کلوپ تحریم های فلج کننده و پایداری

شیطان پیر, تا آخرین نفس های خود, دست از تلاش برنداشته است عجوزه روباه صفت, که بذرهای نفاق را در سراسر جهان کاشته و فرزندان نامشروع خود را پراکنده کرده, هنوز نان روزهای خوش عصر بریتانیای کبیر را می خورد و به آخرین بازمانده های سال های گذشته چشم دوخته است

شیطان پیر، تا آخرین نفس های خود، دست از تلاش برنداشته است. عجوزه روباه صفت، که بذرهای نفاق را در سراسر جهان کاشته و فرزندان نامشروع خود را پراکنده کرده، هنوز نان روزهای خوش عصر بریتانیای کبیر را می خورد و به آخرین بازمانده های سال های گذشته چشم دوخته است. انگلوساکسون پیر، همچنان به انگلوساکسون جوان تکیه کرده و سرنوشت خود را به آن گره زده است. بریتانیای صغیر این سال ها کماکان در صف اول دشمنان رستاخیز اسلامی است و با بلندگوی استعماری خود، تخم نحس تفرقه و بدبینی را میان ایرانیان می پاشد.

● اسراییل؛ پایان عصر رویایی

کانون اصلی شرارت در جهان هیولایی مدرن، این روزها سخت نگران است. عصر رویایی صهیونیستی به پایان رسیده و مدت هاست برگزیدگان خودخوانده خدا، طعم پیروزی را نچشیده و در پنهان کردن جنایت های خود ناکام مانده اند. فرزند دیگری از روح ا... در دامنه آتشفشان، خانه ای محکم بنا و برای کور کردن چشمان شرارت، خود را مهیا کرده است. «سید حسن» این بار قلب صهیونیسم را نشانه رفته و از اعماق زمین، سر بر عرش گذاشته است. سردمداران صهیون در این سال ها تلاش خود را برای کشاندن جنگ به فلات ایران دوچندان کرده و به نابودی انقلاب اسلامی، چشم امید بسته اند.

● ایالات متحده؛ بهشت در راه جهنم

دومینوی ورشکستگی در کانون تجارت جهان مدرن هنوز در جریان است. در چرخش طراحی شده قدرت میان چهره زشت و زیبا، اگرچه نوبت به چهره زیبا رسیده اما باطن خشن کانون قدرت و ثروت جهان، دیگر طاقت ژست های زیبا را ندارد. مرد تغییر در فاصله یک سال، جنگی تازه را آغاز کرده و بزرگترین بودجه نظامی تاریخ جهان را به تصویب رسانده است. نظام سرمایه داری مدرن این سال ها، حتی با میکدن خون ملت ها و به یغما بردن ثروت و سرمایه آن ها نیز توان سرپا ماندن را از دست داده است. مقاومت سرسختانه پارسیان، به کابوسی بزرگ تبدیل و آخرین دسیسه ها نیز نقش برآب شده است. بهشت مدرن این روزها در راه جهنم است.

● بریتانیا؛ تخم نحس تفرقه

شیطان پیر، تا آخرین نفس های خود، دست از تلاش برنداشته است. عجوزه روباه صفت، که بذرهای نفاق را در سراسر جهان کاشته و فرزندان نامشروع خود را پراکنده کرده، هنوز نان روزهای خوش عصر بریتانیای کبیر را می خورد و به آخرین بازمانده های سال های گذشته چشم دوخته است. انگلوساکسون پیر، همچنان به انگلوساکسون جوان تکیه کرده و سرنوشت خود را به آن گره زده است. بریتانیای صغیر این سال ها کماکان در صف اول دشمنان رستاخیز اسلامی است و با بلندگوی استعماری خود، تخم نحس تفرقه و بدبینی را میان ایرانیان می پاشد.

● روسیه؛ خرس دلال

سرزمین تزارها که سال ها پتک آهنین خود را بر سر همسایگان خود کوبیده، هنوز از جانب اروپای پیر به عنوان دشمنی خطرناک قلمداد می شود. خرس ها که در دو جنگ جهانی ضرب شصت محکم خود را نثار رایش های اروپا کردند کماکان به دلالی منفعت میان غرب و شرق ادامه داده اند. تزارهای جدید اگرچه در این سال ها نگران جایگاه خود در بازی قدرت در جهان هستند و به اهرم شرق در این بازی تکیه کرده اند اما نشان داده اند که در مقابل پیشنهادهای وسوسه انگیز غرب، طاقت تحمل ندارند. بحث بر سر منافع و مضار خنجر زدن به قدرت نوظهور ایران در میان زمامداران کرملین در این ماه ها داغ و سخت است. با این حال این بازی برای همه ساکنان ایران زمین، بازی خسته کننده و تکراری است که باید پایان یابد.

● چین؛ اژدهای سرمایه دار

چشم بادامی های آسیا در چند دهه اخیر بازی در کلوپ سرمایه داری را به خوبی فراگرفته اند. تغییر شهر تجارت جهان از نیویورک به شانگهای به آرزویی قابل وصول برای مردم سرزمین اژدها تبدیل شده است و فرزندان «سون یات سن»، در اوج بحران نظام سرمایه داری، تاجران جهان را مبهوت هنر ارزان فروشی خود کرده اند. «حباب چین» شاید آخرین مرحله در نظام سرمایه داری مبتنی بر تولید و فروش انبوه باشد که به سرطانی بدخیم برای این نظام اقتصادی تبدیل شود.

اژدهای سرمایه دار، که این روزها با پیشنهاد تازه تغییر شریان انرژی از ایران به سرزمین آل سعود برای پیوستن به کلوپ تحریم های فلج کننده مواجه است، چندان علاقه ای به از دست دادن بازار بزرگ ایران و جایگزینی شریان مطمئن انرژی پارسی با شریان نوکرماب سعودی ندارد. کلوپ تحریم های فلج کننده که می داند هیچ تحریمی در دنیای امروز بدون حضور اژدها فلج کننده نخواهد بود، به فعال کردن اهرم هایی چون تایوان و تبت نیز دست زده است.

● ایران؛ تحکیم و پایداری

سرزمین ایران در ماه های اخیر، با عبور از بحران شورش های اشرافیت و شبهه پراکنی های جریان های شبه روشنفکری، به بازسازی سنگرهای داخلی مقاومت برای مواجهه جهانی با نظام سلطه بین المللی، مشغول است. اگرچه علاقه به هیولای مدرن در کنار ترس از آن، در میان صاحبان ثروت و شبه روشنفکران مشهود است اما اکثریت توده های ملت با وجود تمام سختی ها، از هرگونه عقب نشینی در برابر درخواست های ظالمانه نظام سلطه متنفر است و به پایداری در برابر آن، امیدوار.

منبع: هفته نامه - پنجره - ۱۳۸۸ - شماره ۳۴ - تاریخ شمسی نشر ۰۰/۰۰/۱۳۸۸