فوتبالیست دیروز فیلمساز امروز

فوتبال یه ورزش جمعیه یه آیین جمعی مثل یک نمایش استادیوم ها شبیه به آمفی تئاترهای روباز یونان قدیم ساخته میشن بازیکن ها بازیگران این نمایشن مربی نقش کارگردان رو داره و تشابه اصلی در جایگاه و اهمیتیه که تماشاگرها دارن فوتبال و نمایش هر دو بی تماشاگر یعنی هیچ قراره با پایان یک مسابقه , تماشاگرا مثل تاثیری که دیدن یه نمایش رو اون ها میزاره دچار یه جور تزکیه نفس بشن درس بگیرن از برد و باخت و خوب و بد بازی کردن تیمهاشون حالا زنان جامعه ما از شرکت در چنین آیین جمعی محرومن

فوتبال یه ورزش جمعیه. یه آیین جمعی. مثل یک نمایش. استادیوم‌ها شبیه به آمفی تئاترهای روباز یونان قدیم ساخته میشن. بازیکن‌ها بازیگران این نمایشن. مربی نقش کارگردان رو داره و تشابه اصلی در جایگاه و اهمیتیه که تماشاگرها دارن. فوتبال و نمایش هر دو بی تماشاگر یعنی هیچ. قراره با پایان یک مسابقه ، تماشاگرا مثل تاثیری که دیدن یه نمایش رو اون‌ها میزاره دچار یه جور تزکیه نفس بشن. درس بگیرن از برد و باخت و خوب و بد بازی کردن تیمهاشون. حالا زنان جامعه ما از شرکت در چنین آیین جمعی محرومن ...

تازگی خبرهایی شنیده ام پیرامون فیلم «شیرین قناری بود»که آن را «داوود توحید پرست » کارگردانی کرده است. فیلمی که در جشنواره فجر سال پیش هم اکران شد. فیلمی در ژانر اجتماعی- ورزشی.

شیرین قناری بود داستان دختریست آرمانگرا. واله و شیدای فوتبال. مشتاق و علاقمند به شکستن قوانین و محدودیت‌های اجتماعی که بعضی از دختران امروزی را بسیار محدود می‌کند. دختری که به خاطر علاقه بسیار زیادش به فوتبال با یکی از دختران مدرسه درگیر و در نتیجه از مدرسه اخراج می‌شود. او می‌خواهد به مدرسه برگردد اما در این راه موانع بسیار است... فیلم همچنین کل کل‌ها و کری خوانی‌های هواداران دو تیم بزرگ پایتخت را به سینماها می‌کشاند. استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها ...

توحید پرست معتقد است فیلم‌هایی که در ژانر ورزشی ساخته شده‌اند بسیار اندکند و اغلب ردپایی از دردهای جامعه زنان ورزشکار در آنها دیده نمی‌شود. او «شیرین قناری بود» را با همکاری «یاسمن کفایتی» نوشته است و مدیر فیلمبرداریش هم سید نظام کشفی بوده است.از نام‌های آشنای دیگری که درین فیلم با او همکاری کرده‌اند «شیرین بوریایی دوست» در مقام طراحی صحنه و لباس این فیلم است.

توحید پرست فاصله بین ارائه فیلمنامه برای گرفتن پروانه ساخت تا گرفتن این مجوز را بسیار طولانی عنوان می‌‌کند. در نهایت سال گذشته او موفق می‌شود با هزینه شخصی به عنوان فیلمسازی مستقل فیلم شیرین قناری بود را کلید بزند. او در فیلمش از بازیگران جوانی استفاده کرده است که بعضی‌هاشان کار اولی هستند مثل «سعیده رودبارکی» و بعضی اصلن بازیگر نیستند مثل «جاسم کرار» و «علی حمودی» که اساسا فوتبالیست هستند. بعضی هم چون «پردیس افکاری »، «نگین معتضدی» و «مهدی حاجیزاده» از بازیگران خوب و بنام سینما و تلویزیون و تئاتر هستند.

