درباره فیلم «پسرک کاراته باز»

بازسازی وفادارانه از یک فیلم دوست داشتنی

اگر شما فیلم«پسرک کاراته‌باز»، تولید ۱۹۸۴ را دیده باشید خاطرات آن تماما در حین تماشای باز ساخت ۲۰۱۰ این فیلم به ذهن شما باز می‌گردد. داستان اصلی این اثر به اندازه کافی ماندگار بوده است تا الهام بخش سه فیلم دیگر که پس از نسخه اصلی ساخته شد باشد. و اکنون در این فیلم ما با نسخه مفرح و سرگرم کننده‌ای روبه‌رو هستیم که بیشترصحنه‌های آن در چین فیلم برداری شده است، و جکی چان ۵۶ ساله در آن نقش آقای میاگی را بازی می‌کند.

فیلم اصلی یکی از بهترین‌های سال اکرانش بود. نسخه جدید، سرزندگی بی‌نظیران قبلی را ندارد و مانند نسخه سال ۱۹۸۴ که قدم به قدم از همان نسخه اصلی پیروی کرده، مدام ما را شگفت زده نمی‌کند اما در اینجا ما با فیلمی خوش ساخت و دوست داشتنی طرف هستیم که برای خود، اثر مستقلی است. استفاده از لوکیشن‌های مختلف در چین جذابیت تصویری زیادی را به همراه دارد. صحنه‌های بسیاری از کوه‌های زیبا و دیوار بزرگ در ان دیده می‌شود و شخصیت‌ها جذاب و گیرا هستند.

نکته بارز و گرانبهای فیلم اصلی اجرای «پت موریتا» در نقش اقای میاگی است که نامزده اسکار هم شده بود. ولی جکی چان هم مشهورتر وشناخته شده تر از انست که با دیدن او در نقش آقای هان ( شخصیتی که در فیلم جدید جایگزین شخصیت نسخه قدیمی ان، اقای میاگی شده است و یکی از استعدادهای پنهان هنرهای رزمی را کشف می‌کند) هیچ شگفت زده نشویم. اما چان در نقش هایش هیچ‌گاه شکل و شمایل یک مبارزِ مردانه قلدر را نداشته است و جذابیت او از همان حس بچه گانه و شاد او می‌آید اما در این فیلم او فرصت می‌کند تا سرزندگی و شادابی بسیارش را کمی متعادل تر سازد و آن را پنهان نماید.

نقش شاگرد جوان را جیدن اسمیت پسر ِ ویل و جادا پینکت اسمیت، بازی می‌کند که در فیلم حضوری بسیار طبیعی دارد. دره پارکر (شخصیت مبارز جوان) بسیار ارام تر از پسر بچه سرخوشی است که رالف ماچیو نقش او را در نسخه اصلی بازی می‌کند اما خیلی کوچک تر از همتای سابق خود است و این باعث می‌شود ما ترس و وحشت او را از گنده لات‌های مدرسه‌اش راحت تر بپذیریم. بنابراین ما می‌توانیم فیلم اصلی را فراموش کنیم و از تماشای فیلم جدید لذت ببریم.

داستان یک بار دیگر درباره همان پسر بچه است که مادر مطلقه‌اش او را مجبور به ترک محل تولد و دوستانش می‌کند و او را به سفر به نقطه‌ای دوردست -یعنی از دیتروی به بیجینگ- می‌فرستد. پسرک از این کار متنفر است و زمانی که ویول نیست جوان که میینگ نام دارد و نقش او را (هان ون ون) باز می‌کند به او لبخند می‌زند زندگی برایش کمی نوید بخش تر جلوه می‌کند – البته اگر گنده لات مدرسه، چنگ (ونگ زنوی) نبود – این مخلوق، بی‌اندازه نفرت بر انگیز و سادیسمی است و توصیف بی‌رحمی او سخت است و برای دریافت ان لازم است تا استاد کونگ فو ی وحشی او استاد لی ( یو رانگونگ یو) را ببینیم. این هیولا به او اموزش می‌دهد تا چگونه بچه‌های کوچک تر را مورد ازار و اذیت قرار دهد.

