انتخابات مقدماتی

برگزاری انتخابات مقدماتی در درون جبهه اصلا حات اصولی ترین و منطقی ترین راهبردی است که اصلا ح طلبان بر اساس آن می توانند مسیر دستیابی به کاندیدای واحد را بدون کمترین هزینه و چالش و سوگیری های منفی هموار کنند و این امر می تواند اصلا ح طلبان را در شرایط سخت و متصلب فضای سیاسی کشور که حاکمیت اراده کرده است اصلا ح طلبان به موفقیت دست نیابند کمک و یاری کند

برگزاری انتخابات مقدماتی در درون جبهه اصلا‌حات اصولی‌ترین و منطقی‌ترین راهبردی است که اصلا‌ح‌طلبان بر اساس آن می‌توانند مسیر دستیابی به کاندیدای واحد را بدون کمترین هزینه و چالش و سوگیری‌های منفی هموار کنند و این امر می‌تواند اصلا‌ح‌طلبان را در شرایط سخت و متصلب فضای سیاسی کشور که حاکمیت اراده کرده است اصلا‌ح‌طلبان به موفقیت دست نیابند کمک و یاری کند. کاندیدای واحد هم باید با پشتوانه رای اکثریت اصلا‌ح‌طلبان در سراسر کشور انتخاب و به افکار عمومی و عرصه انتخابات معرفی شود و تضمین‌کننده پیروزی باشد و بتواند بیشترین رای مجموعه اصلا‌ح‌طلبان را در سراسر کشور از آن خود کند و حرف‌های نو، برنامه‌های جذاب و عملی و جدیدی داشته باشد و از طرفی ساخت قدرت را به چالش نکشد و بتواند کشور را از شرایط بحرانی فعلی به ساحل امن و امیدبخش هدایت کند.

برگزاری انتخابات مقدماتی مهم‌ترین مولفه‌ای است که اصلا‌ح‌طلبان را به جای رویارویی با رقیبان اصلا‌ح‌طلب خود، به سوی رویارویی یکپارچه با جریان رقیب سوق می‌دهد و مانع جدی توزیع و پراکنده شدن رای‌ها در میان داوطلبان متعدد می‌شود. شاید تجربه تلخ شکست در انتخابات دوره دوم و سوم شوراها، مجلس هفتم و هشتم و انتخابات نهم ریاست‌جمهوری برای عبرت‌آموزی و انسجام‌بخشی اصلا‌ح‌طلبان، کافی باشد و دوباره نخواهند همانند یک لشکر شکست‌خورده با رقیبی منسجم و سرتاسر مسلح به همه ابزارهای تبلیغی، سیاسی، نظامی، امنیتی، فرهنگی، قضایی و دین رسمی رقابت کنند که هر آیینه گام نهادن در چنین مسیری ره به ترکستان و ناکجاآباد سپردن خواهد بود. تجربه‌های گذشته در مورد نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که ظاهرا تلقی مثبتی پیرامون نظرسنجی‌ها هم بعضا وجود ندارد هرچند این نظرسنجی‌ها با روش‌های علمی بدون سوگیری به نفع یک شخصیت خاص انجام شده باشد، اعتبار معمول خود را از دست داده است.

