چگونه به كودكان محبت كنیم

آیا تا به حال به این مسئله اندیشیده اید كه چرا كودكان به محبت والدین خود نیاز دارند چرا آنها والدین را پشتیبان و مشوق خود می دانند چرا برای تأمین نیازهای خود از جمله احساس امنیت, احساس مفید بودن, محبت كردن و مورد محبت قرار گرفتن, به پدر و مادر خود تكیه می كنند چرا كودك به آغوش و محبت والدین نیاز دارد

كودكان احتیاج به آرامش روانی دارند و این نیاز با گرمای آغوش پدر و مادر و محبت آنها ارضا می شود. كودك علاوه بر رفع گرسنگی، به محبت والدین و ایجاد رابطه متقابل با آنها نیاز مبرم دارد. هیچ عاملی به اندازه محبت در نرم كردن دلها و ایجاد جو صمیمی و آمیخته با یكرنگی مؤثر نیست. ما نباید از محبت كردن نسبت به فرزندان خود غافل باشیم، كودك در سنین اولیه (قبل از دبستان) محبت دیدن را بیشتر جستجو می كند و به تدریج علاوه بر نیاز به محبت دیدن، محبت كردن نیز در او تجلی پیدا می كند و علاقه اش نسبت به دیگران افزایش می یابد.سپس نیاز به محبت كردن به اوج شكوفایی خود می رسد و به طور گسترده ای نیاز به محبت كردن و محبت دیدن را از خود بروز می دهد. ضمناً كودكانی كه از محبت و امنیت عاطفی بیشتری برخوردار هستند بهتر می توانند با دیگران ارتباط برقرار كنند. كودكی كه محبت كافی ندیده آمادگی انحرافات اخلاقی و انواع اختلالات رفتاری را دارد. كودك در اثر محبت پدر و مادر دچار سرور و شادمانی می گردد. لذا این شادی را با دیگران تقسیم می كند و آن را به صورت محبت كردن به دیگران ابراز می نماید. كودكانی كه در سالهای اولیه زندگی از محبت والدین یا سایر بزرگسالان محروم بوده اند در دوران بلوغ و سالمندی دچار ناراحتی های شدید عاطفی می گردند و طغیان و سركشی، بی اعتنایی و خصومت نسبت به دیگر افراد در آنها ظاهر می شود. اما مسئله اساسی این است كه تأكید بر محبت به معنای افراط و زیاده روی در آن نیست. محبت باید چنان باشد كه اولاً فرزندان بیش از حد وابسته بار نیایند و بتوانند روی پای خود بایستند و استقلال و اعتماد به نفس داشته باشند. ثانیاً از خودراضی، پرتوقع و لوس نشوند، چرا كه در جامعه نمی توانند به خواسته های خود برسند و درنتیجه سرخورده، مأیوس و افسرده می شوند. در پاره ای اوقات اتفاق می افتد كه مادر به سبب عشق و محبت و علاقه بیش از اندازه به فرزند خود باعث ناراحتی او می شود و آرامش و آسودگی خاطر را از كودك سلب می كند. آندره ژید نویسنده مشهور فرانسه می گوید: «مادرم مرا طوری دوست می داشت كه من احساس می كردم از او بیزارم و نسبت به او كینه دارم. مهر و محبت بیش از حد مادرم، مرا به ستوه می آورد، اعصابم از دست ابراز محبت زیاد او ناراحت می شد» . دوست داشتن افراطی، از مسیر اصلی و واقعی خود منحرف شده و به بیراهه می رود. علاقه وافر ممكن است به چند علت بروز كند:

- كودك باهوش است و والدین به او افتخار می كنند، لذا نسبت به او زیادی محبت می ورزند.

- كودك ضعیف است و پدر و مادر احساس می كنند بیش از اندازه باید پشتیبان او باشند.

- كودك زشت است و والدین احساس می كنند او را می رنجانند، درنتیجه محبت زیادی می كنند.

- كودك زیباست و قیافه زیبایش والدین را مجذوب ساخته، لذا بی اندازه محبت می كنند و...

اما نكته اساسی این است كه محبت باید همراه با اصول (محبت توأم با قاطعیت)، جدی و استوار باشد.افراط در محبت باعث می شود كه كودك وابسته شده و نتواند در راه كمال و استقلال گام بردارد.