«آرامش» در یك قدمی شماست

آرام بودن ابتدا سخت به نظر می رسد, ولی این ارزش را دارد كه برای رسیدن به آن تلاش كنیم

آرام بودن ابتدا سخت به نظر می رسد، ولی این ارزش را دارد كه برای رسیدن به آن تلاش كنیم.

برای این كار ابتدا سعی كنید آرامتر سخن بگویید، راه بروید یا غذا بخورید.

بین موضوعات مختلف فاصله بدهید، یعنی بلافاصله پس از انجام یك فعالیت سخت، فعالیت سخت دیگری را شروع نكنید.

در هر دوره ای از زندگی، از خود بپرسید كه چه احساسی دارید و برنامه تان برای آینده چیست؟

برای رسیدن به این پاسخ، هدفی ارزشمند در زندگی تعیین كنید و برای رسیدن به آن زمان مشخصی را در نظر بگیرید، یعنی برای هر دوره از زندگی خویش با برنامه ریزی پیش بروید و هدفمند باشید.

حداقل ۵ دقیقه در روز در سكوت و آرامش بنشینید و نفس عمیق بكشید و به دوست داشتنی ترین مسایل زندگی فكر كنید.

در هر زمانی فقط یك كار انجام دهید و ذهنتان را پر از فكر آرامش، شجاعت و سلامتی و امید كنید، زیرا «زندگی همان چیزی است كه ذهنتان آن را می سازد.» شتاب و عجله مردم و فعالیتهای پیرامون خود را بنگرید، اما از آنها تقلید نكنید، خودتان را بشناسید و خودتان باشید، زیرا «حسادت یعنی جهل» و «تقلید یعنی خودكشی».

بهانه ها را حذف كنید و به طور جدی با خود عهد كنید برای توجیه كردن خود و دیگران عذر و بهانه نیاورید و یادمان باشد كه تنها راه دست یافتن به خوشحالی و سعادت، انتظار تشكر از دیگران نیست، بلكه بخشش را باید به خاطر شادی بخشش دوست داشت. بیایید حتی با دشمنانتان حتی الامكان درگیر نشوید، زیرا این كار بیشتر از آن كه آنها را آزرده خاطر كند، از شما نیرو می گیرد.

در اكثر مواقع علت اصلی اندوه ما همكاری نكردن با دیگران است و به محض اینكه ما بتوانیم با همنوعانمان رابطه برقرار كنیم و ارتباطی برابر و حاكی از همكاری متقابل ایجاد شود، احساس رضایت خاطر خواهیم نمود. همان طور كه در روایات اسلامی آمده است، مهمترین وظیفه ای كه دین بر عهده ما می گذارد، این است كه: «همسایه ات را دوست بدار» زیرا كسی كه به زندگی همنوعانش علاقه ندارد، بزرگترین مشكلات را برای همه فراهم می آورد و بیشترین صدمه ها را به بقیه می زند. همه شكستهای بشر، از همین افراد و این نحوه تفكر سرچشمه می گیرد. تنها چیزی كه می شود از یك انسان توقع داشت و بهترین تحسینی كه می شود از یك انسان كرد، این است كه او همنوعی خیرخواه باشد، بتواند با دیگران دوستی برقرار كند تا دوست بدارد و دوست داشته شود.

آلفرد آدلر، روانشناس مشهور به بیماران اندوهگین خود می گفت: اگر از این نسخه پیروی كنید، در ظرف چهارده روز معالجه خواهید شد. هر روز فكر كنید چطور می توانید یك نفر دیگر را خوشحال كنید.» پس این مهم ما را ترغیب می كند كه هر روز عمل خیری انجام دهیم، اما به راستی عمل خیر چیست؟ حضرت محمد(ص) می فرمایند: «عمل خیر یعنی لبخند شادمانی بر لب یكدیگر آوردن.»

چرا عمل خیر ما را خشنود می كند؟ زیرا در اندیشه خوشحال كردن دیگران بودن، ما را از تفكر درباره خودمان باز می دارد، چرا كه بزرگترین عامل نگرانی و اندوه، اندیشیدن درباره خود است.

بنابراین فكر كردن درباره دیگران هم ما را از نگرانی درباره خود باز می دارد و هم باعث می شود دوستان زیادی پیدا كنیم و زندگی به كاممان شیرین تر می شود، از این رو وقتی كه به دیگران نیكی می كنیم، بهترین كار را برای خودمان كرده ایم.