ثبت لحظه های ماندگار

تفاوت عکس های درون گروهی و بیرونی

وقتی یک عکاس به پشت صحنه می‌رود، باید بتواند برای هرجا و هر کاربردی، عکس خاص و مناسبی تهیه کند. نکته مهم در عکسبرداری از فیلم و سریال، به کار بردن دقت و کیفیت تقریبا یکسان برای همه آنهاست.

عکسی که از پشت صحنه یک فیلم تهیه می‌شود، فارغ از این‌که برای استفاده درون گروهی ا‌ست یا برای انتشار، باید با کیفیت باشد.

غیر از این‌ مساله، فاکتورهایی که باید در یک عکس خوب وجود داشته باشد، با توجه به نوع عکسی که گرفته می‌شود متغیر است. مثلا برای عکاسی از تست گریم بازیگران، لازم است عکس گرفته شده یک کلوزآپ (CLOSE UP) مناسب از چهره بازیگر باشد که تمام جزئیات گریم در آن بخوبی مشخص باشد تا بتوان از آن استفاده کرد. ممکن است بعضی عکس‌ها هم برای انتشار در روزنامه‌ها و نشریات تهیه شوند. برای این‌گونه عکس‌ها که کارکرد رسانه‌ای دارند، بهتر است ضمن ارائه تصویری مشخص و مناسب از دکور و فضای پشت صحنه، تعدادی از عوامل پشت صحنه و همچنین تعدادی از بازیگران فیلم هم در عکس مشخص باشند تا عکس از لحاظ خبری ارزشمند شود. بخش دیگری از عکس‌هایی که کارکرد خارجی دارند، جنبه تبلیغاتی آنهاست. در تهیه این‌گونه عکس‌ها که کاربرد گیشه‌ای دارند باید به سبک و ژانر فیلم توجه زیادی کرد.

یک فیلم می‌تواند اکشن، درام، هنری، تاریخی و... باشد و عکس تبلیغاتی که از صحنه‌های آن تهیه می‌شود باید به آسانی این مساله را به بیننده نشان دهد. این مساله به توانایی عکاس برمی‌گردد که تا چه اندازه در انتخاب کادر و قاب عکس موفق عمل کند و فاکتورهایی که سبک فیلم را نشان می‌دهند بشناسد و در کادر تصویر بگنجاند.

نکته بعدی در تهیه عکس‌های تبلیغاتی، توجه به مکان و فضایی است که فیلم در آن اکران خواهد شد. بنابر تجربه، سابق بر این فیلم‌های اکشن و حادثه‌ای در بعضی شهرستان‌ها مخاطب بیشتری داشتند. در تهران هم فیلم‌های هنری و مفهومی دارای طرفداران بیشتری بود. این سلایق و علاقه‌مندی‌ها هنوز هم تا حدود زیادی برقرار است و توجه به آنها برای یک عکاس بسیار لازم و ضروری‌ است.

ممکن است بعضی اوقات تعریف یک عکس تبلیغاتی فیلم در نوع خاصی از عکس خلاصه شود، یعنی عنوان شود این عکس قرار است کاربرد تبلیغاتی داشته باشد و باید به نوعی آن را تهیه کرد که مناسب برای کار کردن در سردر سینما و بنرهای تبلیغی و سایر تبلیغات محیطی باشد.

تصاویر پشت صحنه نیز نوعی عکس تبلیغاتی محسوب می‌شود و اتفاقا طیف بیشتری از مخاطبان را هم پوشش می‌دهد. تعداد نفراتی که ممکن است از جلوی یک سینما عبور کنند و سردر آن را ببینند چند نفر هستند یا چند نفر در خیابان به یک تابلوی تبلیغاتی توجه می‌کنند و از آن تاثیر می‌پذیرند؟ از طرف دیگر این شکل از تبلیغات محیطی، در یک نقطه ثابت هستند. حال در نظر بگیرید عکسی از پشت صحنه یک فیلم که در رسانه‌ای مکتوب منتشر شده است، چه تعداد مخاطب دارد و از طرف دیگر مثل تابلوی سردر سینما ثابت نیست و بسادگی به نقاط مختلف می‌رود و مخاطبان خود را می‌یابد.

با این تعاریف می‌توان نتیجه گرفت در نگاه به یک عکس خبری فیلم هم باید جنبه‌های تبلیغاتی آن را در نظر گرفت و از آن غافل نشد. با این رویکرد باید در عکس‌های پشت صحنه هم دقت کافی به خرج داد و به بزرگنمایی نکات مهم فیلم پرداخت.

باز به نقطه اول صحبت‌هایم برمی‌گردم و به دقت داشتن در تهیه تمام عکس‌های تهیه شده تاکید می‌کنم. در ‌‌نهایت به نظر من باید در تهیه تمام عکس‌های یک فیلم، صرف نظر از کاربرد و مخاطبان آن، به یک اندازه دقت کرد و از ارزش‌های هیچ عکسی غافل نشد.

حافظ احمدی

‌ عکاس سینما