نماز، احیاگر خصلت های عالی انسانی

«نیت» در نماز، انسان را به گونه ای تربیت می کند که در هر کاری هدفی عالی و خدایی داشته باشد و کار را با توجه به هدف و مقصدی پاک عملی کند و پرواضح است که هدف داری، عامل مهم موفقیت و پیروزی …

«نیت» در نماز، انسان را به گونه ای تربیت می کند که در هر کاری هدفی عالی و خدایی داشته باشد و کار را با توجه به هدف و مقصدی پاک عملی کند و پرواضح است که هدف داری، عامل مهم موفقیت و پیروزی است.

اخلاص در نیت و عمل، نمازگزار را به گونه ای پرورش می دهد که کسی جز راستی، درستی، صداقت و امانتداری از وی نمی بیند آخر چگونه ممکن است بنده ای که به مبدا و معاد، معرفت دارد و حداقل روزی پنج نوبت، راستی و صداقت ورزی با خدا را تمرین می کند، این خصیصه در دیگر کارها و شئون زندگی اش اثر نگذارد؟!آن که با خدای خویش صداقت دارد به طور حتم با بندگان خدا نیز صادق است کسی که در عبادتش صادق است و شرک و ریا نمی ورزد، نمی تواند اهل دروغ، فریب و خیانت باشد و کسانی که او را می شناسند می توانند به عنوان یک دوست پایدار، درستکار، صادق و امین روی دوستی او حساب و به او اعتماد کنند.گفتن تکبیر، باعث می شود که انسان خدا را بزرگ و مادون او را کوچک شمرد، از این رو شجاع پرورده می شود.

نماز، روح تشکر و سپاس را که از خصائص عالی انسان است در نمازگزار ایجاد و تقویت می کند. نماز، تشکر از نعمت های بیکران خداست و این که در ضمن نماز به پیامبر اکرم(ص) سلام می دهیم و از خدا می خواهیم که بر او و خاندان او درود بفرستد، در واقع نوعی تشکر و قدردانی از مروج نعمت های بزرگ نماز و اسلام است.تخصیص ستایش به پروردگار، هرگونه تملق و چاپلوسی را نفی می کند و از آن جا که نماز پس از اعتقاد به مبدا و معاد، مهم ترین عامل تادیب و تربیت در اسلام است، تذکری بر اهمیت تعلیم و تربیت نیز به شمار می آید و یادآور آن است که مسلمانان باید تعلیم و تربیت را جدی تلقی کنند.

نماز، پیوستن به خدا و بریدن از غیر اوست یعنی توکل کردن به خدا و طمع نداشتن از اغیار. در حقیقت کسی که نماز می خواند «حسبنا ا... و نعم الوکیل» می گوید و آن که چشم طمع به دست این و آن نمی دوزد، همیشه عزیز می ماند.

نماز حالت تسلیم و رضا به قضای پروردگار است و تکرار نماز که تمرین حالت تسلیم است هم باعث می شود که نمازگزار در پیشامدهای زندگی صبور و قانع باشد و غم کم خورد و هم احساس خشنودی کند و از حیات خویش لذت ببرد.

نماز، اطاعت از خدا و پرهیز از عصیان است و آن که در برابر خدا سرکشی نکند در راه راست گام خواهد زد.

آن که نماز می خواند از خدا می ترسد و کسی که از خدا می ترسد از غیر او هراس ندارد و چنین انسانی شجاع و آزاده بار می آید.

نماز موجب تقواست و تقوا یعنی صبر و استقامت در برابر هوس ها و آرزوهای دست یافتنی و نامشروع و آن که به دنبال آرزوها نیست، راحت و آرام زندگی می کند؟

نماز، آتش حرص را خاموش می کند در نتیجه نمازگزار قانع و از زندگی خرسند است رقت قلب، انسان را به نیکوکاری می کشاند و قساوت آن، به تبهکاری و نماز، قلب را رقیق نگه می دارد و از قساوت آن پیش گیری می کند.

نماز انسان را به خیرات و خوبی ها دعوت می کند و از فحشا و منکرات باز می دارد. نمازگزار، خدا را حاضر و ناظر به اعمال خویش و عالم را محضر کردار می داند از این روی در خلوت و جلوت معصیت و بی ادبی را در محضرش روا نمی داند.نماز، موجب پرهیزگاری و تقوا سبب تقویت نیروی تشخیص است آن که تقوا دارد خدا به او فرقان عطا می کند و نمازگزار حقیقی، آمادگی و لیاقت دریافت نیروی تمیز را دارد. همین که او راه نماز و تقوا را بر راه فجور برگزیده است، نشان شایستگی و استحقاق او به این عطیه پروردگار است.

نماز به ما می آموزد که حق پذیر باشیم. واقعیت ها و حقایق هستی را قبول کنیم و دست از لجاجت برداریم. این درسی است که از تشهد نماز می گیریم.

نماز، انسان را از آن که خود را صاحب مال، قدرت و قوت بداند و خودپسند و مغرور شود باز می دارد و او را از خودبینی و عصبیت دور می کند، آخر او «بحول ا... و قوته اقم واقعد» می گوید و نشستن و برخاستن خود را نیرویی می داند که خدا به او عطا کرده است.حضور قلب در نماز، تمرین تمرکز حواس است و تمرکز حواس و دقت اندیشه، عامل مهم پیشرفت های فکری، فلسفی، علمی و صنعتی است.نماز به ما می آموزد که تنها به خدا توکل کنیم، از او کمک بخواهیم، جز او به هیچ کس و هیچ قدرتی تکیه نکنیم و عزت خود را نگه داریم.

زهره حریری باخدا