سرفصلی تازه در مدیریت ورزش

ورزش فراز و نشیب و آمدن و رفتن زیاد دارد اصولا جاذبه ورزش نیز در این است که ساکن نیست و ۲ روزش را نمی توان مثل هم یافت

ورزش فراز و نشیب و آمدن و رفتن زیاد دارد. اصولا جاذبه ورزش نیز در این است که ساکن نیست و ۲ روزش را نمی‌توان مثل هم یافت. مثل این‌که بالاخره امسال و پس از سال‌ها که بحث تشکیل وزارت ورزش مطرح بود، این وزارت البته با تلفیق ۲ سازمان ورزش و ملی جوانان تشکیل شد تا محمد عباسی به عنوان نخستین وزیر این وزارتخانه کار خود را شروع کند.

مدیری که از وزارت تعاون راهی ساختمان ورزش در خیابان سئول شد تا دولت که ابتدا حمید سجادی را برای احراز این پست به مجلس شورای اسلامی معرفی کرده بود، پس از رای اعتماد نگرفتن این چهره ورزشی، عباسی را به مجلس معرفی کند. با این‌که عباسی در دولت نهم از مجلس راهی وزارت تعاون شده بود، اما معرفی وی نیز توام با مخالفت‌های زیادی شد تا رای خفیف نمایندگان به او نشان دهد که اگر می‌خواهد هر دقیقه سر و کارش به خانه ملت از باب توضیح کشیده نشود باید خیلی هوشیارانه وزارت ورزش و جوانان را هدایت کند. هر چند پیرو انجام تغییراتی در سطوح مدیریتی ورزش و برخی عزل و نصب‌های روسای فدراسیون‌ها، نمایندگان مردم عباسی را به ساختمان بهارستان فراخواندند، اما به هر حال او از این مساله بسادگی عبور کرد تا در انتخابات فدراسیون فوتبال بدجوری رشته امور از دستش خارج شود.

عباسی که پیرو نارضایتی رئیس‌جمهور از نتایج فوتبال و درخواستش برای تغییر و تحولات اساسی در این رشته، حسین قریب را برای تصدی فدراسیون فوتبال برگزیده بود، هیچ فکر نمی‌کرد که بازی انتخابات را به علی کفاشیان بازنده شود. مدیر بازنشسته‌ای که حتی از سوی سازمان بازرسی تابلوی ورود ممنوعش به عرصه انتخابات فدراسیون بلند شده بود، اما وزیر ورزش که فکر نمی‌کرد اعضای مجمع به کاندیدای مورد تایید وزارت پشت پا بزنند، نخواست از قدرت خود برای کنار زدن کفاشیان استفاده کند تا دونده اسبق تیم ملی که در مسوولیت‌های معاون قهرمانی ورزش و دبیری کمیته ملی المپیک، مجامع فدراسیون‌های زیادی را برگزار کرده و از این حیث مرد سرد و گرم چشیده‌ای بود، ماراتن فوتبال را به سود خود رقم زده و وزارت ورزش را مقابل عمل انجام شده قرار دهد. مدیری که البته بعد از انتخاب صحبت از استقلال مالی فدراسیون به عمل آورد و اعلام کرد که اسپانسری ۱۸۰ میلیارد تومانی را جذب فوتبال خواهد کرد. نمی‌دانیم این ادعای کفاشیان را باید حقیقت دانست یا آن را سنگ بزرگی برای نزدن دانست، اما هر چه هست فدراسیون فوتبال در دوره دوم مدیریت کفاشیان باید بتواند از حجم مطالبات مالی‌اش از دولت و وزارت ورزش کاسته و فوتبال را بسان صنعتی پر سود مورد توجه قرار دهد.

