ورزش ایران در سال ۸۳ شكلا ت ها و زهرمارها

در سال۸۳ در ورزش ایران چند میلیو ن اتفاق افتاد آن چه می خوانید تنها گزیده ای از بهترین و تلخ ترین حوادث ورزش ما در سال گذشته است

در قلب من

تماشای پیراهن سفید تیم ملی ایران در تن او برای مردم ایران اتفاق خوبی بود، ولی این ماجرا شاید برای خود زندی خیلی هم خوب نباشد. پس از این كه او ۶۲ دقیقه برای ایران بازی كرد، به آلمان برگشت، اما دیگر نتوانست به جای خود در تركیب اصلی كایزرسلاترن برگردد.

فریدون تاوان پذیرفتن تابعیت ایرانی را فقط چند روز پس از اولین بازی ملی اش پس داد. مدیر برنامه های او می گوید: مدیران كایزرسلاترن پیش از سفر او به منامه گفته بودند كه اگر برای تیم ملی ایران بازی كند، دیگر جایی در تركیب لاترن نخواهد داشت.

با این وجود او در قلب مردم ایران است.

ووشو

تا پیش از این هر وقت گوینده خبر ورزشی یك خبر از ووشو می خواند، به جای تماشای صحنه های این ورزش، مجبور بودیم عكس های رنگ و رو رفته اسكن شده را روی صفحه تلویزیون ببینیم، اما فدراسیون ووشو تشكیل شد تا حداقل از حقوق این ورزش در اخبار ورزش سیما دفاع شود. حالا مسابقات ووشو در تلویزیون نمایش داده می شود و ما این اتفاقات را مدیون بهزاد كتیرایی رییس فدراسیون جدیدالتاسیس ووشو هستیم.

صد

لائوس پل علی دایی برای رسیدن به ركورد جهانی بود.

در شبی كه آن ها هفت گل خوردند، علی دایی از مرز صد گل ملی گذشت. البته هنوز هم فرانس پوشكاش را توی سر او می كوبند. كسی كه حالا ۲۰ گل از دایی عقب تر است. با این وجود گل زنی به مالدیو، لائوس و گوام حسابی گزك دست مخالفان می دهد.

انتقام

مثل یك لیوان خاك شیر خنك در روزهای داغ تابستان بود و دل همه را خنك كرد. وقتی ملت پشت موتور، پرچم ایران را تكان می دادند، انگار كه تیم ملی به جام جهانی رفته، اما كافی بود ۹۰ دقیقه وقت بگذاری تا بفهمی شكست اردن آن ها را از خود بی خود كرده. اردن یك مرتبه در مسابقات مقدماتی جام ملت های آسیا ایران را شكست داده بود و دفعه بعد در بازی رفت مسابقات مقدماتی جام جهانی ایران را برد. پیروزی دوم آن ها در استادیوم آزادی رقم خورد و با این حساب شگفت آور نبود كه مردم ایران پس از تحقیر تیم ملی اردن در خاك كشورش نعره بزنند.

نیك بخت و دایی با دو گلی كه زدند سناریوی انتقام گیری را تكمیل كردند. ایران اگر در آن مسابقه برنده نمی شد، شانس صعود به مرحله دوم مقدماتی جام جهانی را از دست می داد و این در خوش بینانه ترین حالت فاجعه به حساب می آمد. به هر حال اردن جلو چشم ملك عبدالله و پس از آن باخت دیگر نتوانست در آسیا كمر راست كند.

دربی

آمار دقیقی از كشته، ضعف كرده، زیر دست و پا مانده و فشار خون افتاده های دربی شماره ۵۸ تهران نیست، اما دقیقا می توان بین این مسابقه و تمام بازی هایی كه تماشاگران را به خمیازه عادت می داد دیوار كشید.

هفتم اسفند۸۳ شاید تا سال های دیگر در استادیوم آزادی تكرار نشود. روزی كه تماشاگران فوتبال تا چند میلی متری كر شدن فریاد زدند و تا سر حد مرگ شادی كردند. رد و بدل شدن ۵ گل در ۲۵ دقیقه پایانی مسابقه، شجاعت بازیكنان دو تیم برای ارضای طرف داران، ریسك بالای مربیان و البته شانس، این دربی را به یكی از نادرترین اتفاقات سال ۱۳۸۳ بدل كرد.

شاید تنها كسانی كه بابت این ماجرا تاسف می خورند تماشاگرانی باشند كه آن روز به ورزشگاه نرفتند. سكو های سیمانی خالی استادیوم در ۹۰ دقیقه مسابقه خوش شانس ترین موجودات روی زمین بودند. سكوهایی كه دیوانه كننده ترین دربی تهران را بدون مزاحمت تماشاگران تماشا كردند.

