یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
زبان فارسی, یکه تاز عرصه تاریخ
نوع نگاه به هویت ایرانی در یک نمونه بسیار مشخص، نگاه دکتر ذبیح الله صفاست به ویژه در کتاب تاریخ ادبیاتی که تألیف کرده است. نگاهی که لبه تیز حمله را در ستیز با اعراب، ترکان و مغولان گذاشته و به نظرم جنبه بسیار تندی دارد. درحالی که من نوع نگاه دکتر مرتضوی را تائید می کنم که در همان چالش های زبان فارسی و هویت ایرانی، یک نوع آینده نگری را می بیند. در رویارویی با فروپاشی که در مقابل هجوم اعراب داشتیم، از تلفیق زبان عربی، علوم اسلامی، قرآن، عرفان و ... یک روح تازه ای به زبان فارسی می دهد. به نظرم حتی حمله ترکان، تیموریان و ... باعث دمیده شدن روح جدید و روان شدن خون تازه ای در پیکر کهن زبان فارسی می شود. بنابراین زبان فارسی در یک دوره از چنین مباحث تند و تیزی گذشت و اکنون به یک سنتز معقول تری رسیده که این وضعیت با گذر از دشواری ها، فروپاشی ها و تحت اشغال بیگانگان همراه بود، اما با این حال گذشتگان ما تمام این دشواری ها را به فرصت تبدیل کردند.
عامل آذربایجانی نقش بسیار تعیین کننده در شکل گیری ناسیونالیسم جدید ایرانی دارد، در این میان تقی زاده، کاظم زاده ایرانشهر، رضازاده شفق و امثال این افراد را می بینید. ضمن اینکه در کنار آنها، دکتر محمود افشار یزدی نیز وجود دارد، دکتر افشاری که محمدامین رسول زاده به طعنه از وی به عنوان ترکان افشاری یاد کرده است، به عبارتی وی را نیز ترک می دانست. منظورم این است که در این دوره نیز مانند گذشته و در دوره غزنوی ها، سلجوقی ها، تیموریان و غیره باز هم همین عنصر ترک زبان ایرانی است که نقش عمده ای در شکل دادن به ناسیونالیسم جدید و معاصر ایران دارد. به زبان های ایرانی و لهجه های مختلف آن توجهی نمی شود. از طرفی در ایران لهجه های مختلف ترکی داریم و همچنین زبان عربی و آشوری که توجهی به آن صورت نمی گیرد؛ توجهی که منجر به شکل گیری دانشی درباره آن شود و در حال حاضر بهای این بی توجهی را می پردازیم. سال هاست به دلایلی خاص و به ویژه دلایل سیاسی بحث پرداختن به زبان های دیگر در ایران به غیر از زبان های ایرانی به معنای زبان شناختی هم مطرح شده، اما وقتی صحبت برنامه ریزی و تدوین کتاب درسی می شود، کوچک ترین دانشی در این حوزه نداریم. اگرچه آنچه درباره زبان فارسی داریم؛ بیشتر مدیون شرق شناسان هستیم. دکتر جواد هیات در سال ٦٥ کتابی با عنوان «سیری در زبان ها و لهجه های ترکی» تألیف و منتشر کرد که بسیار کتاب مهمی بود اما با بازتاب فوق العاده منفی مواجه شد، در حالی که کتاب بسیار عالمانه ای بود و به ویژه در این رابطه که گفته می شد در یک برهه ای ترکی سخن گفتن در ایران ممنوع بوده، اما هیات به خلاف آن پرداخته بود و در کتابش از صدها کتاب ترکی که در دوره پهلوی چاپ شده، نام برده است. اگرچه شاید چنین مسئله ای وجود داشته، اما این مسئله مقطعی بوده و بعدا به شکل چارچوب دیگری درمی آمد. به عبارتی ما هیچ وقت سیاست درازمدت (درست یا غلط) که به عنوان یک استراتژی ملی تلقی شود، درباره زبان و لهجه های ایرانی نداریم.
کاوه بیات
منبع: ایبنا
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس مجلس شورای اسلامی مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی ستاد انتخابات کشور وزارت کشور رئیس جمهور رئیسی رهبر انقلاب
ایران زلزله سلامت تهران هواشناسی سیل فضای مجازی شهرداری تهران سازمان هواشناسی پلیس بارش باران قتل
خودرو نفت یارانه قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو گاز ایران خودرو بانک مرکزی نمایشگاه نفت بازار خودرو مالیات
نمایشگاه کتاب رضا عطاران کیانوش عیاری تلویزیون نمایشگاه کتاب تهران کتاب سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سریال مهران مدیری کتابخوانی
فناوری اینترنت
رژیم صهیونیستی جنگ غزه فلسطین اسرائیل غزه آمریکا حماس روسیه رفح اوکراین افغانستان نوار غزه
پرسپولیس فوتبال هوادار استقلال لیگ برتر لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران رئال مادرید سپاهان باشگاه پرسپولیس لیگ قهرمانان اروپا بازی
شفق قطبی ایلان ماسک اپل طوفان خورشیدی ناسا گوگل مایکروسافت هوش مصنوعی فیبرنوری ماهواره
استرس فشار خون بارداری افسردگی شیر زایمان