هیاهو با شعار سکوت

سازمان ادوار پس از پایان دوره اصلاحات, متوجه بسیاری از تغییرات شده و شروع به موضع گیری و آماده سازی خویش کرد

سازمان ادوار پس از پایان دوره اصلاحات، متوجه بسیاری از تغییرات شده و شروع به موضع گیری و آماده سازی خویش کرد.

این سازمان و دیگر احزاب مخالف نظام تصورشان این بود که به جهت موقعیت نامناسب نظام اسلامی در عرصه بین المللی از لحاظ روابط دیپلماتیک، مسئله هسته ای و اتهام نقض حقوق بشر و هم چنین شروع به کار جدید دولت نهم و عدم آمادگی آن دولت، نسبت به رویارویی با فعالیت های اجتماعی، موقعیت مناسبی برای تشدید اقدامات خود در کشور، در دست دارند. این احزاب به هیچ عنوان برخورد جدی دولت با تحرکاتشان را در تحلیل های خود جای نمی دانند، زیرا باتوجه به فشارهای بین المللی، چنین توانی را در دولت مشاهده نمی کردند. لذا می توان تحولات سازمان ادوار را تا اوایل سال ۸۵ در جهت ایجاد سکویی برای پرش و جهش رفتاری دانست، که به هیچ وجه موضع گیری منفعلانه در مقابل تغییر و تحولات سیاسی کشور را در برنامه های خویش جای نمی داد.

اما پس از مشاهده برخورد مقتدرانه نظام با این تحرکات و علی الخصوص بازداشت دبیر کل سازمان در تابستان ۸۵ و پلمپ دفتر سازمان و بازداشت عده ای از اعضای آن در تابستان ۸۶ با نوعی بحران در درون خود مواجه شد که باعث تغییر در رویکردها گردید.

در دوره جدید، سازمان ادوار به وضوح سخن از سکوت و عدم برخوردهای رادیکال و تند، به میان آورد و توصیه جدی آن ها به فعالان حوزه دانشجویی به نوعی «سکوت اعتراض آمیز» تبدیل شد.

احمد زیدآبادی در تاریخ ۲۹ آبان ۸۶ در نشست دفتر تحکیم این مطلب را این گونه بیان می کند: «باتوجه به وضعیت به وجود آمده احساس من این است که نوع فعالیت های قبلی هزینه های زیادی دارد. به دلیل این که فعالیت ها تاثیر زیادی داشته باشد. باید در راه ها و روش ها تجدیدنظر شود. فعالیت مؤثر در شرایط امروز بدون درگیر شدن در شرایط، تناقض آمیز است ]...[ دوستان را به یک نوع تجدیدنظر در استراتژی قبلی و دست یافتن به یک تصویر روشنی از آینده توصیه می کنم.»۱

این میزان درماندگی در اظهارات زیدآبادی نسبت به نحوه رویارویی با وضعیت موجود، به وضوح نشانگر این مطلب است که حجم گسترده هزینه هایی که گروهک ادوار در ازاء اقدامات خود متقبل شده، آنها را به نوعی انفعال و عقب نشینی واداشته است.

وی در گفتگوی تلفنی که در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۸۶ با نشریه شهرگان داشته ضمن تأکید بر سیاست سکوت عنوان می کند: «ما فعالیت سیاسی را از این به بعد در بیانیه های تند نخواهیم دید. علاوه بر اینکه به نظر من این شکل کار اثری ندارد، برای نیروهای جوانی که اینجا هستند نیز مشکلات امنیتی ایجاد می کند. من معتقدم اگر ادوار بخواهد به عنوان یک نیروی جدی عمل کند باید به درون خود بازگردد و آموزش ببیند.»۲

مسئله تأکید بر عدم موضع گیری های تند چیزی است که زیدآبادی پس از مشاهده برخوردهای قاطعانه نظام به آن رسیده است و در واقع نوعی چرخش تاکتیکی برای به دست آوردن فرصت در جهت تجدیدقوا و تعیین استراتژی جدید است. باید گفت در پرونده عملکرد زیدآبادی پیش از این، موضع گیری های تند و بی پرده ای مشاهده شده است که همین امر به وضوح این چرخش تاکتیکی را اثبات می کند.

