برندهایی که نام کالا هم شدند!

واژه ها در مصرف ایرانی ها، کلیشه ای و غالبا ماندگار هستند. این برندها تعدادی از نام های تجاری هستند که سینه به سینه و دهان به دهان نسل های گذشته را طی کردند تا به امروز رسیدند.
امروز …

واژه ها در مصرف ایرانی ها، کلیشه ای و غالبا ماندگار هستند. این برندها تعدادی از نام های تجاری هستند که سینه به سینه و دهان به دهان نسل های گذشته را طی کردند تا به امروز رسیدند.

امروز اگر نه اکثر قریب به اتفاق بلکه اقلیت غالب، هنگام مراجعه به فروشگاه ها و یا سوپرمارکت ها زمانی که طالب خرید هستند، نام برندهایی از این قبیل را جای محصول طلب می کنند.

در میان انواع و اقسام جملات کاربردی که از افراد توانا و صاحب اندیشه به یادگار مانده است تا آنها که به دنبال فرصت های طلایی هستند تا بتوانند با به کارگیری آنها زندگیشان را تحولی عظیم ببخشند، جمله ای هست که می گوید تلاش در جلب مشتری اولین گام در راه رسیدن به کسب و کار موفق است. بحث چگونگی عرضه کالا به مشتری همواره یکی از بحث های موردتوجه در میان تولیدکنندگان و صاحبان کالا بوده است.

حضور و تاثیر برخی برندها آنقدر آشکار است که در فروشگاه ها هنوز پس از سال ها مشتریان هر دستمال کاغذی را «کلینکس» می خوانند برای خرید پودر لباسشویی تقاضای تاید می کنند، برای خرید مایع ظرفشویی ریکا می خواهند، هر مایع سفیدکننده را وایتکس می نامند، به هر کیک چندلایه تی تاپ می گویند و پفک طلب می کنند حتی اگر از کارخانه چی توز باشد!

اولینمدل پاپ کورن که وارد ایران شد، مربوط به یک شرکت انگلیسی بود به اسم چسترفیلد (Chester Filed) و حالا این محصول در ایران پف فیل نامیده می شود که شکل مودبانه ای از تلفظ عامیانه واژه چستر فیلد است! از دیگر کاربردهای خطایی رایج برندها می توان از ماتیک برای رژلب، سامسونت برای کیف اداری، اسمارتیز برای دراژه شکلاتی، اسکاچ برای بافته ظرفشویی، پمپرز برای پوشک کامل بچه، زیراکس برای دستگاه کپی و کلمن برای ظروف دردار و یا شیردار آب نام برد. به این فهرست می توان این عناوین را هم افزود: لیپتون به جای چای کیسه ای، پیف پاف برای اسپری حشره کش، ساندیس برای آبمیوه های صنعتی، پاستیل برای شیرینی پلاتینی، پاریزین برای جوراب نخی زنانه، دایجستیو یا ساقه طلایی برای بیسکوئیت سبوس دار، آلاسکا برای بستنی چوبی یخی، یخمک برای بستنی یخی، کیم برای بستنی چوبی شیری با روکش شکلاتی، اتود برای مداد نوکی، نشکافه برای قهوه خوری، لی یا لی وایز برای شلوار جین و گالینا بلانکا برای عصاره گوشت و... اینها همه برندهایی هستند که نام کالا شده اند.

در فرهنگ ما ایرانی ها واژه ها کارکردهای گوناگون دارند. واژه ها در مصرف ایرانی ها، کلیشه ای و غالبا ماندگار هستند. این برندها که نام برده شد تعدادی از نام های تجاری هستند که سینه به سینه و دهان به دهان نسل های گذشته را طی کردند تا به امروز رسیدند و تعجب آور اینکه امروز اگر نه اکثر قریب به اتفاق بلکه اقلیت غالب، هنگام مراجعه به فروشگاه ها و یا سوپرمارکت ها زمانی که طالب خرید هستند، نام برندهایی از این قبیل را جای محصول طلب می کنند.