چهارشنبه, ۱۷ بهمن, ۱۴۰۳ / 5 February, 2025
مجله ویستا

برادری بین المللی و وجدان اجتماعی دانشمندان


برادری بین المللی و وجدان اجتماعی دانشمندان

دانشمندان می توانند توصیه و کمک علمی برای حل مشکلات ضمنی که ممکن است پیش آیند, ارایه دهند دانشمندان می توانند درباره خطرات آینده که ممکن است از کشفیات کنونی ناشی شوند هشدار دهند

دانشمندان‌ باید مسئولیت‌ پیامدهای‌ انسانی‌ محیطی‌ پژوهش‌های‌شان‌ را بپذیرند و جوامع‌ تحصیلکرده‌ نیز باید توجه‌ بیشتری‌ به‌ اخلاقیات‌ علم‌ نشان‌ دهند. آیا دانشمندان‌ باید دلمشغول‌ آثار اجتماعی‌ کارهایشان‌ و مباحث‌ اخلاقی‌ مربوط‌ به‌ آنها باشند؟ آیا باید مسئولیت‌ پیامدهای‌ انسانی‌ و زیست‌ محیطی‌ پژوهش‌ علمی‌ را بپذیرند؟ این‌ پرسش‌ها در گذشته‌های‌ دور مطرح‌ نبودند، چه‌ این‌گونه‌ پیامدها بسیار اندک‌ بودند. در آن‌ روزها، علم‌ نقشی‌ در زندگی‌ روزمره‌ مردم‌ یا امنیت‌ دولت‌ها نداشت‌.

تنها انگیزه‌ پرداختن‌ به‌ کارهای‌ علمی‌ کنجکاوی‌ صرف‌ یعنی‌ همان‌ انگیزه‌یی‌ که‌ امروزه‌ نیز دانشمندان‌ را به‌ تحرک‌ وامی‌ دارد صرف‌ نظر از هرگونه‌ اهداف‌ مشخا عملی‌ بود. جدا شدن‌ دانشمندان‌ از امور عمومی‌ انسان‌ها باعث‌ می‌ شد که‌ آنها در برج‌ عاجی‌ که‌ خود ساخته‌ بودند پناه‌ بگیرند و وانمود کنند که‌ کارشان‌ ربطی‌ به‌ رفاه‌ انسان‌ها ندارد. حرف‌شان‌ این‌ بود که‌ هدف‌ از پژوهش‌ علمی‌ درک‌ قوانین‌ طبیعت‌ است‌ و از آنجا که‌ این‌ قوانین‌ تغییرناپذیرند و از کنش‌ها و عواطف‌ انسانی‌ تاثیر نمی‌ پذیرند، کنش‌ها و عواطف‌ مذکور در مطالعه‌ طبیعت‌ جایی‌ ندارد. در نتیجه‌ این‌ منحصر به‌ فردی‌، دانشمندان‌ به‌ ساختن‌ و پرداختن‌ برخی‌ مفاهیم‌ و اصول‌ درباره‌ علم‌ مبادرت‌ کردند تا توجیهی‌ برای‌ این‌ جدایی‌ از واقعیت‌ ارایه‌ دهند. بعضی‌ از این‌ اصول‌ از این‌ قرارند: «علم‌ برای‌ علم‌»، «تحقیق‌ علمی‌ هیچ‌ مرزی‌ نمی‌ شناسد»، «علم‌ عقلانی‌ و عینی‌ است‌»، «علم‌ بی‌ طرف‌ است‌»، «علم‌ ربطی‌ به‌ سیاست‌ ندارد»، «دانشمندان‌ در واقع‌ گروهی‌ کارگر فنی‌اند» و «علم‌ را نمی‌توان‌ بخاطر کاربرد غلط‌ آن‌ سرزنش‌ کرد.» جان‌ زیمن‌ تمام‌ این‌ فرضیات‌ را مورد تجزیه‌ و تحلیل‌ قرار داد و دریافت‌ که‌ همه‌ آنها به‌ نحوی‌ در دنیای‌ مدرن‌ خواهان‌ دارند.

