دفاع یا حمله

در جهانی که مملو از سلاح و جنگ باشد, تعجبی ندارد که فرزندان ما نیز در سنین نوجوانی و دانش آموزی تمایل به درگیری های فیزیکی داشته باشند

در جهانی که مملو از سلاح و جنگ باشد، تعجبی ندارد که فرزندان ما نیز در سنین نوجوانی و دانش‌آموزی تمایل به درگیری‌های فیزیکی داشته باشند. اما مساله این است که با توجه به حس رقابت و برتری‌جویی در دانش‌آموزان، هر کدام می‌خواهند پیروز میدان باشند و گاهی اوقات ناآگاهانه دست به کارهای خطرناکی می‌زنند.

در دهه اخیر در بسیاری از جوامع بخصوص جوامع غربی و آمریکا خشونت در میان نوجوانان به حدی بالا گرفته که برخی با خود سلاح به مدرسه می‌برند و در این میان وقایع تکان‌دهنده‌ای نیز رخ می‌دهد زیرا نوجوانان عموما هنگام خشم و عصبانیت عجولانه عمل کرده و با فشار ماشه تبدیل به قاتل می‌شوند.

مدتی است که در بسیاری از جوامع نوجوانان و دانش‌آموزان جوان به منظور مجهز بودن در درگیری‌ها و خشونت‌ های همسن و سالان و گاه افراد مزاحم، به استفاده از سلاح سرد و عموما چاقو و ابزارهای نوک تیز کوچک که در جیب یا دست جای بگیرند، تمایل پیدا کرده‌اند.

متاسفانه بسیاری نیز حمله را بهترین دفاع می‌دانند و فجایعی به بار می‌آورند که هم خود و خانواده‌شان و هم خانواده دیگری را به ماتم می‌نشانند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که درگیری‌های فیزیکی و استفاده از سلاح سرد در برخی کشورها بویژه آمریکا به یکی از معضلات جدی تبدیل شده است.

آمار نشان می‌دهد که:

▪‌ از هر ۳ دانش‌آموز حداقل یک نفر در درگیری‌ها و خشونت‌های نوجوانان شرکت می‌کند.

▪ از هر ۷ نفر یک نفر به اموال مدرسه و یا کلاس صدمه می‌زند.

▪ از هر ۹ نفر یک نفر به دلیل شدت صدمات در درگیری‌ها نیاز به مراقبت‌های پزشکی و بیمارستانی پیدا می‌کند.

متاسفانه هنوز هم بیشتر افراد، این درگیری‌ها را اقتضای سنین نوجوانی تفسیر کرده و آن را طبیعی می‌دانند، در صورتی که به هیچ وجه طبیعی نیست و در مواردی منجر به مرگ می‌شود.

در بررسی‌های سال گذشته مشخص شد یک نفر از هر ۴ پسر دانش‌آموز دبیرستانی با خود سلاح سرد مانند چاقو و تیغ حمل می‌کند و از هر ۱۱ نفر هم یک نفر سلاح گرم دارد. البته خوشبختانه بسیاری از والدین نیز به فرزندان خودآگاهی می‌دهند که برای گرفتن حق، راه‌های بهتر و مسالمت‌آمیزتری از درگیری هم وجود دارد.

اما دلیل بسیاری از درگیری‌های نوجوانان و دانش‌آموزان و استفاده از چاقو نیز نکته قابل تاملی است:

- اختلافات و تفاوت دیدگاه‌ها، ۴۴ درصد از موارد درگیری‌ها

- ضربه، صدمه و یا هل داده شدن، ۴۲ درصد

- ناراحتی و خشم از صحبت‌ها و شایعاتی که درباره فردی گفته شده است، ۴۰ درصد

- عدم کنترل خشم، ۳۹ درصد

- تماشای صحنه درگیری توسط دیگران و تشویق فرد درگیر، ۳۴ درصد

- علاقه فرد به درگیری فیزیکی و زورآزمایی، ۲۶ درصد

- فردی بخواهد اثبات کند که بازنده و ضعیف نیست، ۲۱درصد

- تمایل به معروف شدن و این‌که همه نام فرد را بدانند، ۱۷ درصد

اما مساله دیگری نیز وجود دارد و آن هم این‌که برخی افراد بیشتر از دیگران وارد درگیری می‌شوند و پی بردن این تفاوت‌ها نیز لازم است:

- ۴۴ درصد از پسرها وارد درگیری‌های خشن و یا استفاده از سلاح‌های سرد می‌شوند، در صورتی که این رقم در دختران به سختی به ۲۷ درصد می‌رسد.

- نوجوانانی که سن کمتری دارند، نسبت به نوجوانان سال آخر دبیرستان بیشتر به این‌گونه درگیری‌ها تن در می‌دهند.

- نوجوانانی که تحت تاثیر انواع مواد مخدر یا روانگردان هستند؛ به مراتب، بیشتر از این‌گونه سلاح‌ها و وسایل استفاده می‌کنند.

- نوجوانانی که دارای مشکلات خانوادگی هستند و والدین آنها با هم اختلاف دارند، به دلیل احساس ناامنی، چند برابر بیشتر نسبت به دیگر همسن و سالان خود وارد درگیری‌ها می‌شوند و در این درگیری‌ها نیز تمایل دارند حس ناامنی خود را با همراه داشتن چاقو و تیغ و دیگر وسایل خطرناک سرکوب کنند.

- افسردگی میان نوجوانان نیز از دیگر عواملی است که احساس می‌کنند دلیلی برای ادامه زندگی وجود ندارد و با کوچک‌ترین تحریکی، از ابزارهای خشونت در درگیری‌ها استفاده می‌کنند، در چنین افرادی به دلیل بالا بودن میزان اضطراب و نگرانی، حتی درصد خودکشی نیز به مراتب بیشتر از دیگران است.

گفتنی است؛ نقش ارزش‌های فکری و نگرش خانواده نیز در نوع برخورد و شیوه پاسخ نوجوان به محرک‌های هر چند خشونت‌آمیز نیز تا حد زیادی موثر است. در جوامعی که خانواده ارزش واقعی خود را از دست داده باشد، حمل انواع سلاح به عنوان تنها راه دفاعی افراد بویژه نوجوانان، امری رایج است و بررسی‌ها نشان می‌دهد این مساله در آمریکا بیشتر از هر جای دیگر دیده می‌شود؛ به طوری که طبق آمار از هر ۱۰۰ شهروند آمریکایی ۹۰ نفر به نوعی با انواع سلاح از چاقو گرفته تا تفنگ از منزل خارج می‌شوند.

در این میان، چنانچه والدین و اولیای مدارس با همکاری و هماهنگی هم، برنامه‌های منظمی برای آموزش به نوجوانان در نظر بگیرند و در آنها اصول حل مشکل و مدیریت هیجان را با روش‌های مطلوب‌تر به نوجوانان آموزش دهند، می‌توان به کاهش این نوع درگیری‌ها و صدمات غیرقابل جبران ناپذیر جسمی‌ و روحی آن در آینده امیدوار بود.

از طرفی، می‌توان با بیان آمار و ارقام و قوانین کیفری و جزایی درخصوص وضعیت درگیری‌ها در دستگاه‌های قضایی نوجوانان را از نتایج و عواقب کارهایشان آگاه کرد و آنها را به جای درگیری‌های خشن و استفاده از سلاح سرد به سوی شیوه‌های بهتر رهنمون ساخت.

مترجم : سحر کمالی نفر

منبع:student safety center