موضع اخیر کروبی از سر دلسوزی برای نظام بود

مصاحبه آقای کروبی دبیرکل محترم حزب اعتماد ملی در حاشیه کنگره حزب مردمسالاری تبدیل به موضوع مطرح, پرجاذبه و پرسر و صدا در داخل و خارج از کشور شده است

مصاحبه آقای کروبی دبیرکل محترم حزب اعتماد ملی در حاشیه کنگره حزب مردمسالاری تبدیل به موضوع مطرح، پرجاذبه و پرسر و صدا در داخل و خارج از کشور شده است. جای امیدواری است که تا این حد مردم و رسانه ها روی صحبت های نخبگان شان و شخصیت های ملی کشورشان حساس هستند که اگر جمله یی بر زبان آنها جاری شده که تا حدی تازگی داشته از هر سو با افراد نزدیک به ایشان تماس می گیرند تا منظور و مقصود از این جملات روشن شده و تفسیر و تحلیلی برای صحبت های ایشان بیابند. به طور کلی این مساله نشان دهنده رشد و بلوغ سیاسی ملت و رسانه های ماست و باید آن را به فال نیک گرفت؛ اینکه آقای کروبی در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر اینکه شما دولت آقای احمدی نژاد را به رسمیت می شناسید یا نه، ایشان جمله یی را با این مضمون عنوان کردند که ما اشکالات خودمان را نسبت به انتخابات همچنان وارد می دانیم و به آنها معتقد هستیم و چون مساله ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد مورد تنفیذ مقام رهبری قرار گرفته است ما نیز می پذیریم و ایشان را رئیس دولت می دانیم.

آقای کروبی چنین مضمونی را در پاسخ به آن خبرنگار عنوان کرده اند. بحث این است که آیا این پاسخ با مواضع گذشته آقای کروبی متفاوت است؟ اینکه برخی رسانه ها امروز روی این مساله مانور داده اند و در حقیقت جمله را به معنای به بن بست رسیدن اصلاح طلبان تلقی کردند یا برخی از رسانه های خارجی این صحبت ها را به گونه یی دیگر تعبیر کردند و حتی ایشان را مورد نقد و اعتراض قرار دادند، به معنای تغییر موضع آقای کروبی نسبت به گذشته است یا در اعتقادات عمیقی ریشه دارد که افرادی مثل آقای کروبی، موسوی و سایر بزرگان اصلاح طلب به آن پایبند هستند؟ اینکه گاهی اوقات نسبت به عملکرد مسوولان در زمینه های مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، داخلی و خارجی انتقاد داریم و گاهی به اجرا و نظارت انتخابات منتقدیم یک مساله است و مساله دیگر کلیت نظام و کلیت جریان انقلاب است. اینها نباید با هم خرج شوند و مرزها باید جدا و مشخص باشند.

این طور نیست که اگر کسی به انتخابات انتقاد و اعتراض داشته باشد، معنای انتقاد او را نادیده گرفتن نظام و انقلاب و هم صدا شدن با کسانی که مخالف با کلیت نظام هستند، بپنداریم. انتقاد ما نسبت به جریانات اخیر انتقاد درون نظام است. در واقع انتقاد اعضای یک خانواده نسبت به سایر اعضای خانواده و حتی مدیران خانواده است و این مساله به معنای از هم پاشیدن خانواده و نادیده گرفتن پیوند مقدس خانوادگی نخواهد بود. لذا آقایان اصلاح طلب به خصوص سران و بزرگان جنبش سبز قبل از هر چیز انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی و خط نورانی حضرت امام(ره) را مورد توجه خود قرار می دهند؛ خطی که ما را از ذلت به عزت و سربلندی رسانده است و در واقع این نظام نظامی است که با خون صدها هزار شهید پایه گذاری شده است. من با طراحی حضرت امام و با رای اکثریت قریب به اتفاق مردم در بستر انقلاب اسلامی موافقم. این انقلاب اسلامی را لطف و عطیه یی از سوی پروردگار می دانم و همان طور که حضرت امام فرمودند انقلاب ما یک امر ساده نبوده و تلالو و درخشش نور الهی بوده است.