ركوردشكنی

تا روزی كه حسین رضازاده روی تخته نرفته بود، ایران هیچ طلایی را در جدول مدال های المپیك نداشت. تا دل تان بخواهد مدعی طلا داشتیم، اما پای مسابقه كه به وسط می آمد فقط به رتبه های تك رقمی قناعت می كردند. ولی روزی كه البته شب بود! پهلوان ۱۵۰ كیلویی ایران از پله های تخته وزنه برداری بالا رفت، كسی بابت طلای او شك نكرد؛۲۱۰ كیلوگرم در یك ضرب و ۵/۲۶۳ كیلوگرم در دو ضرب! او در حركت دو ضرب ركورد المپیك را شكست و در حركت یك ضرب ركورد خودش را در المپیك قبلی تكرار كرد. رضازاده یا ابوالفضل همیشگی اش را هم گفت و این در حالی بود كه روی نام تولیدی لباس ورزشی اش یك چسب سفید رنگ زده بود. او پس از ركوردشكنی گفت: آب اردبیل معجزه می كند. البته این تمام توان هركول ایران نیست. او در تمرینات خودش به ركورد ۲۷۰ كیلوگرم در دو ضرب هم نزدیك شده بود، ولی در آتن ۶ كیلو و ۵۰۰ گرم تخفیف داد. خودش می گوید: ۲۷۰كیلو را گذاشتم برای المپیك بعدی!

ناشتایی

مردم ایران در خردادماه با والیبال از خواب بیدار می شدند. صبحانه آن ها در سه گیم ۲۵ تایی روی میز آشپزخانه بود و البته اگر اشتهای بیشتری داشتند، می توانستند تا ۵ گیم ناشتایی را كش بدهند.

مسابقات انتخابی والیبال المپیك دست كم برای ده روز، ایران را به تب والیبال برده بود. در كنار فرانسه، چین، كانادا، استرالیا، الجزایر، ژاپن و كره جنوبی برای دو سهمیه می جنگیدند كه در این مسیر به سه تای اول باختند و چهارتای بعدی را شكست دادند. ۱۳ گیم برده. برابر ۱۱ ست باخته، آمار مثبتی از ایران به جای گذاشت، ولی مهم تر از این آمار تزریق والیبال به جامعه بود. بازی های انتخابی در توكیو انجام می شد و به این دلیل مسابقات ایران به ساعات اولیه صبح تهران افتاده بود. هنوز قیافه های پف كرده ملت در آن روزها را كسی فراموش نكرده. ایران تا رسیدن به المپیك فقط یك گام فاصله داشت كه تا روز آخر هم آن یك گام را بر نداشت.

جادو

این جزو نادرترین اتفاقاتی است كه با هر تكرار هیجان انگیزتر می شود. بار اول كه خداداد عزیزی مرد سال آسیا شد، مردم ایران با یك لبخند كوتاه فراموشش كردند، اما این مرتبه كار به یك نگرانی ملی كشید. نگرانی از این كهAFC حق كریمی را بخورد و یك لیوان آب هم رویش. با این وجود ۲۴ ساعت پیش از مراسم لو رفت؛ علی كریمی لباس شیك خود را برای اولین مرتبه به پوشید تا برای چهارمین بار توپ طلای آسیا به یك ایرانی برسد.

كریمی كه توپ طلا را در دست داشت، پشت میكروفن گفت: هیچ احساسی ندارم ! و این نهایت شادی كریمی پس از دریافت جایزه مرد سال فوتبال آسیا بود.

سر بالایی

بهترین سر بالایی روی دنیا هم از آن القابی است كه هر كسی را برای مدتی به فكر می برد. برای پیدا كردن بهترین فرد در این رشته باید یك دوچرخه زیر پای مدعیان بیندازید و از آن ها بخواهید تا در سربالایی ركاب بزنند. آخرین موجودی كه در جاده باقی ماند، بهترین تلقی می شود. در تور چین هایلك قادر میزبانی آخرین نفر بود. او از ارتفاع صفر به سه هزار و ۷۹۲ متر ارتفاع از سطح آب های آزاد رسید و بی دلیل نبود كه خبرگزاری شین هوای چین درخواست كرد نام او را در كتاب ركوردهای گینس بگذارند. ركورد او چند صد متر با نفر بعدی فاصله دارد و این تبحر قادر در سربالایی رفتن را ثابت می كند.

