گروگانگیری كارت بازی تروریست ها

گروگانگیری در گذشته و حال یك عمل مذموم وناجوانمردانه به شمار آمده است و در برابر وجدان همه انسان ها ومذاهب محكوم است زیرا, انسانهای بی گناهی را به بند كشیده كه هیچ جرمی را مرتكب نشده اند در فرهنگ سیاسی این پدیده مساوی با عمل تروریستی است

پدیده گروگانگیری از مهمترین عناصر جنگ روانی است. برای نیروهای شورشی در برابر حكومت ها و دولت های قانونی، این پدیده از گذشته های دور ابزاری برای قدرت نمایی بوده است. گروه های شورشی كه اغلب توان رودررویی علنی را ندارند، به ناچار به این عمل دست می زنند.

گروگانگیری در گذشته و حال یك عمل مذموم وناجوانمردانه به شمار آمده است و در برابر وجدان همه انسان ها ومذاهب محكوم است زیرا، انسانهای بی گناهی را به بند كشیده كه هیچ جرمی را مرتكب نشده اند. در فرهنگ سیاسی این پدیده مساوی با عمل تروریستی است. .

اما در عصر حاضر به نظر می آید طالبان و القاعده بیشترین بهره را از این حربه سیاه برای نیل به مقاصدشان می برند. گو این كه آنها امروزه در عراق وافغانستان گروگانگیری را پیشه اصلی خود ساخته اند.

درصحنه افغانستان اكنون آنها پس از عملیات انتحاری ، بیشترین سرمایه گذاری را روی پدیده گروگانگیری كرده اند. با توجه به ضعف دولت افغانستان و ناتوانی نیروهای ناتو در مقابله با نیروهای طالبان، این گروه طی سال جاری به گروگانگیری های متعددی در افغانستان دست زده اند. واساساً یكی از سیاست های جدید طالبان در سال جاری، به گروگان گرفتن اتباع خارجی در افغانستان است. هر چند كه طالبان در سال های گذشته نیز تعداد زیادی ازافراد خارجی را كه در داخل این كشور به امداد رسانی یا امور باز سازی اشتغال داشتند، به اسارت گرفتند و به قتل رساندند، اما سیاست جدیدی كه طالبان امسال در پیش گرفته است بهره گیری از گروگانگیری برای معامله های بزرگ سیاسی است. چنان كه آنها در گروگانگیری اتباع كره درپی مبادله گروگان ها با زندانیان شان هستند.

طالبان در سال های گذشته پس از گروگانگیری از كشورهای متبوع شان می خواستند كه از افغانستان خارج شوند و به دنبال آن فوراً این افراد را به قتل می رساندند ودرازای رهایی آنان چیز قابل معامله ای را پیشنهاد نمی كردند ، اما ماجرای اسارت خبرنگار ایتالیایی در اوایل بهار و مبادله او با ۵ تن ازافراد بلند پایه این گروه، موفقیت بزرگی را برای طالبان به ارمغان آورد و آنان دریافتند كه از طریق گروگانگیری می توانند بسیاری از اعضا و شبه نظامیان خود را از زندان ر ها سازند، براین اساس بر شدت ودامنه عملیات گروگانگیری در افغانستان افزودند.

درطول پنج ماه گذشته بیش از ده مورد گروگانگیری از افراد داخلی و خارجی توسط گروه طالبان صورت گرفته است كه یكی از تراژیك ترین این گروگانگیری ها قتل اجمل نقشبندی خبرنگار افغان بود. تلخی این ماجرا به این بود كه دولت كرزای درعین حال كه با گروه طالبان بر سر آزادی زندانیان این گروه معامله كرد اماگروه طالبان فقط خبرنگار ایتالیایی را آزاد كرد و مترجم وی نقشبندی را به قتل رسانیدند.

هرچند كه طالبان گروگانگیری های خونینی را به ثبت رسانده اند، اما آنچه نگاه رسانه های خبری جهان را به خود مشغول داشت به گروگان گرفته شدن دو مهندس آلمانی و ۲۳ شهروند كره جنوبی است. ابتدا دو مهندس آلمانی در شرق افغانستان به اسارت گروه طالبان درآمد كه در آن این گروه از دولت آلمان خواست تا نیروهایش را از افغانستان بیرون كنند و در غیر این صورت گروگان ها را خواهند كشت، پس از پایان ضرب الاجل طالبان یكی از گروگان ها را به قتل رساند. قتل این گروگان سبب شد كه دولت آلمان به ناچار راه مذاكره را باطالبان در پیش گیرد. به همین منظور در وزارت خارجه آلمان ستاد بحران تشكیل شده و مذاكرات برای آزادی یكی دیگر از گروگانهای آلمانی جریان دارد.