وی در تاریخ ۸۵.۷.۶ ضمن صحبت هایی که در مورد دستگیری موسوی خوئینی داشته است چنین عنوان می کند: «مبنای رفتار بسیاری از کسانی که در حکومت ایران نقشی برعهده دارند لجبازی است. کسانی که گذارشان به زندان های جمهوری اسلامی افتاده است، حرف مرا راحت تر می فهمند. سیاست رو کم کنی که ریشه در لجاجتی کودکانه دارد در ایران جاری است و نمونه آن در بازداشت موسوی مشهود است ]...[ این نوع رفتار دودش به چشم حکومت می رود و نتیجه ای جز ابطال تلاش های لفظی نظام های قضایی و اجرایی ایران به منظور نشان دادن سیمایی ملایم از حکومت ایران در عرصه بین المللی نخواهد داشت. اگر حکومت گران به این نتیجه راضی اند به لجبازی و سیاست رو کم کنی ادامه دهند.»۳

وی در نوشته ای که تحت عنوان «برای عبدالله مؤمنی و دیگر دوستان دربند» در سایت ادوارنیوز منتشر گردید، ضمن اعتراض به دستگیری اعضای سازمان افزوده است: «حکومتی که ادعای عدالت می کند، بهترین راه مقابله با آن داد زدن بیدادگری های آن است. حکومتی که ادعای دموکراسی می کند، بهترین راه مباررزه با آن، ردیف کردن رفتارهای خلاف دموکراسی آن است. حکومتی که ادعای حقوق بشر می کند، بهترین راه بی اعتبار کردن آن، افشای موارد نقض حقوق بشر توسط آن است و حکومتی نیز که ادعای پیروی از دین دارد، بهترین راه به چالش کشیدن آن، نشان دادن بی اعتنایی آن به اصول و قوانین دین است.»۴

این نوع ادبیات تند در کنار توصیه به سکوت به وضوح حاکی از همان تغییر رویکرد در رفتار و دیدگاه سازمان است که ذکر آن گذشت.

بیان شعار «سکوت» از سوی گروهک ادوار تحکیم که حجم بالایی از اعتراضات و ناآرامی های غیرقانونی را در پرونده عملکرد خود دارد- تا حدی که به دستگیری دبیر کل و اعضای سازمان و پلمپ دفتر آنها منجر شد- و همچنین ابداع این شعار توسط زیدآبادی که در زمره چهره های شناخته شده ملی- مذهبی می باشد از دو منظر قابل تأمل و تحلیل است.

جنبه اول این سناریو، نگاهی به ریشه ها و عقبه این شعار است، شعاری که با نام زیدآبادی بر زبان بازیگران صحنه سیاست می گردد. ولی به واقع از جای دیگر تغذیه شده است.

همانطور که اشاره شد این تغییر رویکرد سازمان ادوار، هنگامی به وقوع پیوست، که با مشاهده وضعیت موجود و حجم بالای هزینه هایی که در برابر رفتار خویش متقبل شده بودند، خود را در حالت انفعال دیده و دم از «سکوت اعتراض آمیز» برآوردند.

اما باید گفت که این تئوری پیش از این توسط عزت الله سحابی به وضوح و البته با بیانی دیگر عنوان شده بود. وی نیز با مشاهده وضعیت موجود جامعه چنین توصیه کرد که: «در دوره فعلی باید با مقابله سیاسی و با چراغ خاموش حرکت کرد. البته هیچ گاه نباید موضع اعتراضی و انتقادی را کنار گذاشت. باید با نقدهای مستدل و منطقی اوضاع را بررسی کرد.»۵

مدعیان تئوری «سکوت اعتراض آمیز»، دو مؤلفه را در شعار خود دنبال می کنند یکی مسئله «سکوت» است که به یقین سکون و بی تحرکی را شامل نمی شود بلکه به این معناست که باید همان اهداف و برنامه های گذشته را دنبال کرد اما بدون سر و صدا. پرواضح است که «سکوت بدون سکون» همان «حرکت با چراغ خاموش» است که پیشتر از سوی سحابی مطرح گردید.