داستان همانطور که باید جلو می‌رود و دره، سعی می‌کند تا ارام ارام قلب اقای هان – کسی که او را از زیر مشت و لگد چنگ نجات داده و قبول کرده است فنون راز امیز کونگ فو را به او بیاموزد – را نرم کند.

تمرینات به خوبی پیش می‌رود. دِرِه و میینگ هرکدام برای روز سرنوشت ساز خود به سختی تمرین میکنند. یکی برای روز مسابقات کونگ فو و دیگری برای روز رسیتال ویالون. والدین میینگ طبق معمول داستان ها، از دره خوششان نمی‌اید و از معاشرت او با دره نارضایتی مهملی دارند چراکه هیچ دلیلی وجود ندارد تا والدین یک موزیسین کلاسیک بین‌المللی با دانش‌آموز کونگ فو کار جوانی که از دیتروی امده و چینی هم صحبت نمی‌کند مشکل داشته باشند.

خوشبختانه (برای دره وفیلم) هر کسی که در چین زندگی می‌کند و نیاز به انگلیسی دارد، می‌تواند این زبان را صحبت کند حتی هیولای کوچک، چنگ. اکثر آمریکایی‌ها نه تنها علاقه‌ای به اموختن زبانهای خارجی ندارند بلکه حتی زورشان می‌اید زیر نویسی را که به زبان خودشان است را بخوانند. همانطور که مارک تواین در بی گناهان خارج (Innocent Abroad) گفته است، ما باور داریم که هر فرد خارجی می‌تواند انگلیسی را، اگر به اندازه کافی شمرده و با صدای بلند صحبت شود، بفهمد.

بدون اینکه بگویم می‌دانید که کل داستان به سمت مسابقه‌ای می‌رود که قرار است در ان دره در مسابقه بزرگ کونگ فو در مقابل چنگ قرار گیرد و برای قهرمانی مبارزه کند. اصل فیلم برجسته و فاخر است نسخه ۱۹۸۴ به‌وسیله جان اویلدسن، کارگردان راکی کارگردانی شده است.

در این فیلم اوج داستان که همین مسابقه است به خوبی مدیرت شده و تنشی که قرار بوده در ان وجود داشته باشد به دقت تحت کنترل اجرا شده است. شخصیت‌ها به خوبی از عهده کار برآمده‌اند و استفاده از تابلو امتیاز این صحنه را نظم و ترتیبی داده است که مانع از اجرای سر سری آن شده. به نظرم این سکانس از بهترین سکانس‌های مبارزه‌ای بود که در اوج داستان قرار می‌گیرند.

کارگردان هارالد سوارت، تا کنون در شمار کارگردان‌های محبوب من نبوده است او در سال گذشته پینک پنتر۲ (پلنگ صورتی۲) را ساخته اما در این فیلم، او درکنار فیلمنامه قدرتمند کریستوفر مورفی و فیلم برداری هنرمندانه راجر پرت (فیلم بردار دو شماره از هری پاترها) فیلمی زیبا و جذاب خلق کرده است.

● مشخصات فیلم

▪ کارگردان : هارولد سوارت ،

▪ تهیه کنندگان : ویل اسمیت ، جری وینتراب ،

▪ فیلمنامه : کریستوفر مورفی ،

▪ موسیقی متن : جیمز هورنر ،

▪ فیلمبردار : راجر پرت ،

▪ تدوین : جوئل نگوران ،

▪ بازیگران : جدن اسمیت ، جکی چان ، تارا جی .پی هنسون ، یو روگانگ ، مینگ ‍ژوو و ...

▪ زمان : ۱۴۰ دقیقه .