شخصیتی مثل آقای کروبی که سابقه ۵۰ساله و حضور مستمر در انقلاب و مبارزه دارد، در تمام صحنه ها جزء پیشتازان و نزدیک ترین یاران امام بوده و پس از پیروزی انقلاب نیز مسوولیت های بسیار بزرگ و حساسی را در کشور برعهده داشته است. قطعاً آقای کروبی بیشتر از مسوولانی که این سابقه را ندارند دغدغه این نظام، انقلاب و دغدغه رای و حق مردم را دارند. چنین کسی نمی تواند به منظور قدرت طلبی و برای رسیدن به مقاصد مادی حیثیت خود را از بین ببرد و طبیعتاً انسان در این سن و سال دیگر امید چندانی ندارد که بخواهد برای به دست آوردن موقعیت اجتماعی تلاش کند. بنابراین آنچه نظر بزرگان را به خود جلب کرده است دغدغه های اسلامی ملی، انقلابی و نظام جمهوری اسلامی است. دلسوزی نسبت به این مسائل است که آنها را به این وادی کشانده است و کمال بی انصافی است که این شخصیت ها را خارج از نظام و مخالف نظام بدانیم و کسانی که دو روز است سر سفره آماده شده انقلاب و نظام حاضر شده اند و «الف» انقلاب را نمی شناسند و «ج» جمهوری اسلامی را نمی توانند تشخیص دهند، ناگهان صاحب همه چیز شوند و در واقع آنها انقلاب و نظام را به نفع خود مصادره کنند. ممکن است دلسوزان در یک مورد اشتباه کنند. اشتباه یک امر طبیعی است.

به غیر از معصومین چه کسی اشتباه نمی کند؟ اگر از دید من یا شما یا دیگری یک عملی اشتباه باشد، به این معنا نیست که ما آنها را خارج از نظام تعریف کنیم. آنها سرمایه های نظام و انقلاب هستند. قطعاً اگر آقای هاشمی رفسنجانی حرفی می زند از سر دلسوزی است. آقایان موسوی، کروبی، خاتمی، ناطق نوری و مهدوی کنی هر کدام حرفی را که مطرح می کنند از سر دلسوزی است نه از سر قدرت طلبی. برخی از کوته فکران و قدرت پرستان نمی توانند این مساله را درک کنند چرا که خودشان همواره درصدد رسیدن به قدرت هستند و حاضرند همه سرمایه ها را برای رسیدن به قدرت فدا کنند. نمی توانند تصور کنند کسی برای اسلام، برای مردم، انقلاب و جمهوری اسلامی از خودش مایه بگذارد و حیثیت خودش را در تنگنا قرار دهد و با خود می گویند مگر می شود کسی به این مرحله از ایثار و فداکاری برسد؟ بنابراین بحث آقای کروبی ممکن است مورد قبول بسیاری از اصلاح طلبان نباشد و ممکن است برخی از بزرگان نسبت به موضع ایشان نقد داشته باشند. اما ایشان می خواهند بگویند چنانچه ما انتقادی داریم، انتقاد ما در درون نظام است. ما قانون اساسی را قبول داریم. رهبری در قانون اساسی جایگاه مستقلی دارد.

ما نظام جمهوری اسلامی را قبول داریم و برای تقویت آن تلاش خواهیم کرد و هرگز اجازه نخواهیم داد غباری به نظام جمهوری اسلامی بنشیند. این موضع آقایان است. من شخصاً بارها در مصاحبه هایم عنوان کرده ام آقایان دلسوز نظام و رهبری و انقلاب هستند و نمی توان آنها را متهم به دشمنی و مخالفت کرد. به هر ترتیب موضع ایشان به این معنا است و هیچ منافاتی با انتقاد داشتن ندارد. انتقاد آقای کروبی در چارچوب قرائت صحیحی که امام از جمهوری اسلامی داشتند قرار دارد. و قرائت های وارونه و ارتجاعی، قرائت هایی که با روح انقلاب و اسلام مغایرت دارد، برای ایشان و هیچ کس دیگر قابل قبول نیست.

قائم مقام حزب اعتماد ملی