آمریكا باید دیگر از سر راه عراق كنار برود

انتخابات عراق, هرچند ناقص, حادثه بزرگی بود هرگاه مردمی عادت كنند كه برای ساختن تاریخ به جای تفنگ به صندوق های رای روی آورند, هم آن ها و هم دیگران نصیب فراوان خواهند برد

این تخمین كه با وجود اوضاع هولناك عراق متلاشی شده از جنگ، شصت درصد واجدین شرایط، رای خود را به صندوق ها ریخته باشند، گواهی است بر شجاعت حیرت انگیزی كه انسان ها گهگاه به رغم تهدید و ارعاب نفس گیر از خود نشان می دهند. این تجربه نشان داد كه در انتخابات، پشیمانی برای كسانی می ماند كه خشونت مسمومی آمیخته از بنیادگرایی و یاس را تبلیغ می كنند. همان طور كه در انتخابات ماه پیش فلسطین هم دیدیم. هر دو سرزمین تحت اشغال اكنون منتظرند ببینند كه آیا خواست رای دهندگان، چیزی بیش از یك ژست نمادین به حساب می آید؟ دشوار بتوان پیش بینی كرد كه احزاب كرد و شیعه، چگونه این مشكل را رفع و رجوع خواهند كرد كه اقلیت سنی كه قرن ها بر عراق حكم می راند، به طور گسترده انتخابات را تحریم كرد. ساده اندیشی است اگر تصور كنیم كه خط مشی منتخبین، با خواست اشغالگران به راحتی سازگار می شود یا در فرو نشاندن ناآرامی ها كار زیادی انجام می دهد. تنها زمانی می شود گفت كه گام مهمی در راه ایجاد عراق با ثبات و قانونمند برداشته شده است كه رهبران منتخب، قدرت را در جهت نفع همگان به كار گیرند.

گزارش های اولیه حاكی از آن است كه «ائتلاف عراق متحد» آیت الله علی سیستانی، احتمالاً اكثریت آرا را نصیب خود خواهد كرد. این پیروزی، قدرت رهبر سیاسی و مذهبی شیعه و ایرانی الاصل را، كه حمایت تهران را هم با خود دارد، افزایش خواهد داد. او مصرانه خواستار خروج سریع آمریكاست. نظرسنجی تلویزیون ابوظبی و موسسه بین المللی زاگبی دو روز پیش از انتخابات، نشان می دهد كه او از جانب مردم سخن می گوید: حدود هشتاد و دو درصد سنی ها و شصت و نه درصد شیعیان می خواهند نیروهای آمریكایی بلافاصله، یا بعد از استقرار یك حكومت منتخب عراق را ترك كنند. می شود بر سر این كه آن ها چقدر برای خروج نیروهای آمریكایی عجله دارند جر و بحث كرد، اما در این هیچ شكی نیست كه دستاورد آورد انتخابات عراق، پیروزی تاریخی نگرشی بود كه برای مردم حق تعیین سرنوشت قائل است نه وظیفه سرسپردگی. اشتباه هم نكنیم كه پیروزی قاطع سیستانی با طرح كلی «نومحافظه كاران» كاخ سفید برای ایجاد یك خاورمیانه منعطف تر هم خوانی ندارد. به طور قطع پافشاری پرزیدنت بوش در برگزاری انتخابات كار درستی بود، چرا كه شورش و ناآرامی سنی ها مادام كه بشود از حضور نیروهای اشغالگر بهانه ساخت پایان نخواهد یافت. ولی این وجه مثبت به سركوفتی برای بوش تبدیل خواهد شد، اگر مشخص شود كه نیتی جز بهره برداری از احساسات شدید عراقی ها، در جهت ثبیت حاكمیت خویش نداشته است. برای آمریكا حیاتی ترین كار اقدام توام با حسن نیت است.ملت آمریكا هفته گذشته، ضربه غافلگیركننده دیگری را متحمل شد، وقتی كه بی بی سی اعلام كرد: به گفته خود ناظران آمریكایی معلوم نیست بر سر حدود نصف درآمد نفت عراق، در فاصله زمانی حمله تاكنون، چه آمده است یعنی بر سر حدود هشت میلیارد و هشتصد میلیون دلار. رای دهندگان عراقی جانشان را به خطر انداختند و شایسته بسیار بیش از یك دموكراسی ساختگی، یا ایفای نقش مامور قلدرمآب آمریكا در منطقه اند، آن طور كه صدام حسین سال ها بود. باید كه كنترل آزاد و شفاف منابع نفتی، اقتصاد و امنیت شان را به خودشان سپرد و انتخابات را به فرصتی برای شروع خروج نظامیان آمریكا و دیگر بیگانگان از عراق تبدیل كرد.

البته این به آن معنی نیست كه آمریكا مسئولیت هایی را كه بابت دو بار كوبیدن عراق و یك دهه تحریم این كشور بر دوش دارد، نادیده بگیرد. باید اطمینان یافت كه بدهی های خارجی عراق بخشوده و تاسیسات زیربنایی اش راه اندازی شده است. همین مستلزم سال ها زمان و میلیارد ها دلار پول است.ولی اگر از ما خواسته شود كه خارج شویم، باید كه چنین كنیم. وگرنه همه آن سخنوری ها در باره «آزاد سازی» جز به لفاظی های یك ابرقدرت تعبیر نخواهد شد.متاسفانه با وجود راه و رسم دموكراتیكمان، به گواه تاریخ، با ملت های ضعیف تری كه می خواسته اند بر پایه رایی كه از صندوق ها بیرون می آید سرنوشتشان را بسازند خوب تا نكرده ایم. ما رهبران منتخب مردم را در ویتنام، ایران، شیلی، نیكاراگوئه، گواتمالا، ونزوئلا و هائیتی و خیلی جاهای دیگر سرنگون كرده ایم. اگر قرار است به بینشی كه بنیانگذاران مان تبلیغ می كردند وفادار بمانیم - كه من با شور تمام مایلم - تنها امید واقعی برای عراق، سپردن حق تعیین سرنوشت به مردم عراق و حمایت همراه با حسن نیت جامعه جهانی از آن هاست. مهم نیست كه چه پیش آید، مسیر طولانی و پر پیچ و خم خواهد بود.عراق و خاورمیانه برای مدت های طولانی، به لحاظ سیاسی منجمد شده اند. اگر آمریكا یاد نگیرد كه از سر راهشان كنار برود، اوضاع بدتر هم خواهد شد.

منبع Nation