هایکوهایی برای وداع با پاییز

هایکو در اصل خود، شعر فصل‌هاست. با واژه‌هایی معدود و با تصاویری روشن به معناها و حس‌هایی گونه‌گون از فصل‌ها می‌رسد.
برای وداع با پاییز ۹۰ که مهربان و بارانی در خاطرات ما ماندگار …

هایکو در اصل خود، شعر فصل‌هاست. با واژه‌هایی معدود و با تصاویری روشن به معناها و حس‌هایی گونه‌گون از فصل‌ها می‌رسد.

برای وداع با پاییز ۹۰ که مهربان و بارانی در خاطرات ما ماندگار خواهد بود از‌ هایکوهای ماتسو باشو بهره گرفته‌ام.

ماتسو باشو، بی‌تردید از نامدارترین شاعران‌ هایکوسراست.

او که در دوره «ادو» (دوره‌ای که شوگان‌های خانواده توکوگاوا بر ژاپن حکم می‌راندند) می‌زیست، شعرهایش تا امروز از نمونه‌های درخشان‌ هایکو است.‌

هایکوهای پاییزی باشو را از ترجمه انگلیسی خانم جین رایشهولد به فارسی برگردانده‌ام.

گلی شگفت

برای پرنده‌ها برای پروانه‌ها

آسمان پاییز

پس از گل‌ها

همه آن چه برای‌ هایکوی من مانده است

دانه‌های لوبیا

من می‌روم

تو می‌مانی

دو پاییز

در وزش بادهای پاییزی

سبز است هنوز

خار بلوط

نمرده‌ام!

پایان یک سفر

شبانگاهان پاییز است

بادهای پاییز

در گشودن درهای کشویی

صدایی برنده

می‌آشوبد گور را

آوای اشک‌آلود من

بادهای پاییز

شاخه برهنه را

کلاغی تصرف کرده است

تاریک روشنای پاییز

رخت برمی‌بندد پاییز

با دستان گشوده منتشر

خارهای بلوط

همین پاییز

دلیلی است برای پیرسالی

یکی ابر و یکی مرغ

سید احمد نادمی

منتقد و مترجم