بررسی تاثیر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی

با توجه به شیوع تهوع و استفراغ حاملگی NVP Nausea and Vomiting of Pregnancy و عوارض شناخته شده آن و گزارشات مبنی بر اثر درمانی طب فشاری بر NVP, این مطالعه با هدف تعیین اثر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی در درمانگاه های شهر اردبیل, سال ۱۳۸۴ انجام گرفت

● زمینه و هدف:

با توجه به شیوع تهوع و استفراغ حاملگی (NVP (Nausea and Vomiting of Pregnancy و عوارض شناخته شده آن و گزارشات مبنی بر اثر درمانی طب فشاری بر NVP، این مطالعه با هدف تعیین اثر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی در درمانگاه های شهر اردبیل، سال ۱۳۸۴ انجام گرفت.

● روش کار:

این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی یکسو کور روی ۷۵ نفر خانم مبتلا به NVP انجام شد. زنان شرکت کننده واجد شرایط پس از همسان سازی از نظر شدت تهوع و استفراغ و سن حاملگی، بطور تصادفی در سه گروه ۲۵ نفری مورد، دارونما و شاهد قرار گرفتند. گروه ها شامل گروه مورد، مچ بند با دکمه فشاری به نقطه پ-۶، گروه دارونما، مچ بند بدون فشار به نقطه پ-۶ و گروه شاهد، بدون مداخله بودند. علایم تهوع و استفراغ با استفاده از پرسشنامه دوبار در روز به مدت ۶ روز سنجیده شد. در سه روز اول هر سه گروه بطور یکسان و بدون مداخله و در سه روز دوم با درمان، دارونما و یا بدون مداخله پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. علایم NVP در روزهای قبل از درمان و طول دوره درمان ثبت و مقایسه دو به دو با آزمون های آنالیز واریانس و ویلکاکسون و توکلی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل آماری شد.

● یافته ها:

میانگین سنی زنان شرکت کننده گروه های (مورد ۲۴.۳±۳.۹۲، دارونما ۲۴.۹±۴.۳۲ و شاهد ۲۵.۴±۳.۳۸ سال) سن بارداری گروههای (مورد ۱۲.۴±۲.۸۴، دارونما ۱۲.۹±۳.۱۹ و شاهد ۱۲.۴±۲.۸۱ هفته) تعداد حاملگی گروههای (مورد ۱.۷، دارونما ۱.۶ و شاهد ۱.۴ دفعه)، سطح تحصیلات، شغل، تعداد زایمان و نحوه رعایت رژیم غذایی بین گروه های مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین نمره شدت تهوع گروه مورد از ۲۵.۱±۱۸.۶۱ به ۱۲.۰±۱۱.۰۶، گروه دارونما از ۲۲.۸±۱۴.۶۷ به ۱۶.۱±۱۲.۳۱ و گروه شاهد از ۱۶.۳±۷.۴۸ به ۱۷.۵±۸.۹۲ تغییر یافت. میانگین دفعات استفراغ گروه مورد از ۳.۱±۳.۳۳ به ۱.۵±۱.۶۶، گروه دارونما از ۳.۱±۴.۳۰ به ۱.۹±۳.۶۸ و گروه شاهد از ۱.۲±۲.۲۸ به ۱.۴±۱.۴۴ رسید. تفاوت میانگین نمره شدت تهوع قبل و طول دوره درمان در گروه مورد بیشتر از گروه دارونما (p<۰.۰۴۳) و در گروه دارونما بیشتر از گروه شاهد بود (p<۰.۰۰۹). تفاوت میانگین دفعات استفراغ در گروه مورد و دارونما بیشتر از گروه شاهد (p<۰.۰۰۹) ولی تفاوت بین گروه های مورد و دارونما معنی دار نبود.

● نتیجه گیری:

مچ بند با دکمه فشاری در کاهش شدت تهوع نسبت به دارونما و شاهد موثر بود. مچ بند فشاری در کاهش دفعات استفراغ نسبت به گروه دارونما بی اثر ولی نسبت به گروه شاهد موثر بود. بنابراین مچ بند بدون فشار به نقطه پ-۶ نیز در کاهش علایم NVP موثر بوده ولی تاثیر آن به اندازه مچ بند فشاری با فشار به نقطه پ-۶ نیست. با توجه به شایع بودن NVP و عوارض مصرف داروها و موثر بودن طب فشاری، استفاده از مچ بند در خانم های مبتلا به NVP پیشنهاد می گردد.

عنوان	فایل
بررسی تاثیر طب فشاری با مچ بند بر تهوع و استفراغ حاملگی	application/pdf tasire tebe feshari.pdf 295 KB	دانلود

گیتی ازگلی

سمیرا شهباززادگان

نیر رساییان

حمید علوی مجد