قیصری که ما می شناسیم

این روزها همزمان با برگزاری رقابت های جام جهانی, بحث بر سر این است که رئیس آینده فدراسیون بین المللی فوتبال کیست

این روزها همزمان با برگزاری رقابت‌های جام جهانی، بحث بر سر این است که رئیس آینده فدراسیون بین‌المللی فوتبال کیست. سپه بلاتر اگرچه خود را مجدداً برای احراز این سمت نامزد کرده اما چندان معلوم نیست بتواند دوباره بر این مسند تکیه زند. یکی از اصلی‌ترین نامزدهای ریاست فیفا کسی نیست جز فرانتس بکن باوئر، قیصر فوتبال آلمان و جهان.

بکن باوئر پرافتخارترین مرد عرصه ورزش آلمان است که ۲ قهرمانی را هم در کارنامه کاری خود دارد. او در سال ۱۹۷۴ به‌عنوان کاپیتان آلمان جام قهرمانی را بالای سر برد و در سال ۱۹۹۰ نیز به‌عنوان مربی، این تیم را قهرمان جهان کرد. آلمانی‌ها احترام زیادی برای این بزرگمرد فوتبال خود قایل هستند و او نیز خدمات باارزشی به ژرمن‌ها کرده است. بی‌تردید اگر او نبود آلمان در سال ۲۰۰۲ فینال رقابت‌های جام جهانی راه پیدا نمی‌کرد. در حالی‌که کره‌جنوبی با ناداوری موفق شده بود تیم‌های ایتالیا و اسپانیا را از دور رقابت‌های جام جهانی حذف کند، اما وقتی پای آلمان به میان آمد، همه چیز شکل عادی به خود گرفت. در این موضوع تردید نکنید که سنبه قیصر پرزورتر از کره‌ای‌ها بود وگرنه بر سر آلمان همان می‌رفت که پیشتر بر بزرگان فوتبال جهان رفته بود.

کره‌ای‌ها خوب می‌دانستند با دم شیر نمی‌توان بازی کرد و از همین‌رو بود که آلمان در آن بازی وفق شد بدون اینکه سختی زیادی متحمل شود، حریف آسیائی خود را شکست دهد و به دیدار نهائی راه پیدا کند.

در این دوره از رقابت‌های جام جهانی هم تیم آلمان از حمایت بزرگمرد همیشگی خود برخوردار است. نمی‌توان همگروه شدن این تیم با تیم‌های نه چندان قدرتمندی نظیر کاستاریکا، لهستان و اکوادور را یک اتفاق دانست. ایتالیائی‌ها به لوتار ماتیوس خرده گرفتند که از روی گرم و سرد بودن گوی‌های قرعه‌کشی، در انتخاب تیم‌ها تقلب کرده است. این موضوع می‌تواند واقعیت داشته باشد. در حالی‌که به‌عنوان مثال تیم ایتالیا با جمهوری چک، آمریکا و غنا همگروه می‌شود و با هلند و آرژانتین و ساحل‌عاج و صربستان در یک گروه می‌افتد، چطور می‌شود باور کرد قرعه‌کشی جام جهانی بی‌کلک بوده است؟

مخلص کلام اینکه فرانتس بکن باوئر در این جام جهانی هم مثل کوه‌ پشت آلمان‌ها است و قصد دارد به هر ترتیبی شده به تیم سرزمین مادری خود خوش خدمتی کند تا اگر آلمان‌ها در عرصه نظامی تحقیر شده‌اند در عرصه ورزش، یک سر و گردن بالاتر از دیگر کشورهای جهان باشند. آلمان در ۲ دوره اخیر جام جهانی ضعیف‌ترین دوران خود را سپری می‌کند، با این حال توانسته تا حدود بسیار زیادی موفق ظاهر شود. در جائی که این تیم به‌دلیل فقدان بازیکن به تیمی چندملیتی تبدیل شده - آن هم آلمانی‌ها که فلسفه نژاد برتر و به‌نوعی تبعیض نژادی با گوشت و خونشان درآمیخته - با این حال می‌بینیم در رقابت‌های جام جهانی عملکرد مثبتی را از خود به نمایش می‌گذارد.

شکست آرژانتین مقابل آلمان البته با خود آرژانتینی‌ها بازمی‌گردد؛ اما قضاوت لوبوس میشل در باخت آن کم‌تأثیر نبود. آرژانتینی‌ها چه‌بسا در شرایط برابر می‌توانستند با پیروزی از این دیدار خارج شوند، اما هرگز این اتفاق نیفتاد؛ چرا که مردی به نام فرانتس بکن باوئر، رئیس احتمال فیفا بر روی سکوها نشسته بود. جالب اینکه آلمانی‌ها به لحاظ رسانه‌ای نیز جانبدارانه رفتار می‌کنند. در بازی ۲ تیم آلمان و آرژانتین اکثر صحنه‌های مشکوک، در حرکت آهسته نشان داده نمی‌شد تا پرده از حقایق برداشته نشود. به هر ترتیب آلمان موفق شد این دیدار مهم و سرنوشت‌ساز را با پیروزی پشت سر بگذارد و باید دید این تیم می‌تواند از سد ایتالیای آماده بگذرد یا نه. به هر حال بر هیچ‌کس پوشیده نیست که نفوذ ایتالیائی‌ها، دست کم از آرژانتینی‌ها بر روی فیفا و یوفا بیشتر است و اینکه ایتالیا، از حیث افتخار با آلمان همسنگ است، کاملاً مشهود است. باید منتظر روز برگزاری این دیدار بود البته فراموش نکرد که قیصر بر روی سکوهای ورزشگاه نشسته و این دیدار را از نزدیک تماشا می‌کند.