● خارج‌ از برج‌ عاج‌

شاید ذهنیت‌ برج‌ عاج‌ گذشته‌ که‌ یافته‌ های‌ علمی‌ و کاربردهای‌ عملی‌شان‌ از نقطه‌ نظر زمانی‌ و مکانی‌ کاملا از یکدیگر جدا بودند، پذیرفتنی‌ بود. پس‌ از یک‌ کشف‌ خاص‌ ده‌ها سال‌ طول‌ می‌ کشید که‌ کاربردی‌ برای‌ آن‌ پیدا شود، آن‌ هم‌ به‌ وسیله‌ افرادی‌ به‌ کلی‌ متفاوت‌ که‌ بیشتر مهندسین‌ شاغل‌ در مدارس‌ فنی‌ یا آزمایشگاه‌های‌ صنعتی‌ بودند. امروزه‌، تمییز بین‌ پژوهش‌های‌ محض‌ و کاربردی‌ به‌ سختی‌ ممکن‌ است‌. احتمال‌ دارد بلافاصله‌ پس‌ از کشف‌های‌ صنعتی‌ کاربردهای‌ عملی‌ آن‌ توسط‌ افراد و گروه‌ های‌ واحدی‌ ارایه‌ شود. در واقع‌ دانشمندان‌ دانشگاه‌ها را تشویق‌ می‌کنند تا کشفیات‌ خود را از نظر مالی‌ خودکفا سازند. پیشرفت‌ های‌ عظیم‌ در علوم‌ محض‌ در طول‌ سده‌ بیستم‌ بویژه‌ فیزیک‌ در نیمه‌ نخست‌ و زیست‌ شناسی‌ در نیمه‌ دوم‌ آن‌ رابطه‌ بین‌ علم‌ و اجتماع‌ را به‌ کلی‌ دگرگون‌ ساخت‌. علم‌ به‌ صورت‌ یک‌ عنصر غالب‌ در زندگی‌ مان‌ درآمده‌ و پیشرفت‌ های‌ شگرفی‌ را در کیفیت‌ آن‌ موجب‌ شده‌ و در عین‌ حال‌ خطرات‌ بزرگی‌ را نیز پدید آورده‌ است‌. از جمله‌ این‌ خطرات‌ می‌ توان‌ آلودگی‌ محیط‌ زیست‌، غارت‌ منابع‌ حیاتی‌، افزایش‌ بیماری‌ های‌ قابل‌ انتقال‌ و بالاتر از همه‌ تهدید اساس‌ موجودیت‌ نوع‌ بشر با ایجاد سلاح‌های‌ کشتارجمعی‌ را ذکر کرد. دانشمندان‌ دیگر نمی‌ توانند ادعا کنند که‌ کارشان‌ ربطی‌ به‌ رفاه‌ افراد یا سیاست‌ دولت‌ها ندارد.دانشمندان‌ نباید چنین‌ ادعا کنند، ولی‌ بسیاری‌ از آنها چنین‌ می‌ کنند.

شگفت‌ اینکه‌ برخی‌ از دانشمندان‌ هنوز دچار همان‌ ذهنیت‌ برج‌ عاج‌ گذشته‌ اند و طرفدار سیاست‌ آزادی‌ مطلق‌ علم‌. منطق‌ آنها عمدتا مبتنی‌ بر تفاوت‌ و تمایز بین‌ علم‌ محض‌ و کاربردی‌ است‌. به‌ نظر آنها این‌ کاربرد علم‌ است‌ که‌ می‌ تواند زیان‌ بار باشد و تا آنجا که‌ به‌ علم‌ محض‌ مربوط‌ می‌ شود، تنها وظیفه‌ دانشمند آگاه‌ ساختن‌ مردم‌ از نتایج‌ پژوهش‌ ها یش‌ است‌. اینکه‌ دیگران‌ از نتایج‌ مذکور چه‌ استفاده‌یی‌ می‌کنند، ربطی‌ به‌ آنها و هیچ‌ دانشمند دیگری‌ ندارد.لیکن‌، همان‌ گونه‌ که‌ دیدیم‌، عمدتا تفاوت‌ و تمایز بین‌ علم‌ محض‌ و کاربردی‌ وجود خارجی‌ ندارد. غیراخلاقی‌ بودن‌ عملکرد دانشمندان‌ به‌ هیچ‌ روی‌ قابل‌ قبول‌ و توجیه‌ نیست‌. چنین‌ نگرشی‌ غیراخلاقی‌ است‌، چه‌ از قبول‌ مسئولیت‌ شخصی‌ پیامدهای‌ احتمالی‌ خویش‌ طفره‌ می‌روند. ما در جامعه‌ جهانی‌ با وابستگی‌ روزافزون‌ به‌ یکدیگر زندگی‌ می‌کنیم‌، وابستگی‌هایی‌ که‌ عمدتا حاصل‌ پیشرفت‌های‌ فنی‌ به‌ دست‌ آمده‌ از پژوهش‌های‌ علمی‌ است‌. چنین‌ جامعه‌یی‌ منافع‌ عظیمی‌ را برای‌ اعضای‌ خویش‌ دربردارد، ولی‌ به‌ همان‌ دلیل‌ نیز مسئولیت‌هایی‌ را بر آنها تحمیل‌ می‌کند. تمامی‌ شهروندان‌ باید پاسخگوی‌ اعمال‌ و کردار خویش‌ باشند. ما همه‌ در برابر جامعه‌ مسئولیم‌. این‌ مسئولیت‌ به‌ همان‌ دلیل‌ فوق‌ بویژه‌ بر دوش‌ دانشمندان‌ سنگینی‌ می‌کند:

