یکشنبه, ۳۰ دی, ۱۴۰۳ / 19 January, 2025
مجله ویستا

تقدیم به تمام آن‌هایی که دوستشان داریم!


تقدیم به تمام آن‌هایی که دوستشان داریم!

*دنیا مانند پژواک اعمال و خواست های ماست. اگر به جهان بگویی: "سهم منو بده..." دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد، به تو خواهد گفت: "سهم منو بده..." و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب …

*دنیا مانند پژواک اعمال و خواست های ماست. اگر به جهان بگویی: "سهم منو بده..." دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد، به تو خواهد گفت: "سهم منو بده..." و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی.اما اگر به دنیا بگویی: "چه خدمتی برایت انجام دهم؟..." دنیا هم بتو خواهد گفت: " چه خدمتی برایتان انجام دهم؟..."

*هر کس به دیگری زیانی برساند یا ضربه ای به کسی بزند، بیشترین زیان را خود از آن خواهد دید، چرا که هرکس در دادگاه عدل الهی در برابر اعمال ناروای خودش مسؤول است.به هر کاری که دست زدید، نیاز به خداوند و خدمت به مردم را در نظر داشته باشید، زیرا این شیوه ی زندگی معجزه آفرینان است.

*درست کارترین مردم جهان بیشترین احترام را به سوی خود جلب شده می بینند، حتی اگر آماج بیشترین بدرفتاری ها و بی حرمتی ها قرار گیرند. تنها راه تغییر عادت ها، تکرار رفتارهای تازه است برای آغاز هر تحول در خود، ابتدا منبع تولید ترس و نفرت را در وجود خود شناسایی و ریشه کن کنید.

*از مهم ترین کارهایی که به عنوان یک آدم بزرگ می توانید انجام دهید، این است که گه گاه به شادمانی دوران کودکی برگردید. اگر مختارید که بین حق به جانب بودن و مهربانی یکی را انتخاب کنید،مهربانی را انتخاب کنید.

*انتخاب با توست، می توانی بگوئی: صبح به خیر خدا جان، یا بگوئی : خدا به خیر کنه، صبح شده.بگویید عشقم نثار کسی است که با دستپاچگی در جاده‌ها از من سبقت می‌گیرد. به کسی که در گوشه خیابان به حالت احتیاج افتاده ‌است، کمی پول بیشتری می‌دهم. بین جر و بحث های مردم در یک سوپر مارکت می‌روم و سعی می‌کنم به آن محیط عشق ببرم. در قالب هزاران راه، هر روز، عبادت معنویم بخشش عشق است.

*اگر شخصیت خود را با فعالیت‌های شغلی خویش می‌سنجید، پس وقتی کار نمی‌کنید فاقد شخصیت هستید.

*دروغ انفجاری مهلک است. در اعتماد به نفس تو و آینده ای که برای خود خواهی ساخت.با خود بگویید: الهی توفیقم ده که بیش از طلب هم دردی، هم دردی کنم. بیش از آن که مرا بفهمند، دیگران را درک کنم. پیش از آن که دوستم بدارند، دوست بدارم. زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم، و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.