پیوند دو سنت دیرینه به فصل بهار

خجسته فصل بهار سرآغاز فصل هاست که با عشق و طراوت وشادابی خود زندگی نوینی را رقم می زند. فصل با طراوتی که متوازن با ظهور خود کم کم کوهساران به خود سبزینه می گیرند و درختان به خواب …

خجسته فصل بهار سرآغاز فصل هاست که با عشق و طراوت وشادابی خود زندگی نوینی را رقم می زند. فصل با طراوتی که متوازن با ظهور خود کم کم کوهساران به خود سبزینه می گیرند و درختان به خواب رفته زمستانی با پشت سرگذاشتن فصل زمستان سبز می پوشند و به طبیعت سلا م می دهند. بلبلا ن با ترنم زیبای خود به طبیعت جان تازه ای می بخشند و شور و نشاط در طبیعت مضاعف می گردد و استاد بی صبرانه با عشق و شور ساز خود را برداشته و به دامان طبیعت بهاری پناه می برد و همزمان با ترنم بلبلا ن و طلیعه بهاری نرم نرمک با فرود زخمه به تار، ملودی زیبای خود را در فضای شاداب طبیعت به رخ می کشد و چنان به شور و عشق طبیعت دل می بندد که مفتون و شیدای حال و هوای آن می گردد و فضای طبیعت به رنگ دیگری استحاله می گردد. بهار با واژه زندگی نقش ایفا می کند.

بی گل رخ یار خوش نباشد

بی باده بهار خوش نباشد

طرف چمن و طواف بستان

بی لا له عذار خوش نباشد

(حافظ)

از ویژگی های این فصل پیوند نوروز باستانی چند هزار ساله با بهار است; میراثی که از گذشتگان دور برای ما به ارمغان آورده شده که باید آن را پاس داریم. در عید نوروز مردم کینه ها از دل زدوده مهر و عشق جایگزین می گردد. در این سنت غنی مردم به رسم گذشتگان جامه نوبرتن نموده به خانه یکدیگر رفته و دست یکدیگر را به علا مت دوستی و پیوندی دوباره به گرمی می فشارند و به صورت یکدیگر بوسه می زنند و برای هم نوید زندگی نوینی را آرزو می کنند. عید نوروز نظر بسیاری از کشورهای جهان را معطوف این سنت پربها و پرافتخار نموده و از اینکه سنت دیرینه ایرانیان به فصل بهار پیوند خورده رشک می برند. روز سیزده نوروز هم طبق رسوم گذشته مردم به کوهساران و سایر مکانهای سبز حتی پارکهای سبز می روند و برای گره گشایی کار خود سبزه گره می زنند و سیزده خود را بدر می کنند. چنین سنت هایی باعث افتخار و غرور ملی و میهنی ماست که باید سنت های دیرینه را پاس داریم.

نویسنده : ناصر توسلی نیکخو