توحیدپرست دلایلی را که در او برای رفتن به سراغ چنین سوژه ای انگیزه ایجاد کرده‌اند فعالیت‌های سابقش در زمینه فوتبال عنوان می‌کند. توحید پرست فوتبالیست سابق و فیلمساز فعلیست. فیلمسازی که دغدغه اش را بیان دردهای اجتماعی می‌داند. به نقد کردن علاقه مند است. بازگو کردن این انتقادها با زبانی صریح و رک. او دوست دارد معضلات اجتماعی را به چالش بکشد. همچنین علاقمند به بیان مفاهیمی چون «اندیشه» و «انسانیت» در فیلم‌هایش است.

انگیزه دیگر توحید پرست برای ساخت «شیرین قناری بود» همین نگاهی است که به دردهای اجتماعی دارد. نمونه اش محدودیتها و فشارهایی است که از جانب خانواده و اجتماع بر دختران اعمال می‌شود. او می‌گوید دختران ایرانی در زمینه ورزشی محدودیت‌هایی دارند. یکی از این محدودیت‌ها قانون منع ورود زنان و دختران به ورزشگاه‌ها برای تماشای بازی فوتبال است.

او معتقد است که اگر به دختران و زنان علاقمند به فوتبال اجازه ورود به استادیوم‌ها داده بشود جو ورزشگاه‌ها هم از این حالت بی قیدی که دچارش شده خارج می‌شود. حضور زنان از میزان خشونت و فحاشی خواهد کاست و فرهنگ سازی درستی انجام خواهد گرفت. او معتقد است که این فضا دیر یا زود باید شکسته شود. وی جمله ای را نقل می‌کند از فیلمش. سعیده رودبارکی بازیگر اصلی فیلم در سکانسی از فیلم به برادرش درباره رفتن دختران به ورزشگاه دیالوگی می‌گوید و مقایسه کوچکی انجام می‌دهد که جالب است.

شیرین: چرا ما دخترا نباید بریم ورزشگاه؟ اگه جلوی شما پسرا رو بگیرن و نزارن برین ورزشگاه ... آیا پسرا مملکت رو به آشوب نمی‌کشن؟!

توحید پرست که این فیلم را با سختی زیاد تولید کرده توانسته است به تازگی پروانه نمایش فیلمش را بگیرد اما او از شرایط اکران در این روزهای سخت بسیار گله‌مند است. توحید پرست می‌گوید فیلمسازهای مستقل برای گرفتن پروانه نمایش و در نوبت اکران قرار گرفتن باید از هفت خوان رستم عبور کنند و همچنین مجبورند در این زمینه با ارگان‌های دولتی و تهیه‌کنندگان بزرگ سینما رقابت کنند که امریست نشدنی. پس در این راه باید دشواری‌ها، کارشکنی‌هاو موانع بسیاری را از سر بگذرانند.

حال با وجود تمامی این سختی‌ها مشکلات و مصائب که در راه ساخت و اکران یک فیلم مستقل وجود دارد توحید پرست امیدوار است اکران فیلمش با اقبال عمومی رو به رو شود و مردم علاقمند به ورزش و بلاخص سینمای ژانر ورزش ازین فیلم استقبال کنند. از آن مهمتر او امیدوار است به دختران و زنان ورزشکار و ورزشدوست کشور که به فیلم «شیرین قناری بود» به عنوان یک اثر چالش برانگیز درباره محدودیت‌های دختران نگاه و از آن حمایت کنند. شاید اکران این فیلم چراغ راه و باز‌کننده مسیری باشد که بتواند مجوز ورود زنان و دختران را به استادیوم‌ها بگیرد. طبیعتن توحید پرست توقع دارد که خانوم‌ها هم در این راه او و تیم همکارش را تنها نگذارند.

اگر ساختار و تکنیک و فیلمنامه و بازی‌های بازیگران فیلم شیرین قناری بود به اندازه سوژه و موضوعش جذاب و جنجال برانگیز باشد می‌تواندکبار برای همیشه به دعوای شیرین بین قرمز و آبی‌ها پایان دهد و از آن مهمتر راه را برای پوشان دن جامه حقیقت بر تن آرزوی دیرینه دخترکان سرزمین ما هموار کند...

نویسنده : نازآفرین کاظمی