جدا از این فوتبال، وزارت ورزش البته در موضوع فدراسیون کشتی حسابگرانه عمل کرد تا محمدرضا یزدانی‌خرم، رئیس فدراسیون کشتی را از دور خارج کرده و حکم سرپرستی فدراسیون را برای حجت‌الله خطیب صادر کند. مدیر‌کل اسبق تربیت‌بدنی استان تهران که اولین حکم محمدرضا یزدانی‌خرم را برای ریاست هیات والیبال استان تهران و ورود این مدیر به عرصه ورزش، صادر کرد. با این حال انگار تقدیر چنین بود که مدیری که در دوره محمد علی‌آبادی از کار برکنار شده و از متن به حاشیه ورزش رفته بود، دوباره به متن وارد شده و جایگزین مدیر ۲۲ ساله‌ای شود که کندنش از ورزش سخت بود، اما وزارت ورزش با حربه منع مدیران بازنشسته و بازخرید شده در عرصه انتخابات فدراسیون‌های ورزشی، عذر یزدانی‌خرم را خواست تا این مدیر که فکر نمی‌کرد به این زودی‌ها از ورزش جدا شود، خود را قربانی جریان انحرافی در ورزش معرفی کند. هر چند که وزارت ورزش تغییرات دیگری را نیز در سطح فدراسیون‌ها ایجاد کرد و با ادغام چند فدراسیون و تبدیل تعدادی از آنها به انجمن، در مسیر کوچک‌سازی بدنه قهرمانی ورزش گام برداشت، اما حقیقت آن است که در ورزش «پرتی» زیاد است و باید با وسواس بیشتری دست به انتخاب مدیران ورزشی زد تا فرصت‌ها در ورزش به تهدید تبدیل نشوند. موضوعی که بویژه در رابطه با رشته جودو خود را نشان داد تا به دنبال ناکامی‌های بزرگ این رشته مدال‌آور، سرانجام رای به برکناری رئیس فدراسیونی داده شود که باید خیلی پیشتر جای خود را به فردی جدید می‌داد.

به هر حال جدا از این تغییرات که همیشه در ورزش ایران بوده، شاهد دو اتفاق خوب نیز در عرصه رشته‌های فوتبال و والیبال نیز بودیم تا با حضور کارلوس کرش و خولیو ولاسکو در راس تیم‌های ملی این دو رشته، انتظارات تازه‌ای برای جامعه ورزش ایجاد شود. قهرمانی والیبال در جام ملت‌های آسیا که برای نخستین بار برای ورزش ایران رقم می‌خورد و همین‌طور پیروزی‌های تیم ملی فوتبال با مربی پرتغالی و صعود به مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، جامعه ورزش و بویژه مردم را به وجد آورد تا با حضور این مربیان شناخته شده جهان ورزش، حضور در المپیک و جام‌جهانی را جدی‌تر از گذشته مورد توجه قرار دهیم. البته نامرادی‌هایی نیز برای ورزش ایران در سال ۹۰ حادث شد که از جمله آنها می‌توان به ناکامی تیم فوتبال امید و همین‌طور تیم ملی بسکتبال در ورود به بازی‌های المپیک لندن اشاره کرد.

به هر حال سال ۹۱ برای ورزش ایران سال مهم و حساسی به جهت حضوری شایسته در بازی‌های المپیک لندن خواهد بود. خوشبختانه برای حضور در این بازی‌ها در رشته‌هایی چون قایقرانی، تیراندازی و تیر و کمان نیز علاوه بر رشته‌هایی چون کشتی، وزنه‌برداری، تکواندو، دوومیدانی و بوکس صاحب سهمیه حضور در لندن ۲۰۱۲ شده‌ایم که باید با تدارک لازم و مراقبت ویژه از قهرمانان و ورزشکاران خود زمینه‌ای را فراهم آوریم تا با کمترین آسیب و اشتباه، پای در این آوردگاه بزرگ جهانی ورزش بگذاریم.

اگر در نظر بگیریم که در دوره گذشته این بازی‌ها در پکن ۲۰۰۸ تنها صاحب یک مدال طلا و یک برنز شده‌ایم، باید با هوشمندی خاص مسوولان و مربیان و خود ورزشکاران، نقطه عطفی در زمینه مدال‌آوری ورزش ایران در بازی‌های المپیک به وجود آوریم که با توجه به استعداد و ظرفیت موجود،‌ این کار شدنی به نظر می‌رسد.

حجت‌اله اکبرآبادی