۲ مهر ۱۳۸۶ ــ ۲۴ سپتامبر ــ توفانهای دریایی آمریکا و آسیب پذیری سالخوردگان ـ ۲۴ سالمند علیل در اتوبوس سوختند

بیست و سوم سپتامبر ۲۰۰۵ اتوبوس حامل ۳۸ سالخورده و عمدتا علیل که همانند دو میلیون آمریکایی دیگر از نقاط ساحلی ایالتهای تکزاس و لوئیزیانا به نقاط شمالی و امن تر می رفتند در جاده …

بیست و سوم سپتامبر ۲۰۰۵ اتوبوس حامل ۳۸ سالخورده و عمدتا علیل که همانند دو میلیون آمریکایی دیگر از نقاط ساحلی ایالتهای تکزاس و لوئیزیانا به نقاط شمالی و امن تر می رفتند در جاده شماره ۴۵ بر اثر داغ شدن ترمزهایش دچار حریق شد و شعله های آتش به کپسولهای گاز استنشاقی مورد استفاده چند سالخورده رسید، آنها را منفجر ساخت و اتوبوس به صورت یک گلوله آتش درآمد. در این حادثه ۲۴ سالخورده کشته شدند و بقیه سالخوردگان و خدمه آنان و راننده اتوبوس مجروح شدند. جمع سرنشینان اتوبوس ۴۵ نفر بود. انتقال مجروحین به بیمارستان در میان ترافیک سنگین هم کاری بسیار دشوار بود. جاده شماره ۴۵ که بندر گالوستون تکزاس را به شهر دالاس متصل می کند و به طول ۲۵۰ مایل است در روز حادثه مورد استفاده ۵۰ هزار خودرو کوچک و بزرگ که فراریان از نزدیک شدن توفان دریایی «ریتا» را به شمال منتقل می کرد قرار داشت و همین ترافیک سنگین و پی در پی ترمز کردن، باعث داغ شدن ترمزهای اتوبوس شده بود. بسیاری از خودرو ها به دلیل کندی حرکت، بنزین خود را از دست داده و متوقف شده و راه دیگران را بسته بودند. اتوبوسی که آتش گرفت ساکنان سالخورده خانه سالمندان «برایتون گاردنز» را از هوستون به دالاس می برد تا از توفان «ریتا» در امان بمانند. حادثه در ۱۷ مایلی شهر دالاس روی داد و اتوبوس به شکلی که در عکس (بالا) دیده می شود در آمد. پلیس با قرار دادن یک پارچه پلاستیکی آبی رنگ در اتوبوس سوخته، اجساد مردگان را از دید مردم پنهان کرده است. بیشتر قربانیان توفان قبلی (کاترینا) که شهر نیوارلئان را متروکه ساخته، سالخوردگان بودند که توان فرار و محافظت از خود را نداشتند و دهها تن از آنان تنها در یک خانه سالمندان جان سپردند و این تجربه باعث شد که این بار سریعا سالمندان را به جای امن منتقل کنند که یک اتوبوس حامل آنان آتش گرفت.