قرعه

برای مدال طلای المپیك آتن خیز برداشته بود كه در روز قرعه كشی از مسابقات حذف شد. در اولین مسابقه خودش به جودوكار اسراییلی خورد و برای اعتراض به سیاست های اسراییل از ایستادن جلو او سرباز زد. آرش میراسماعیلی مدال طلای المپیك را از دست داد، اما در ایران با او مثل مدال آوران آتن برخورد كردند. حتی در بعضی بخش ها او را بیشتر از طلایی ها تحویل گرفتند.

افت

۷ متر و ۴۱ سانتی متر افت. اگر كسی از این ارتفاع سقوط كند، استخوان سالمی در بدنش باقی نمی ماند، ولی عباس صمیمی سقوط كرد و هیچ اتفاقی نیفتاد. او كه با ركورد ۶۴ متر و ۹۸ سانتی متر، سهمیه پرتاب دیسك المپیك را برای ایران گرفت، در آتن نتوانست از مرز ۵۷ متر و ۵۷ سانتی متر بگذرد. او در آتن مربی نداشت و یك ماه بعد افشا كرد كه در ایران هم مربی نداشته. سازمان تربیت بدنی بودجه مربی تیم ملی را به فدراسیون دوومیدانی می داد، اما عباس صمیمی تنها در بیابان های اصفهان دیسك پرت می كرد. پس این افت منطقی بود. نبود؟

توهم

دست ستار زارع اصلا به شانه شائوزیای نخورد و در عوض مدافع چین پای علی كریمی را قیچی كرد. برخورد داور با این دو صحنه فشار خون تماشاگران ایرانی را بالا برد. در اولی به ستار زارع كارت قرمز داد و در دومی اصلا سوتش را به سمت دهان نبرد. این دو اتفاق همراه دنیایی از ماجراهای مشكوك یك توهم جزیی را به وجود آورد؛ این كهAFC برای رسیدن چین به فینال جام ملت های آسیا از چیزی دریغ نمی كند. چین میزبان مسابقات بود و این توطئه رنگ و بوی جدی تری به خود گرفت. پس از شكست در نیمه نهایی جام ملت ها، كاربران ایرانی اینترنت یك طومار اینترنتی علیهAFC به فیفا فرستادند كه زیر آن ۵ هزار امضا زده بودند. اما كو گوش شنوا!

محرومیت

خیلی عجیب بود كه آزمایش دوپینگ كارگران ایرانی مثبت از آب درآمد. نهایت ماده انرژ ی زایی كه آن ها می توانستند استفاده كنند، نان و پنیر و چایی شیرین در فاصله استراحت ظهر بود، اما وقتی فدراسیون جهانی وزنه برداری ۲ سی سی از خون آن ها را با سرنگ به آژانس جهانی ضددوپینگ تحویل داد، ذرات حل نشده مواد غیرمجاز انرژی زا حتی با چشم غیرمسلح هم دیده می شد. وزنه برداران تیم كارگری ایران برای قهرمانی بین كارگران جهان دوپینگ كردند. ماجرای جریمه فدراسیون وزنه برداری ایران می رفت كه به خیر تمام شود، اما فدراسیون زیر بار حرف زور نرفت تا این كه در نهایت وزنه برداری ایران برای یك سال از حضور در مسابقات بین المللی محروم شد.

اولین تركش این محرومیت، از دست دادن بازی های همبستگی كشورهای اسلامی بود و آخرین ضرر هم احتمالا محرومیت از مسابقات جهانی وزنه برداری در آبان ماه است.

مشت زنی

یك خبر غافل گیر كننده در فاصله هفت روز مانده به شروع مسابقات المپیك؛ سلمان كریمی بوكسور وزن منهای ۶۹ كیلوگرم ایران پیش از سفر به یونان در بازی فوتبال گل كوچك به زمین افتاد و دستش شكست! عكس او با چشمان پر از اشك در صفحات سیاه و سفید روزنامه های ورزشی چاپ شد و فدراسیون مشت زنی بدون وقت كشی جای گزین او را به المپیك فرستاد، اما خبر تكمیلی كه یك هفته بعد مخابره شد: جواب آزمایش دوپینگ سلمان كریمی مثبت بود! البته این تنها گندكاری بوكسورهای ایرانی نیست. در المپیك ۲۰۰۰ سیدنی هم آزمایش دوپینگ انوشیروان نوزیان مثبت بود، ولی او به جای بازگشت به ایران ترجیح داد در استرالیا پناهنده شود. در المپیك ۱۹۹۶ آتلانتا هم تنها سهمیه بوكس ایران بدون دستكش روی رینگ آمد. داور، مسابقه را به نفع حریف او اعلام كرد و منتقدان بی نظمی فدراسیون مشت زنی در تهیه یك جفت دستكش را به بوته نقد كشیدند. در حالی كه بوكسور محترم دوپینگ كرده بود و برای فرار از تست دوپینگ این نوآوری را خلق كرد.

