من چی میگم, تو چی می شنوی

دلم گرفته انگار همه بدبختی های دنیا روی سر من یک نفر آوار و یک عالمه حرف نگفته توی گلویم تلنبار شده, اما چه فایده گوش شنوایی نیست به شوهرم بگویم اصلا فکرش را هم نکن هیچ قابل پیش بینی نیست که او حرف های من را چطوری می شنود یا از آنها چه برداشتی می کند

دلم گرفته. انگار همه بدبختی‌های دنیا روی سر من یک نفر آوار و یک عالمه حرف نگفته توی گلویم تلنبار شده، اما چه فایده گوش شنوایی نیست. به شوهرم بگویم؟ اصلا فکرش را هم نکن! هیچ قابل پیش‌بینی نیست که او حرف‌های من را چطوری می‌شنود یا از آنها چه برداشتی می‌کند.

من که هیچ وقت نتوانسته‌ام چیزی را که در ذهنم می‌گذرد به او حالی کنم. حالا نمی‌دانم که من بلد نیستم بگویم یا او بلد نیست بشنود. یا شاید هردو تایمان هردوتایش را بلد نیستیم که آن دیگر واویلا است.

چی؟ مشکل شما هم همین است؟ پس بد نیست بیایید با هم کمی روی خودمان کار کنیم شاید حرف‌هایمان را سلیس‌تر بگوییم و همسرمان هم گوشش به حرف‌هایمان بدهکار‌تر شود.

● کلاس گفت و شنود

حمیده می‌گوید: وقتی می‌خواهم با همسرم حرف بزنم هنوز مطلب به نیمه نرسیده است که شوهرم وسط حرفم می‌پرد و شروع می‌کند به پاسخگویی. انگار که یک وکیل خبره در محضر دادگاه ایستاده و وظیفه دارد بی‌کم و کاست به همه سوالات و شبهه‌هایی که مطرح می‌شود پاسخ بگوید در حالی که من اصلا از او توقع جواب ندارم و فقط دارم درددل می‌کنم. این رفتار او آنقدر مرا تحریک می‌کند که عاقبت کار به دعوا می‌کشد و خیلی وقت‌ها به خاطر همین عادتش حرف‌هایم را نگفته می‌گذارم.

خوب است بدانید در زندگی مشترک، مهارت ابراز احساسات و سخن گفتن با یکدیگر از مهارت‌های اساسی است که اگر بلد نباشید بهتر است آن را کسب کنید.

شما می‌توانید با گفتن چند جمله ساده، احساس حقیقی خود را با کمترین سوءتفاهم به همسفر راه زندگیتان انتقال دهید، اما قبل از آن باید دقیقا بدانید که چه می‌خواهید بگویید.

● حس‌شناسی

«من می‌خواهم چه بگویم و از همسرم چه توقعی دارم؟»

این مهم‌ترین سوالی است که قبل از آغاز هر گفت‌وگو باید از خود بپرسید و در رابطه با موضوع بحث خود احساس خودتان را در این رابطه شناسایی کنید. به این مثال دقت کنید:

‌ـ انجمن اولیا و مربیان باید با حضور یکی از والدین باشد. من نمی‌توانم از مرخصی استفاده کنم و در این جلسه حضور داشته باشم. همسرم هرگز قبول نمی‌کند که خودش این کار را بکند. او کارش را از من و خانواده مهم‌تر می‌داند.

در رابطه با این موضوع شما احساس تنها ماندن و احساس تحقیرشدن به خاطر بی‌اهمیت شناخته‌شدن کارتان ​دارید. همین حس سبب می‌شود نتوانید مسأله را بخوبی و به دور از پیشداوری مطرح کنید. پس سعی کنید موضوع را طوری پردازش کنید که دقیقا خواسته خود را به دور از بار هیجانی منفی نسبت به همسرتان ابراز کنید. نیازهایتان را بشناسید و خواسته‌هایتان را با یکدیگر در میان بگذارید. هیچ‌کس و حتی همسرتان نمی‌تواند ذهن شما را بخواند و از خواسته‌هایتان مطلع گردد. پس بیاموزید که در مورد آن بخوبی صحبت کنید.

● کلمات گهربار

از قدیم گفته‌اند: «کم‌گوی و گزیده‌گوی چون در»

اگر بتوانید بدون قضاوت یا متهم‌کردن، بدون پرخاشگری و دستوردادن و بدون فریاد و استرس به همسرتان موضوع را با بهترین کلمات بگویید احتمال زیادی دارد که در گفت‌وگو موفق شوید.

سعی کنید از خودتان بگویید بی‌آن‌که جمله‌تان با تو همیشه و بی​تو هیچ وقت شروع شود. در ابراز احساسات، یافتن کلمه‌ای است که به بهترین شکل، احساس شما را به طرف مقابلتان نشان دهد همچون نگرانم، عصبانیم، دلگیرم و... می‌تواند بهتر شما را به مقصود برساند.

جملاتی که با ضمیر «تو» شروع می‌شوند انگشت اتهام به سمت فاعل است و گوینده هدفی جز تخطئه‌کردن طرف مقابل ندارد. لذا، از آنجا​ که جملات با فاعل «تو» سرزنش‌آمیز و انتقادگر به شمار می‌آیند بهتر است​ هنگام گفت‌وگو با همسرتان، به جای استفاده از فاعل تو از فاعل «من» استفاده کنید و حقیقت را بگویید و افراط و تفریط نکنید.

● فرصت طلایی

همه شنیده‌ایم که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. شما هم باید برای یک گفت‌وگوی موفق مترصد وقت مناسب باشید. زیر نور رقصان شمع در یک کافی‌شاپ رمانتیک، کنار شومینه در یک روز سرد پاییزی، در حال پیاده‌روی در یکی از روزهای تعطیل می‌تواند فرصت‌های طلایی برای طرح موضوعات مختلف باشد.

شما می​توانید با شم زنانه خود موقعیت‌های بهتری را نیز به دست آورید. اما زمانی که همسرتان خسته و گرسنه است یا از گفت‌وگویی ناراحت‌کننده با مدیر ساختمان، صاحبخانه یا مدیر اداره‌اش بازگشته است، جزو این فرصت‌های طلایی نیست.

● گاهی نفس بکشید

بله! به نظر می‌رسد شما این مطالب را پذیرفته و به کار بسته‌اید و مهارت‌های کلامی خود را توسعه داده‌اید. اکنون بخوبی می‌توانید خواسته‌های خود را به همسرتان منتقل کنید اما تند نروید. گاهی هم در بین صحبت‌های خود نفس تازه کنید و اجازه دهید همسرتان هم سخنی بگوید.

معمولا مردان در بیان کند‌تر از زنان هستند پس با متانت بعد از ۵ دقیقه سخن گفتن به او اجازه دهید ۵ دقیقه پاسخگو باشد بدون ‌این‌که میان سخنانش بپرید و حرف‌هایش را قطع کنید.

به این ترتیب یاد می‌گیرید افزون بر این‌که سخنگوی خوبی هستید، شنونده خوبی هم باشید.

فراموش نکنید؛ هیچ کس دوست ندارد حرف‌های یک گوینده مطلق را که گوش شنوایی ندارد بشنود.

ماندانا ملاعلی