آموزه های خودروسازی

تمدن جدید, شمار زیادی از آدمیان و میزان فوق العاده ای مواد خام و محصولات كارخانه ای را از جایی به جای دیگر انتقال می دهد, تمام حیات و جریان زندگی تمدن جدید متكی به این تحرك است

روز به روز نیز بر سرعت این تحركات افزوده می‏شود و به‏هیچ روی نمی‏توان تصور كرد كه روزی از شدت آن كاسته نشود. به عبارت دیگر امروزه مسئله تحرك با زندگی روزانه بشر عجین نشده است. بدون تردید می‏توان مدعی شد كه این سرعت و تحرك امروزی جوامع، مدیون پدیده‏ای به نام اتومبیل است. در دنیای امروز ماشین در اشكال و ابعاد گوناگونی به هدایت امور روزمره مشغول است و این روند بدون اختراع اتومبیل انجام نمی‏شد. زندگی مردم قبل از اختراع ماشین یك روند كند و در برخی موارد بسته را طی می‏كرد. مشكل‏ترین مانع تحرك و سرعت تحرك جامعه بشری طی مسافت بود. در گذشته اگر كسی بر فوات مسافتی را پیاده می‏پیمود، زمان زیادی را از دست می‏داد.به عنوان مثال فاصله دو شهر كارسروهه و استراسبورگ در نزدیكی مرز دو كشور آلمان و فرانسه نزدیك به ۴۰ كیلومتر بود و برای طی كردن این مسافت به ۱۶ ساعت زمان نیاز بود. كالسكه‏ها كه وارد عرصه حمل و نقل و تردد شدند، در طی كردن سریع مسافت به انسان كمك كردند اما این وسایل نقلیه برای طی مسافت‏های طولانی كارآیی نداشتند. به عنوان مثال برای یك مسافرت ۴۵۰ كیلومتری در خاك فرانسه، به بیست روز زمان نیاز بود. استفاده از چهارپایان برای سرعت بخشیدن به رفت و آمد آدم‏ها و حمل و نقل بار اقدام مناسبی بود اما برای پیشرفت كارها و افزایش سرعت تحرك این وسایل كافی نبودند. بنابراین طرح‏های جدید مطرح شد، این طرح یعنی دو چرخه نیز متكی بر الگوی چهارپایان بود، دوچرخه‏ای كه مخترع اولیه آن یعنی سائوتر بورن در حدود ۲۰۰ سال پیش‏ساخت شباهت زیادی به اسب داشت! زیرا این دوچرخه ركاب نداشت و شكل صندلی آن نیز مانند زین اسب بود.آقای بورن سوار دوچرخه شد و همانگونه كه زیر شكم اسب ضربه می‏زدند، با فشار پاهایش به دو طرف بر روی زمین، دوچرخه را به حركت درآورد. البته به غیر از الگوبرداری از حركت چهارپایان و نیز اعتقاد به این كه تحرك در فضا نباید موجب از بین رفتن تحرك فردی شود، موضوع اعتقاد به یك پدیده شبه‏علمی نیز مطرح بود. در آن اوقات این اعتقاد وجود داشت كه »بهترین وسیله نقلیه، وسیله‏ای است كه فقط دارای دو چرخ باشد. زیرا در این حالت اصطحكاك به حداقل می‏رسد. اما ساخت خودرو این باور قدیمی را مطرود كرد. به این ترتیب پس از تحول اولیه‏ای كه خودرو ایجاد كرد، یعنی توجه به تحرك، موضوع بعدی نیز در جامعه جا افتاد به این معنی كه خیلی از باورهای علمی، زیاد هم علمی نیستند. صنعت دوچرخه‏سازی رونق گرفت اما كافی نبود، بنابراین الگوبرداری دوم مطرح شد، یكی به این فكر افتاد كه به جای تقلید از اسب و ساخت دوچرخه