سیلی

وقتی به كسی سیلی می زنید، یا خیلی دوستش دارید یا خیلی از او متنفر هستید، اما وقتی علی بداوی یك چك آب دار نثار رحمان رضایی كرد، هیچ منظوری نداشت. فقط می خواست جواب عربده او را بدهد. ماجرا به ضد حمله مهاجمان تیم ملی عمان بر می گردد. علی بداوی جامانده بود و رحمان با هزار زور و زحمت توپ را به اوت زد. او پس از این كه از زمین بلند شد، یك فریاد محكم سر ناجی زد تا حواسش بیشتر جمع شود، اما همین تذكر به آقا گران آمد تا جواب او را با یك سیلی بدهد و تیم ملی ایران را با این سیلی رسوای مسابقات جام ملت های آسیا كند.

البته سیلی در ورزش های سالنی هم جواب می دهد. در مسابقات جام جهانی فوتسال، هنگامی كه كاظم محمدی به خاطر رفتن روی اعصاب داور كارت قرمز گرفت با یك پس گردنی از جانب صادق درودگر، سرپرست تیم فوتسال به بیرون پرت شد. فدراسیون فوتبال هم یك ماه بعد از درودگر بابت آن ضربه تقدیر كرد!

انتخاب

در كشتی ایران اگر تمام كشتی گیران وزن خودت را شكست بدهی، حتما بهترین كشتی گیر نیستی. معیاری كه بهترین را انتخاب می كند در لفافه ای به نام كمیته فنی فدراسیون كشتی ، اصلا قابل پیش بینی نیست. پیش از آغاز مسابقات المپیك این معیار عجیب و غریب باز هم در كشتی ایران دیده شد. وقتی علی رضا دبیر و اصغر بذری برای كسب تك سهمیه ایران در آتن كورس گذاشتند، دبیر در یك حركت نامتعارف از حضور در مسابقه انتخابی عذرخواهی كرد، ولی در نهایت شگفتی، این دبیر بود كه به آتن فرستاده شد. بدون این كه بذری را شكست داده باشد و بدون آن كه كمیته پزشكی كتف او را معاینه كند.

البته ماجرای مجید خدایی و امیررضا خادم هم با پادرمیانی كمیته فنی سر هم آمد. فشار از سازمان تربیت بدنی برای حضور نماینده مجلس هفتم در المپیك با بدل فدراسیون كشتی خنثی شد تا خادم به ركورد چهار حضور متوالی در المپیك نرسد.

كاراته

دسته گلی كه كاراته به آب داد، از پس كم تر ورزشی بر می آید. پس از مدت ها كه این رشته برای مملكت واردات مدال طلا داشت، در سال ۱۳۸۳، برای اولین مرتبه، مجبور شدیم جلو كاراته واژه ناكام را حك كنیم. در مسابقات جهانی مكزیك هیچ كار خاصی نكردند تا دست از پا درازتر به خانه برگردند.

تهوع

و یك ماجرای تهوع آور در والیبال ایران؛ محمد سلیمانی در بازی بین صنام و پیكان در مسابقات باشگاه های ایران، تماشاگران سالن هفتم تیر را با یك منظره بدیع مواجه كرد. او پس از هر اسپك به كنار سالن می رفت و بالا می آورد؛ بنده خدا حالت تهوع داشت.

آسیب دیدگی

مضحك ترین مصدومیت ها در آستانه مسابقات المپیك به اردوی تیم ملی وزنه برداری زد؛ توكلی به دلیل آسیب دیدگی پایش از تمرینات كنار كشید و كورش باقری به خاطر عقرب زدگی عطای حضور در المپیك را به لقایش بخشید. دست فلاحتی نژاد هم از فرط تزریق آمپول كورتون چرك كرده بود و این نسخه او را برای المپیك آتن پیچید.

پول

پول توجیبی باشگاه پرسپولیس، امسال اصلا كفاف خرج تیم را نمی داد. پروین كه می خواست تمرینات تیمش را برای مسابقات لیگ برتر در پانزدهم تیرماه آغاز كند، به دلیل خوردن كف گیر به ته دیگ برای دو هفته دیگر به نفراتش استراحت داد.

البته این تنها سكانس دست و پا زدن پرسپولیس در بی پولی نبود. یك بار هم راینر سوبل سرمربی آلمانی تیم برای گرفتن یك قسط از پولش مدیران تیم را تهدید كرد. نق زدن بازیكنان تیم بابت حساب بانكی خالی هم كه دیگر تازگی ندارد.