سه شنبه, ۲۱ اسفند, ۱۴۰۳ / 11 March, 2025
مجله ویستا

الفبای رنگ‌ها در طراحی منزل


الفبای رنگ‌ها در طراحی منزل

رنگ‌هایی که برای دیوارها و سقف یک اتاق استفاده می‌شوند دارای تأثیر بسزایی در روحیه افرادی که در آن تردد یا اقامت دارند، می‌باشند. در اینجا نکاتی چند در مورد نحوه استفاده از رنگ‌ها در مکان‌های مختلف ارائه می‌شود.

رنگ‌هایی که برای دیوارها و سقف یک اتاق استفاده می‌شوند دارای تأثیر بسزایی در روحیه افرادی که در آن تردد یا اقامت دارند، می‌باشند. در اینجا نکاتی چند در مورد نحوه استفاده از رنگ‌ها در مکان‌های مختلف ارائه می‌شود. به خاطر داشتن این نکات در هنگام طراحی منزل خالی از لطف نیست.

۱. رنگ‌های روشن، مانند رنگ‌های آبی و سبز در طیف‌های شاد و انرژی‌بخش، زرد و نارنجی، موجب احساس شادی، سرخوشی و سرزندگی می‌شوند. این رنگ‌ها شاد و دوستانه هستند و باعث ترغیب افراد به برقراری ارتباط می‌شوند، بنابراین برای مکان‌های غذاخوری و آشپزخانه بسیار مناسب می‌باشند.

۲. رنگ‌های تیره مانند قرمز، بنفش، آبی و سبز تیره موجب احساس محدودیت و دلتنگی می‌شوند. اما در صورت استفاده در مکان مناسب یا به عنوان یک عنصر تاکیدی به ایجاد آرامش و احساس امنیت کمک می‌کنند.

۳. رنگ‌های گرم، مثل زرد و نارنجی باعث افزایش حس گرمای اتاق می‌شوند. به همین دلیل بهترین انتخاب برای اتق‌های رو به شمال هستند. به دلیل خاصیت انرژی‌بخشی، نباید از این رنگ‌ها در مکان‌هایی که برای استراحت در نظر گرفته می‌شوند، مثل اتاق خواب مورد استفاده قرار بگیرند.

۴. رنگ‌های سرد مانند آبی بسیار کم‌رنگ و سبز کم‌رنگ دارای خاصیت آرامش‌بخشی هستند و بهتریت انتخاب برای اتاق خواب می‌باشند. این رنگ‌ها به شما کمک می‌کنند که خواب خوبی داشته باشید و کاملاً سرحال و سرزنده از خواب بیدار شوید.

۵. آبی نفتی موجب عدم تمایل برای ارتباط با دیگران می‌شود، بنابراین به هیچ عنوان نباید در اتاق نشیمن یا غذاخوری مورد استفاده قرار گیرند.

۶. رنگ قرمز باعث افزایش سطح انرژی در اتاق می‌شود، از طرفی ممکن است در بعضی افراد ایجاد حالت تحریک‌پذیری و تندخویی نماید، بنابراین انتخاب مناسبی برای اتاق کودکان نمی‌باشد. بهتر است به جای استفاده از این رنگ به عنوان رنگ اصلی اتاق، به عنوان رنگ مکمل استفاده شود.

۷. رنگ خاکستری نباید برای آشپزخانه یا اتاق غذاخوری استفاده شود مگر اینکه بخواهید اشتهایتان را سرکوب کنید.

برگرفته از مجله گنجینه پزشکی شماره ۵