● نقش‌ برتر علم‌ در جامعه‌ مدرن‌

مایکل‌ آیته‌، ریاضیدان‌، که‌ هم‌ اکنون‌ ریاست‌ کنفرانس‌های‌ پوگ‌ واش‌ (Pugwash) درباره‌ «علم‌ و امور جهانی‌» را بر عهده‌ دارد، در سخنرانی‌ خود در سال‌ ۱۹۹۷ پیرامون‌ شرودینگر، دلایل‌ مسئولیت‌ ویژه‌ دانشمندان‌ را چنین‌ شرح‌ داد: «اولا برای‌ مسئولیت‌ اخلاقی‌ دلیلی‌ وجود دارد. اگر چیزی‌ را به‌ وجود می‌آورید، باید دل‌ مشغول‌ پیامدهای‌ آن‌ نیز باشید. این‌ نکته‌ در مورد کشفیات‌ علمی‌ و آوردن‌ فرزند بطور یکسان‌ صدق‌ می‌ کند.» آیته‌ سپس‌ چهار دلیل‌ برای‌ اینکه‌ دانشمندان‌ باید مسئولیت‌ کارهای‌ خویش‌ را بر عهده‌ گیرند، مطرح‌ می‌ کند:

‌دانشمندان‌ مشکلات‌ فنی‌ را بهتر از سیاستمداران‌ یا مردمان‌ عادی‌ درک‌ می‌ کنند و همین‌ درک‌ عمیق‌ مسئولیت‌ آور است‌.

‌دانشمندان‌ می‌ توانند توصیه‌ و کمک‌ علمی‌ برای‌ حل‌ مشکلات‌ ضمنی‌ که‌ ممکن‌ است‌ پیش‌ آیند، ارایه‌ دهند.

‌دانشمندان‌ می‌ توانند درباره‌ خطرات‌ آینده‌ که‌ ممکن‌ است‌ از کشفیات‌ کنونی‌ ناشی‌ شوند هشدار دهند.

‌دانشمندان‌ از نوعی‌ برادری‌ بین‌ المللی‌ برخوردارند که‌ فراتر از مرزهای‌ طبیعی‌ است‌، طوری‌ که‌ در جایگاهی‌ قرار دارند که‌ می‌ توانند دیدگاهی‌ جهانی‌ به‌ نفع‌ نوع‌ بشر داشته‌ باشند.

آیته‌ هم‌ در سخنرانی‌ اش‌ درباره‌ شرودینگر و هم‌ در سخنرانی‌ خود به‌ عنوان‌ رییس‌ کنفرانس‌ خطاب‌ به‌ انجمن‌ سلطنتی‌ در سال‌،۱۹۹۵ به‌ دلیلی‌ دیگر بر لزوم‌ پذیرش‌ مسئولیت‌ کارهای‌ خویش‌ توسط‌ دانشمندان‌ تاکید کرد: پیامد عدم‌ احساس‌ مسئولیت‌ در قبال‌ علم‌، ایجاد تصویری‌ ناخوشایند از علم‌ نزد مردم‌ است‌.مردم‌ دانشمندان‌ را مسوول‌ خطرات‌ برخاسته‌ از پیشرفت‌ علمی‌ می‌ دانند: سلاح‌های‌ هسته‌یی‌ یک‌ تهدید به‌ شمار می‌ روند و مردم‌ بحق‌ دانشمندان‌ را از این‌ بابت‌ سرزنش‌ می‌ کنند، کلون‌ سازی‌ (Clning) انسان‌ نفرت‌ آور و از نظر مردم‌ غیراخلاقی‌ است‌ و علم‌ در مجموع‌ به‌ دلیل‌ شمار اندکی‌ از دانشمندان‌ که‌ خواهان‌ ادامه‌ این‌ کار هستند سخت‌ مورد سرزنش‌ قرار گرفته‌ است‌.عامه‌ مردم‌ از طریق‌ حکومت‌ های‌ برگزیده‌ خویش‌ وسایل‌ مورد نیاز برای‌ کنترل‌ علم‌ را در اختیار دارند، چه‌ با دریغ‌ کردن‌ کمک‌ مالی‌ از آن‌ و چه‌ از طریق‌ تحمیل‌ مقررات‌ محدودکننده‌ مضر به‌ حال‌ علم‌.

روشن‌ است‌ که‌ بسیار بهتر است‌ هر کنترلی‌ توسط‌ خود دانشمندان‌ اعمال‌ شود. بسیار مهم‌ است‌ که‌ علم‌ تصویر خویش‌ را نزد عموم‌ مردم‌ بهبود بخشد، بدین‌ معنا که‌ احترام‌ اجتماع‌ را نسبت‌ به‌ تمامیت‌ خویش‌ بازیابد و بار دیگر مردم‌ به‌ داوری‌های‌ آن‌ اعتماد ورزند. دانشمندان‌ باید با رفتار خویش‌ نشان‌ دهند که‌ می‌توان‌ خلاقیت‌ را با شفقت‌ و مراقبت‌ از همنوعان‌ درهم‌ آمیخت‌ و این‌ کار تنها با مسئولیت‌ پذیر بودن‌ و پاسخگو بودن‌ در برابر اعمال‌ و به‌ آب‌ و آتش‌ زدن‌های‌ خویش‌ در دنیای‌ ناشناخته‌ها امکانپذیر است‌.


شما در حال مطالعه صفحه 1 از یک مقاله 2 صفحه ای هستید. لطفا صفحات دیگر این مقاله را نیز مطالعه فرمایید.