بنابراین دستیابی به کاندیدای واحد از طریق نظرسنجی هم نخواهد توانست اصلا‌ح‌طلبان را حول محور یک کاندیدا به اتفاق و اجماع برساند. بنابراین به نظر می‌رسد که در شرایط فعلی نظرسنجی هم در یک فضای بدبینانه برای این مقصود مهم ره به جایی نخواهد برد. در عرصه مدیریت هم اصلا‌ح‌طلبان با سکوت در مقابل شکار یاران، همکاران و همفکران خود در سراسر کشور توسط صیادان رقیب، باعث گسست و جدایی در اردوی اصلا‌ح‌طلبی شده و همه را به امان خدا رها کرده‌اند که این امر ناشی از عدم دلسوزی و تعلق به اعضای خانواده اصلا‌حات ناشی از ندیدن مشترکات است. در موضوع انتخابات هم تسری این رویکرد و رفتار و غلبه نگاه بدبینانه و بی‌اعتمادی به یکدیگر و سهم‌خواهی‌ها از یک‌سو و عدم درک شرایط و موضع ساخت قدرت پیرامون حذف و بیرون راندن اصلا‌ح‌طلبان از عرصه قدرت از سوی دیگر سبب شده اصلا‌ح‌طلبان به جای اینکه درصدد استمرار و تحکیم اندیشه اصلا‌حات باشند بعضا راه خود را رفته و اصرار دارند که جریان اصلا‌حات همانند یک شرکت سهامی نسبت به هواداران، همفکران و اعضا عمل کند، بدون اینکه به جدایی‌ها پایان دهند و توانایی‌ها، سوابق انقلا‌بی و مبارزاتی، شایستگی‌ها و مقبولیت در افکار عمومی و سطح ملی را ملا‌ک قضاوت‌ها قرار دهند.

موضوع دستیابی به کاندیدای واحد هم لا‌جرم باید از میانه چنین فضایی زاده شود بدون اینکه ملا‌ک‌هایی چون پایگاه سیاسی، اجتماعی، مردمی، مذهبی و از همه مهم‌تر اطمینان از رای‌آوری و پیروزی در انتخابات مورد توجه قرار گیرد، چراکه خود ائتلا‌ف فی‌نفسه اگر برمبنای اقبال و رای پیروزمندانه مردم نسبت به یک کاندیدا صورت نگیرد نمی‌تواند اصلا‌ح‌طلبان را به مقصد و هدف برساند بلکه چنین کنش‌هایی صرفا به گرم شدن انتخابات و پیروزی رقیبی منجر خواهد شد که استوانه‌ها و السابقون السابقون انقلا‌ب را هدف قرار داده است. بدون شک اصلا‌ح‌طلبان آمدن و نیامدن خود را باید با خواست عمومی و مصلحت‌های ملی، دینی و آبادانی ایران اسلا‌می و آزاد و سلا‌مت و قانونی برگزار شدن انتخابات مشروط کنند نه همانندسازی جریان اصلا‌حات با آنچه ساخت قدرت متمرکز می‌خواهد، چراکه ملت انقلا‌ب کردند که قدرت توزیع شود و خود سرنوشت خویش را رقم زنند و به فرمایش حضرت امام(ره) رای آنها میزان باشد. با این وجود، اصلا‌ح‌طلبان برای دستیابی به یک ائتلا‌ف یکپارچه نباید فرصت را از دست دهند و باید جسارت تصمیم‌گیری را در زمان مناسب از خود نشان دهند و مهم‌تر اینکه ائتلا‌ف باید ناظر به کاندیدایی باشد که در شرایط سخت و نامطمئن شرایط انتخابات و رویارویی با رقیبی که مطمئن است پیروزش می‌کنند با جلب نظر آحاد مردم در سطح ملی و بیدار کردن بیش از ۲۲ میلیون رای خاموش و شعارهای واقعی و عملی که خواست و دغدغه اکثریت قشرهای جامعه را دربر گیرد به این کارزار وارد شوند و نباید فراموش کرد که شرایط با سال ۷۶ و ۸۰ تفاوت‌های اساسی یافته است.

هر‌آینه رسیدن به کاندیدای واحد باید براساس یک انتخابات مقدماتی در سطح ملی صورت گیرد و درواقع تضمین‌کننده رای و اقبال عمومی و حداکثری جامعه باشد در غیر این صورت چنین ائتلا‌فی به منزله به استقبال شکست رفتن و تیر در تاریکی انداختن است و این همان چیزی است که رقیبان به دنبال آن هستند. باشد که بزرگان اصلا‌ح‌طلب این‌بار به مسوولیت ملی و تاریخی خود واقف شوند و خواست ملت، انقلا‌ب و اسلا‌م را در آمدن به این میدان مین‌کاری شده سرلوحه کار خود قرار دهند و این‌بار با بسته‌ای جدید و واقعی و تصویری نو از اصلا‌ح‌طلبی به میدان آیند.

محمدعلی مشفق