آقای رئیس جمهور مذهب یعنی راستگویی

امروز تنها چیزی که در مناسبات قدرت ها جایگاهی ندارد کرامت, حق تعیین سرنوشت, حق برخورداری از آزادی بیان و حقوق انسانی است

امروز تنها چیزی که در مناسبات قدرت‌ها جایگاهی ندارد کرامت، حق‌تعیین‌سرنوشت، حق برخورداری از آزادی بیان و حقوق انسانی است. مناسبات سیاسی بر پایه زورگویی قدرت‌های مسلط بنا شده و وضعیت امروز حاصل این مناسبات است و آنها قادر نیستند مشکلا‌ت را حل و فصل کنند و همه در بن‌بست کامل هستند. ‌ حق اندیشیدن، آزادی بیان، پژوهش و نشر کتاب سلب می‌شود و پژوهشگران در دادگاه محاکمه و مجازات می‌شوند که این حاصل سلطه زورگویان است. ‌ متاسفانه تورم سنگین، رکود بی‌سابقه، مرگ‌ومیر گسترده به لحاظ عدم برخورداری از بهداشت و تغذیه مناسب و سازوکارهایی که قادر نیستند این وضعیت را مدیریت کنند چون راهبردی برای اصلا‌ح وضع موجود ندارند و این بحران‌ها حاصل مدیریت‌های غلطی است که اعمال می‌شود.

حال اگر فضا به‌ گونه‌ای است که شما در این وانفسای متهم ‌کردن‌های پیاپی سیاستمداران قبلی و انداختن تقصیر بر گرده دولت‌های قبلی به جای پذیرش اشتباه در دولت فعلی، پندارتان چنین است که جمله بالا‌ مصداق حال است این را دیگر باید به قضاوت عام بگذارید و از اختیار تام‌تان برای خط زدن روی مطالبی که عینا به نقل از رئیس دولت مرور می‌شود، بگذرید و بگذارید قضاوت آن با همان مخاطبان رسانه و دولت باشد. ‌ به جمله دیگری از آقای رئیس دقت کنید. آنگاه که ایشان روزنامه‌نگاران و رسانه‌های خارجی را مشوق می‌شود تا بگوید: رسانه‌ها باید دولت را مجبور کنند که واقعیت‌ها را بپذیرد.

در اینجا صحبت از جبر و اجبار نیست و رسانه در فضای کنونی سیاست ایران، شانه‌هایش نحیف‌تر از آن است که به مجبور کردن دولت برای پذیرش واقعیت مفتخر شود، اما به مرور کردن دوباره اخبار چرا؟

پس یک بار دیگر سطور اول این مقال را مجال انتشار دهید تا به جای تحلیل و تفسیر سخنان این روزهای احمدی‌نژاد که از مجلس و مطبوعات و ائمه جماعات و عمده یاران و همراهانش در اردوگاه بزرگ اصولگرایی، وادار به موضعگیری شدند، این بار تنها به تکرار ساده جملا‌ت شخص آقای رئیس بسنده شود تا روشن گردد که ایشان در همین کنفرانس مطبوعاتی آخر خویش غمگین و نگران سلب حق اندیشیدن و آزادی بیان و نشر کتاب در جهان است و می‌گوید: این حاصل سلطه زورگویان است که پژوهشگران در دادگاه‌ها محاکمه و مجازات می‌شوند. ‌ یا آنجا که رئیس‌جمهور ‌ایران از اخبار اقتصادی ناخوشایند جهان دلش می‌گیرد و خطاب به خبرنگاران ایرانی می‌گوید: مدیران و مسوولا‌ن خارجی هیچ راهبردی برای تغییر شرایط و اصلا‌ح وضعیت موجود ندارند. چنانچه در بخشی دیگر از سخنانش نیز مناسبات سیاسی که تنها در اختیار قدرت‌های مسلط است را ناخوشایند می‌داند، باز با نگرانی از نابسامانی در حوزه سیاست جهانی می‌گوید: آنها قادر نیستند مشکلا‌ت را حل و فصل کنند و همه در بن‌بست کامل هستند. ‌

تورم و رکود و معیشت سخت مردم جهان نیز احمدی‌نژاد را وادار به اعلا‌م موضع می‌سازد و خطاب به خبرنگاران می‌گوید: متاسفانه این بحران‌ها نیز حاصل مدیریت‌های غلط است و ما برای رفع این بحران‌ها پیشنهاد‌هایی را تهیه کرده‌ایم. راه‌های برون‌رفتی داریم؛ به گونه‌ای که همه ملت‌ها بتوانند از منابع کافی‌برخوردار باشند. ‌ بعد از سخنرانی پرحاشیه محمود احمدی‌نژاد در قم و پس از آن کنفرانس مطبوعاتی پرحاشیه‌تر در تهران، از هر دری منتقدی نو قدعلم کرد که در این جرگه جز انذار و هشدار به آقای رئیس به منظور پذیرفتن اشتباه و متهم نکردن دیگران و اصرار برای نام و نشانی دادن از مافیای بی‌نام، شاهد نبودیم بنابراین از اصولگرایانی که اینک حساب خود را از رئیس‌جمهور اصولگرا جدا کرده‌اند و اصلا‌ح‌طلبانی که از این انتقادهای درون‌گروهی خرسند می‌شوند به اندازه کافی حرف و حدیث شنیده‌ایم که بر رئیس‌جمهور بتازند و بر شرایط دشوار فعلی بنالند و از او بخواهند در برابر وضعیت معیشتی مردم ایران جز راستی نگوید، اما به یک جمله خود آقای رئیس دقت کنید آنجا که او در آن سوی آب‌ها خطاب به روسای دولت‌های اروپایی و آمریکایی می‌گوید: مذهبی بودن به کلیسا و مسجد رفتن نیست؛ مذهب یعنی راستگویی که آن هم باید در عمل مشخص شود. و در آخر جمله دیگری از احمدی‌نژاد بی‌هیچ مقایسه تطبیقی و بی‌هیچ قضاوتی حسن‌ختام این ستون است تا به جای پند و انذار، اقتدار آقای رئیس را به رخ اقتدار نداشته خویش بکشیم و دل قوی داریم که آدمی اگر از دیگری پند نمی‌گیرد حداقل به گفته‌های خویش مومنانه وفادار می‌ماند. آنجا که او خطاب عتاب‌آلودش به سمت دولت‌های بلا‌د دیگر چنین است: ‌

دولتمردان در هرکجا به مشکل برمی‌خورند به جای حل اشتباه، دیگران را متهم می‌کنند. این سیاستمداران غیراخلا‌قی هستند که مشکل ایجاد می‌کنند.

مسیح علی‌نژاد