من یك روانشناس هستم

فینال جام حذفی آینه تمام قد فصل گذشته فوتبال آلمان بود سراسر از احساسات, خرابی اعصاب و فشرده پس از ورود به رختكن و بعد از باخت تیم مشاهده كردم تعدادی از بازیكنان سرهای خود را پایین انداخته اند

«آرمین فه» سرمربی اشتوگارت، در مطلبی اختصاصی برای مجله معتبر اشپورت بیلد آلمان درباره كسب مقام قهرمانی و چگونگی رفتارش بابازیكنان تیم می نویسد و از كمك های همسرش و قرارداد حاشیه ای میان خود وهورست هلد، سرپرست اشتوتگارت می گوید.

فینال جام حذفی آینه تمام قد فصل گذشته فوتبال آلمان بود؛ سراسر از احساسات، خرابی اعصاب و فشرده! پس از ورود به رختكن و بعد از باخت تیم مشاهده كردم تعدادی از بازیكنان سرهای خود را پایین انداخته اند. «تیمو هیلده براند» پس از آخرین بازی خود برای اشتوتگارت در گوشه ای نشسته و به دیوار سفید روبرو زل زده بود.

من سعی كردم تیم و در رأس آن تیمو را به خود آورده و حال و هوای آنها را عوض كنم به همین خاطر گفتم: بچه ها! قهرمان آلمان شده ایم و یك فصل سرشار از موفقیت را پشت سر گذاشته ایم. پس از ۹ پیروزی پیاپی تا حدودی جو رختكن خراب شده بود و با وجودی كه موسیقی پخش می شد، كسی حوصله شادی كردن نداشت و این برای من نیز عجیب بود چون هفته ها بود به این وضعیت غمبار فكر نكرده بودم چرا كه ما پی در پی پیروز می شدیم و دلیلی برای ناراحتی نداشتیم. با این وجود حتی پس از شكست مقابل نورنبرگ در جام حذفی نیز به بچه های تیمم افتخار می كردم.

در این بازی، ۹۰ دقیقه از ۱۲۰ دقیقه را ۱۰ نفره جنگیدیم و تا نزدیكی های خلق شگفتی دیگری پیش رفتیم. ما پس از كارت قرمزی كه كاكائو دریافت كرد (و من به خاطر آن به دلیل عملكرد عالی او در این فصل از وی ناراحت نیستم) با جان و دل بازی كردیم. این نشان می دهد بازیكنان من دارای شخصیتی قوی هستند و مردانه می جنگند. این مسأله را در فصل آماده سازی تیم نیز احساس كرده بودم. در تابستان ۲۰۰۶ اتفاقی در تیم افتاد كه با كلمات قابل توصیف نیست و من توانستم این رخدادها را احساس كنم. معمولاً عادت ندارم از بازیكنان تعریف كنم اما در آن زمان از ماریو گومز و تاسكی به عنوان شگفتی سازان فصل آینده نام بردم.

شما به عنوان مربی باید شانس داشته باشید تا استعدادهایی كه در اختیار شما هستند خاص باشند. گومز، تاسكی و همچنین «سامیخدیرا» هر ۳ از خانواده های ریشه دار و با شخصیت هستند و دارای ظرفیت لازم برای ستاره شدن! شما به عنوان مربی نمی توانید روی ظرفیت شخصیتی بازیكنان اثرگذار باشید و من خوشبختانه شانس كار كردن با بازیكنانی را داشتم كه ظرفیت و شخصیت لازم برای برآورده كردن خواسته های مرا داشتند. پس از فصل آماده سازی موفقی كه پشت سر گذاشتیم، در روز اول بوندس لیگا با شكست ۳ بر صفر مقابل نورنبرگ متوقف شدیم و تلخی این شكست زمانی بیشتر شد كه این دیدار اولین بازی خانگی ما بود. بعد از بازی به بازیكنان تیمم هشدار دادم و از آنها پرسیدم: آیا می خواهید در رده های میانی جدول دست و پا بزنید؟

یا می خواهید خود را آماده تر كرده و بهتر شوید؟ آنها باید خصوصیات ورزشی مثل دویدن و جنگیدن را نشان می دادند. ظاهراً حرف های من اثر كرد و تیم در هفته دوم ۹ نفره مقابل بیله فلد ۳ بر ۲ پیروز شد و در حالی كه اوزه بیو و داسیلوا از زمین مسابقه اخراج شده بودند، توانستیم در خانه حریف به پیروزی دست یابیم و این مسابقه نقطه عطفی بود در بازی های این فصل ما چرا كه بازیكنان من درك كردند بدون دویدن هیچ چیزی ممكن نیست و در این صورت حتی بردن با ۲ یار كمتر نیز امكان پذیر است.

