در زندگی زناشویی چه کارهایی را اصلا نباید انجام دهید!

آنهایی که با عشق ازدواج می کنند، با این امید که آینده ای شاد در انتظارشان باشد زندگی مشترک خود را شروع می کنند، اما با توجه به آمار روزافزون طلاق، معلوم می شود زوج های زیادی امیدشان برباد می رود. زندگی زناشویی زمانی حفظ می شود که زوج ها ارتباطی موثر با هم داشته و هردو از انجام کارهایی که به رابطه شان آسیب می زند اجتناب کنند. در ادامه بیشتر بخوانید:

اهمیت ندادن به همسر

اگر تلاش ها و لطف های همسرتان را درک نکنید موجب دلخوری و ناامیدی او خواهید شد. نادیده گرفتن همسر و اهمیت ندادن به او از محق دانستن خود، ناشی می شود.همسران خودخواهی که بابت کارهای همسران شان قدردانی نمی کنند، نارضایتی و خشم پنهان را وارد زندگی خود می کنند. این همسران حق به جانب، هرگز تحسین و تشکر نمی کنند اما در عوض مدام در حال شکایت کردن و ایراد گرفتن هستند.

نداشتن ارتباط عمیق و آشکار

آنهایی که بلد نیستند خوب ارتباط برقرار کنند، شنونده های خوبی هم نیستند؛ آنها به حرف همسرشان توجهی ندارند و علاقه ای به چیزهایی که همسرشان بازگو می کند ندارند، مدام حرفش را قطع می کنند و سعی می کنند پیشاپیش حدس بزنند همسرشان چه می خواهد بگوید و طبق همین پیش بینی ها قضاوت هم می کنند. اما همسران عاقل و مهربان، با صداقت و روراستی ارتباط برقرار می کنند. وقتی همسران چیزی را که واقعا منظورشان است واضح بیان نمی کنند، معمولا مشکلاتی را به بار می آورند.

زیر ِ قول زدن

وفا نکردن به قول و قرارها، اطمینان و اعتماد را بین همسران نابود می کند. عهد و پیمان های شکسته، یعنی نداشتن ارتباط خوب با همسر. مخصوصا وقتی به همسرتان قول می دهید رازی را افشا نکنید و به این قول تان وفادار نمی مانید، در واقع به اعتماد او خیانت کرده اید.

جر و بحث های ناشیانه

خطاهای گذشته را یادآوری کردن حین جر و بحث، جنبه ی منفی گفتگوهای تان را تقویت می کند. جملاتی که با «تو همیشه» و «تو هرگز» شروع می شوند معمولا همسر را مورد ستیز قرار می دهند. از کاه کوه ساختن و یک مسئله ی کوچک و بی اهیمت را به معضلی پیچیده تبدیل کردن، تهدید به جدایی و مورد اتهام قرار دادن اعضای خانواده ی همسر و بحث کردن سر ِ آنها، همه و همه مقدمات یک فاجعه را فراهم می کنند. ناسزاگویی و خشونت بدنی، تقریبا تضمین کننده ی پایان رابطه هستند.

عدم تقبل اصلاح اشتباه

داشتن این نگرش که «من همینم که هستم، چه بخوای چه نخوای»، خودخواهی را ثابت می کند و نشان می دهد شما آنقدر به همسر و رابطه ی زناشویی تان اهمیت نمی دهید که برای اصلاح اشتباهات خود تلاش کنید، حتی وقتی که می دانید همسرتان بابت این موضوع ناراضی و آزرده است.

انتقاد و عیبجویی

انتقاد از همسر مخصوصا جلوی دیگران، آسیب زننده است. اگر هرگز از همسرتان تقدیر و تحسین نکنید و مکررا هم شکایت کنید و غُر بزنید و فقط از همسرتان انتظار تغییر داشته باشید، زندگی مشترک تان به شدت تهدید خواهد شد. مقایسه ی همسر با همجنس خودش هم کار خطرناکی است که می تواند زندگی تان را نابود کند.

دروغ و خیانت

روابط خوب بر پایه ی اعتماد و اطمینان قرار دارند، بنابراین دغل کاری و دروغ پردازی یک ضربه ی بزرگ بر پیکره ی روابط شماست. دروغ گفتن در مورد روابط گذشته و شرایط مالی فعلی، از تهدیدهایی هستند که رابطه ی همسران را خدشه دار می کنند. فریب دادن همسر، علامت قطعی خیانت و عهد شکنی است.

سرکوفت زدن به همسر

همسران نابالغی که هنوز نمی توانند مسئولیت رفتارها و کارهای خودشان را تقبل کنند معمولا زندگی های پردردسری دارند. آنها هرگز بابت اشتباهات خود عذرخواهی نمی کنند و فقط همسرشان را مقصر می دانند، برای رفتارهای بد خود، بهانه تراشی می کنند و همسرشان را متهم می کنند که باعث و بانی نارضایتی و ناراحتی آنهاست.

سرباز زدن از رابطه ی جنسی

رابطه ی جنسی عاشقانه، همسران را به یکدیگر پیوند می دهد. نادیده گرفتن این جنبه از زندگی زناشویی می تواند اساس روابط تان را تحلیل ببرد. همچنین احتمال اینکه همسرتان به دنبال رابطه ی فیزیکی با شخص دیگری برود هم زیاد می شود.

تفریح نکردن

زوج هایی که فعالیت های مفرح ندارند، خودشان را از فرصت ِ پیوندهای عمیق تر با یکدیگر محروم می کنند. اینکه تفریحات خود را از همسرتان کاملا مجزا کنید و مدام به سرگرمی هایی بپردازید که وقتی برای پرداختن به علاقه مندی های همسرتان باقی نمی گذارد، به ضرر زندگی مشترک شماست. حتما برای با هم بودن و با هم خوش گذراندن وقت بگذارید و روی لذت های همسرتان تمرکز کنید و فرصت هایی را بیابید که بتوانید با هم بیشتر بخندید و شادی کنید.