مؤلفه دوم این شعار مسئله «اعتراض آمیز» بودن سکوت است. و نیازی به تبیین ندارد که این مؤلفه نیز برگرفته از بخش دوم توصیه سحابی است که با این بیان طرح گردیده: «هیچ گاه نباید موضع اعتراضی و انتقادی را کنار گذاشت.»

با این بیان به روشنی قابل مشاهده است که گروهک ادوار تا چه اندازه پیوند عمیقی با فعالین و گروه های موسوم به ملی- مذهبی برقرار کرده و شایان ذکر است که سازمان ادوار با این گرایش منحرف، خود را پدرخوانده و قیم دفتر تحکیم وحدت در دانشگاه ها و چه بسا جنبش دانشجویی می داند و در همین راستا نیز مشغول فعالیت و تأثیرگذاری است.

اما دومین منظر که می تواند پرده از هویت حقیقی این شعار و مدعیان آن بردارد، نگاهی تطبیقی بر میزان پایبندی عملی سازمان ادوار به شعارشان است.

کسانی که به ظاهر شعار سکوت را سر داده اند، در سایت رسمی سازمان با نام ادوار نیوز بی وقفه به انتشار اخبار جنجالی مختلف در جهت تخریب نظام و سیاه نمایی از وضعیت کشور مشغول اند، لذا از این میان سه عنوان از تیترهای اخبار منتشره در این سایت ذکر می گردد تا خواننده محترم خود به این سؤال پاسخ دهد که آیا می توان انتشار این گونه مطالب را از مصادیق سکوت دانست؟

«-اسانلو را با دست بند به بیمارستان آوردند.

- یک هفته بی خبری از وضعیت هستی خضروی دانشجوی بازداشت شده دانشگاه خواجه نصیر.

- همزمان با آغاز سال تحصیلی؛ دانشجویان محروم از تحصیل در برابر وزارت علوم تجمع کردند.»۶

حجم گسترده هیاهو و تنش زایی در ادوارنیوز تا حدی است که «سایت وزارت خارجه اسرائیل نیز به بازتاب و انتشار مطالب سایت این گروهک مبادرت کرده است. ]این در حالی است که [ ادوار نیوز مدتی است که تهدیدهای خارجی را ]نیز[ پررنگ و برجسته می کند.»۷

این مطلب دو نکته را برای ما روشن می کند اول میزان خوش رقصی گروهک ادوار تحکیم برای رژیم صهیونیستی است و دوم اینکه این سازمان به ظاهر با بیان شعار سکوت در واقع عملکرد گذشته خود را دنبال می کند و همانطور که پیش تر گذشت علاوه بر تشدید فعالیت های مخرب خود، ضمن تعمیق پیوند با اپوزیسیون داخل نظام و گروهک های ملی- مذهبی، دست در دست صهیونیسم و دشمنان خارجی انقلاب داده و مطیع فرامین آنهاست. اگر غیر از این است پس حضور سخنگوی سازمان ادوار در سمیناری که توسط جبهه مرتد ملی در دانشگاه مریلند برگزار گردید، یا جنجال های انتخاباتی که در چند ماه گذشته توسط این سازمان نسبت به حضور عبدالله نوری مطرح می شود و یا تبدیل شدن سایت سازمان به منبع اصلی استنادات گروه های مدعی حقوق بشری در خارج از کشور،چه معنایی دارد؟

محسن یزدانی

پی نوشت ها:

۱-«اولین روز نشست تحکیم»، احمد زیدآبادی، wwwadvarnewsus، ۹۲.۸۶.۸.

۲-«سخنان دبیر کل سازمان دانش آموختگان در دفتر جنبش مسلمانان مبارز و در گفتگو با نشریه شهرگان»، wwwadvarnewsus،

۲۲.۱.۸۶.۱

۳-«سخنان احمد زیدآبادی در مورد دستگیری موسوی خوئینی»، ۶.۷..۸۵

۴-«برای عبدالله مؤمنی و دیگر دوستان»، احمد زیدآبادی، wwwadvarnewsus.

۵-دیدار با اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم، عزت الله سحابی، ۱۱.۶.۶.۸

۶-ادوارنیوز، wwwadvarnewsus،

۹.۷.۷۸.

۷-«ادوار در شبکه عنکبوت»، روزنامه کیهان، ۹۱.۶.۷۸.