از كالسكه تقلید كند! در سال ۱۸۶۳ میلادی با تلاش‏های مخترعین یك دستگاه جدید بر روی جاده ژوآنویل كشور فرانسه به راه افتاد. ناظران حركت این وسیله، شاهد صحنه‏های دلخراشی بودند! این وسیله نقلیه كه پدر جد خودروهای با موتور انفجاری بود گرچه حركت می‏كرد، اما اشكالات متعددی داشت. خودروی اختراعی به نفس تنگی مبتلا بود زیرا سوخت و روغن بسیار زیادی مصرف می‏كرد و حرارت موتور به سرعت بالا می‏رفت و هر آن امكان داشت این وسیله منفجر شود. چرخ‏های این خودرو نیز از كالسكه عاریه گرفته شده بود و خودرو با تكان‏های بسیار شدید جلو می‏رفت. برای متوقف كردن این وسیله راهی نبود جز این كه موتور را خاموش كنند، یك نفر مجبور بود جلوی ماشین بدود و با پرچم قرمز اعلام خطر كند كه یك غول دودی در حال ورود است! ضمنا این وسیله فقط مستقیم حركت می‏كرد. كسانی كه در كنار جاده ناظر حركت این وسیله بودند، آن را تحسین می‏كردند اما به محض سوار شدن، به مخترع وسیله دشنام می‏دادند زیرا این وسیله نقلیه موتوری ظاهرا جدید مانند ارابه‏های پرسر و صدایی بود كه سرنشینان آن بر اثر تكان‏های شدید، دچار سرگیجه و حالت تهوع می‏شدند. بنابراین پیام بعدی این بود كه آقای مخترع برای تولید خودرو تقلید از كالسكه خوب است، اما باید در امر تقلید هم ابتكار داشت، خودروی جدید شكل كالسكه می‏تواند باشد، اما همان كالسكه نباید باشد! بنابراین تغییراتی در شكل خودرو ایجاد شد، ازجمله به جای چرخ چوبی، لاستیك قرار گرفت و البته اگر آقای دانلوپ موفق به اختراع لاستیك نمی‏شد، این تغییرات اساسی نیز در خودرو ایجاد نمی‏گردید. بعد از لاستیك موضوع سوخت خودرو مطرح بود. آقای ترویتیك اهل كورنوال انگلستان در سال ۱۸۰۱ كالسكه بخار را ساخت، به این كالسكه یك دیگ بخار اضافه شده بود كه دودكشی بزرگ داشت اما این وسیله نقلیه سنگین را به سختی می‏شد خودرو نامید. زیرا كالسكه‏های جدید باز از چوب ساخته شده بودند و نیروی بخار حاصل از حرارت دادن آب در داخل یك دیگ بزرگ، آن را به جلو می‏راند. بنابراین برای ادامه حركت خودرو، هرچند دقیقه یك بار، باید مقداری آب به داخل دیگ ریخته می‏شد. بنابراین تغییراتی در كالسكه داده شد، به همین جهت این اتومبیل كمی از كالسكه تندتر می‏رفت و حداكثر سرعت آن ۲۲.۵ كیلومتر بود. بنابراین تفكر شبه‏علمی دیگر وجود داشت كه وسیله نقلیه‏ای كه بدون اسب حركت می‏كند، نمی‏تواند شبیه كالسكه نباشد.این فكر غلط را آقای كارل بنز با اختراعش آشكار ساخت، بنز در سال ۱۸۸۵ یك خودرو بنزینی سه چرخه ساخت و همگان دیدند كه می‏توان در طراحی شكل كالسكه‏ها تغییرات اساسی بوجود آورد. بنز نه‏تنها تفكر تقلید كامل از كالسكه را دور انداخت، بلكه بنزین را به جای آب برای تحرك خودرو وارد عرضه تولید نیرو كرد كه این امر نیز پیامدی دیگری برای جامعه امروز داشت.

---