در اول فصل از ۲ بازیكن ناراضی بودم؛ ماریو گومز و توماس هیتسلبرگر اما هر دوی آنها حرف های مرا جدی گرفتند و به ۲ مهره كارآمد در تیم تبدیل شدند و ما در طول فصل بارها بازی بیله فلد را به یاد آوردیم و از آن روحیه گرفتیم. در زندگی لحظاتی كلیدی وجود دارند كه تنها با یادآوری آنها انرژی می گیرید و برایتان انجام كارهای دشوار بسیار راحت می شود. من در كار خودم مسیر را مشخص می كنم و اعتقاد دارم هر كسی از این مسیر خارج شود به تیم ضربه زده است. لوتار ماتئوس، دوست قدیمی ام درباره من گفته آرمین فهِ بازیكن نمی توانست به خواسته های آرمین فه مربی برسد و جایی در تیم او نداشت!

او كاملاً حق دارد و من به عنوان بازیكن از مسیر درستی كه اكنون ازبازیكنانم تقاضای طی كردن آن را دارند، خارج شدم. امروز به آن روزها می نگرم و با خود می گویم شاید اگر زمان بازیگری آن گونه نبودم، امروز نیز مربی و در نهایت قهرمان لیگ آلمان نمی شدم! اگر این فشارها ۱۰ سال پیش اتفاق می افتاد، مطمئناً قدرت تحمل آنها را نداشتم اما پس از گذر از سن مشخصی، انسان یاد می گیرد چگونه با این گونه شرایط و موانع كنار بیاید. پس از فینال جام حذفی یكی از دوستانم به من گفت: آرمین! مثل یك بوكسور شكست خورده شدی!

و واقعاً همین احساس را داشتم اما عجیب است كه وضعیت آمادگی بدنی من با وجود این فشارها و استرس ها كاملاً خوب است و كمی نیز اضافه وزن پیدا كرده ام. البته این به دلیل آن است كه من آرتروز دارم و نمی توانم ورزش كنم. با كوچكترین حركت ورزشی تمامی استخوان هایم درد می گیرد اما این آرامش جنبه مثبتی نیز دارد و آن این است كه من در كنار زمین یا نشسته ام یا ایستاده و توانایی جنب و جوش و تحركات اضافه را ندارم و این دقیقاً چیزی است كه بازیكنان به آن احتیاج دارند؛ آرامش!پس از پایان یافتن دوران بازیگری تصمیم گرفتم مطالعاتم را در زمینه روانشناسی آغاز كنم و تا امروز نیز از ثمرات آن استفاده كرده ام. خیلی ها می گویند من خرافاتی هستم اما اعتقاد دارم روانشناس هستم.

سیگاری كه قبل از هر بازی می كشم یا نوشیدنی مخصوصی كه هر شب می نوشم، كت و شلوار خاكستری ام كه با آن با اشتوتگارت قهرمان شدم، همه وهمه دلیل های خود را دارند. از پاداش قهرمانی، بخشی را برای آسایشگاه حیوانات در نظر گرفته ام و اعتقاد دارم افراد زیادی باید از موفقیت ما سود ببرند. همواره احساساتی بوده ام و انسان های اطراف من همیشه این را دیده اند. خانواده من به خوبی با این مسأله آشنا هستند.

بعضی اوقات درباره بازی های مختلف با همسرم هلنا صحبت می كنم و بعداً پشیمان می شوم چون می دانم او مسؤول مشكلات من نیست اما با این وجود او همیشه و بخصوص پس از ناكامی در تیم هانزاروشتوك حامی من بوده است. هورست هلد!

از اینكه دوباره امكان كار را به دست آوردم را مدیون هورست هستم چرا كه پس از ناكامی، از بازار كار دور مانده بودم. اگر حتی با او كار نمی كردم، دوستی ما پابرجا می ماند. در اوایل شروع كار شرایط كاری سختی داشتیم اما با وجود اینكه جر و بحث می كردیم، هدفمان موفقیت تیم بود. در آخر می خواهم اشاره كنم مدت زمان زیادی دست كم گرفته شدم اما بالاخره به موفقیت رسیدم و مطمئن بودم توانایی این كار را دارم و اعتقاد دارم هر كاری شدنی است.

نویسنده: آرمین فه، سرمربی اشتوتگارت

منبع: اشپورت بیلد