فرانك والتراشتاین مایر وزیرخارجه آلمان گفته است كه ستاد مبارزه با بحران گروگانگیری دروزارت خارجه، پس ازمرگ یك مهندس ساختمانی به گروگان گرفته شده این كشوردرافغانستان؛ اكنون نیروی خود را برای آزاد كردن گروگان دوم متمركزساخته است.

اما ماجرای گروگانگیری ۲۳ تن از اتباع كره جنوبی در صدر همه عملیات های این گروه نشسته واكنون پس از سه هفته این ماجرا به رویدادی عمده درصحنه جهانی تبدیل شده است. اتباع كره كه از قندهار عازم كابل بودند در ولایت غزنی در منطقه قره باغ به اسارت گروه طالبان درآمدند.

طالبان پس از گروگانگیری بلافاصله ضرب الاجل تعیین كردند و خواستار مبادله زندانیان طالبان با گروگان های كره ای شدند. داستان زمانی به یك تراژدی تبدیل شد كه ضرب الاجل طالبان به پایان رسید و دولت افغانستان مثل گذشته نتوانست هیچ كاری برای آزادی این افراد انجام دهد لذا طالبان بلافاصله دو تن از گروگان های كره ای را كشتند.

به هرحال این رفتاریكی از سیاست های اصلی طالبان به شمار می رود و طالبان گفته است این سیاست را در آینده نیز ادامه خواهد داد. منصور دادالله، از اعضای بلند پایه طالبان، در مصاحبه ای با كانال ۴ تلویزیون بریتانیا گفته است كه گروگانگیری روشی مفید است و به نیروهای خود دستور داده است تا شهروندان خارجی را در هر كجا كه می یابند به گروگان بگیرند.

اكنون با توجه به تشدیدگروگانگیری ها در افغانستان، دولت افغانستان و قوای ناتو در برابر این فشارهای فزاینده چه اقدام مؤثری می توانند انجام دهند؟ واقعیت این است كه دولت افغانستان درگیر یك بحران متضاد و خطرناكی شده است ، زیرا از یك سو با معضل اسارت افراد كشورهایی روبه رو است كه به افغانستان كمك های فراوان كرده اند واین افراد برای انجام خدمت به این كشور آمده اند و اكنون جان این افراد از سوی گروه طالبان به خطر افتاده است و از سوی دیگر اگر با طالبان تن به معامله بدهند این شیوه ممكن است جان بسیاری از افراد داخلی و خارجی دیگر را به خطر اندازد. زیرا طالبان از این طریق جری تر می شوند و از این شیوه تروریستی برای پیشبرد دیگر خواسته های خود بهره می برند.

از این روست كه اكنون دو نظر متفاوت از سوی برخی كارشناسان توصیه می گردد، یكی این كه راهی جزمعامله با طالبان برای ترك سیاست گروگانگیری وجود ندارد بویژه در ماجرای اتباع كره زیرا اگر تن به معامله ندهند طالبان به راحتی آنان را خواهند كشت . چنین عملی وجدان مردم افغانستان را جریحه دار خواهد كرد، دولت كره جنوبی نیز بر این نظر پافشاری می كند. اما نظر دوم رهایی گروگان ها از طریق زور و عملیات نظامی است و معامله با طالبان را رد می كند. یكی از این افراد ژنرال دان مك نیل فرمانده نیروهای بین المللی ( آیساف) است.

او مخالفت خود را با مذاكره با گروگانگیران از جمله در قضیه گروگان های كره ای وآلمانی ابراز كرده و گفته است: شورشیان آدم ربایی را به مثابه ابزاری جهت اعمال نفوذ سیاسی بركشورهایی كه قربانیان ازآنجا می آیند استفاده می كنند. برخی دیگر از افراد نظامی و یا حتی كارشناسان سیاسی نیزبدین باورند كه در این میدان با طالبان باید از راه زور وارد شد، تا دیگر نتوانند از اهرم فشارگروگانگیری در افغانستان استفاده كنند.

به هر حال در چنین شرایطی آنچه محتمل به نظر می رسد این است كه دولت افغانستان چاره ای جز معامله با طالبان را ندارند، اما آنچه مهم است این كه دولت افغانستان و نیروهای ناتو باید طرحی را بریزند كه دیگر طالبان قادر به گروگانگیری نباشند و این بهترین راه حل برون رفت از این تراژدی شوم است.

مهین صمدی