نظر بگیرند و با آن سبک تربیتی خاص – که می‌تواند متناسب با اعتقادها، طبقه اجتماعی، اقتصادی وفرهنگی زن و شوهر باشد- او را پرورش دهند. در این شیوه‌های تربیتی نباید افراط و تفریط باشد. گاهی آن قدر به بچه‌ها سخت می‌گیرید که بعد به دلیل قوانین سخت دلتان می‌سوزد و مدتی او را رها می‌کنید تا هر آنچه می‌خواهد بکند. این اشتباه‌ترین اقدام در زمینه تربیت بچه‌ها است. چون افراط و تفریط، بچه‌ها را جسور و گستاخ می‌کند و آنها در این صورت، شما را لایق والد بودن نمی‌دانند.نکته مهم دیگر این است که در مورد سبک تربیتی باید با همسرتان مشورت کنید و در اجرای آن ثبات‌قدم داشته باشید. اینکه پدر و مادر هر کدام ساز مخالف بزنند، بدترین شیوه تربیتی است. شما حتی اگر با هم مشکلی دارید با حضور بچه‌ها و برای اجرای تصمیم‌های خانواده باید حکم واحدی داشته باشید. تعارض داشتن در این زمینه بسیار مخرب است، چه برای رابطه خودتان و چه در امر تربیت بچه‌ها. باید به عنوان والدین ایده‌آل، معقول و منطقی باور کنید که درضمن رشد بچه‌‌ها، آنها باید از شما فاصله بگیرند و مستقل شوند. باید در هر مرحله از زندگی مهارت‌های خاصی را به آنها بیاموزید و سپس نقش حمایت‌کننده را داشته باشید تا خودشان در امور زندگی مستقل شوند. در واقع یکی از راهکارهای اساسی برای تربیت صحیح فرزندان فرصت زندگی دادن به آنهاست . زندگی سراسر پیروزی ها و شکست هایی است که از پی هم می آیند . از این رو فرزندان می بایست طریقه برخورد با مشکلات زندگی را بیاموزند . البته منظور ما از این گفته آن نیست که حتما باید برای فرزندان برنامه ریزی کرد و یا کلاس های آموزشی در این زمینه برقرار کرد بلکه باید دانست والدین می توانند با فرصت دادن به کودکان خویش آنان را در دستیابی به طریقه صحیح زندگی کردن کمک کنند.

متاسفانه دیده می شود که بسیاری از خانواده ها هیچ گاه اجازه نمی دهند که فرزندانشان تجربه های جدیدی را لمس کنند . این تجربه شاید بازی کردن با فرزند همسایه جدید باشد و شاید هم کنجکاوی در خصوص یک وسیله جدید در خانه! چنین روش تربیتی منجر به آن می شود که فرزند هیچ گاه طعم پیروزی و یا شکست را تجربه نکند . در واقع ما باید فرزندانمان را در برابر رخداد های زندگی قرار دهیم . البته نه آنکه بدون هیچ نظارتی آنها را در برابر توفان مشکلات رها کنیم . بلکه راه صحیح تربیت فرزندان آن است که آنان با کنترل حتی المقدور نا محسوس والدین در برابر تجربه های جدید قرار گیرند . بی شک چنین فرصت هایی

می توانند بسیاری از جنبه های روحی و روانی و استعداد های

با لقوه کودک را شکوفا کند . ضمن آنکه چنین روشی می تواند کودک را برای زندگی واقعی که بدون هیچ حامی باید آن را انجام دهد تقویت کند . چرا که وی در کودکی طعم تلخ شکست را با انتخاب گزینه اشتباه چشیده است و لذا در پی آن است تا در زندگی خویش عاقلانه ترین راه را برگزیند.

رعنا آرش کیا