بازدارنده های پیشرفت

بعد از پول اگر خواستهٔ دیگری باشد که آرزوی بیشتر داشتن آن‌را داشته باشید به احتمال خیلی زیاد آن زمان (وقت) می‌باشد. بین رفتن سر کار، مدرسه، دانشگاه و گذراندن وقت با نزدیکان، بعضی اوقات به‌نظر می‌رسد که دیگر وقتی برای رفتن به باشگاه و تمرین کردن نیست.

با در نظر داشتن این موضوع که مسئله باشگاه رفتن امروزه اهمیت بیشتری پیدا کرده شاید متعجب شوید که دارید چقدر این زمان باارزش را به سادگی هدر می‌دهید البته منظور ما اینجا هدردادن وقتی نیست که براثر گیرکردن در ترافیک، ایستادن در صف و یا پشت کامپیوتر نشستن و جستجوی سایت‌های بی‌محتوا و بی‌فایده صرف می‌شود بلکه مقصود اصلی ما برمی‌گردد به زمانی‌که در باشگاه هدر می‌دهید. بله این یک واقعیت است خواه آن‌را تشخیص بدهید و خواه ندانسته آن‌را انجام دهید به‌هر حال شما حداقل در مورد یکی از دلایل که باعث ناکارآمد شدن تمریناتتان می‌شود مقصر هستید.

ادامه مطلب را بخوانید و با این حرکات و عادت‌ها که باعث هدر رفتن زمان تمرین و ناکارآمد شدن آن می‌شوند بیشتر آشنا شده و در صورت صحت داشتن هر کدام از آنها در مورد خودتان نسبت به مرتفع ساختن آن و عوض کردن روند آن تلاش و ممارست کنید.

● اجراء کار بیهوده

هرگز پیش نیامده که به باشگاه رفته باشم و حداقل یک‌نفر را داخل باشگاه در حال اجراء حرکات بیهوده و بی‌ثمر ندیده باشم. برای مثال افرادی را که ادعا می‌کنند که دیر بر وزن‌شان اضافه می‌شود را در نظر بگیرید. این قبیل افراد از عدم رشد و پیشرفت گله‌مند هستند. حال همین اشخاص را می‌بینید که در حال اجراء ست‌های متوالی حرکت نشر جانب با دمبل و یا جلوبازو با سیم‌کش (کابل) هستند. به‌عقیده من این‌کار دقیقاً مثل این می‌ماند که بخواهید با یک عدد نی یک بالون را باد کنید. به این قبیل افراد بایست گفت اگر خواستار افزایش حجم و سایز هستید پس باید به خودتان یک لطفی کنید و حرکات تک‌مفصلی و تفکیکی را لااقل برای یک مدت از برنامه تمرینی‌تان حذف کنید. برای اضافه کردن حجم عضلانی و رشد می‌بایست حرکات چند مفصلی و پایه همچون اسکوات، ددلیفت، پرس سینه و بارفیکس را محور اصلی جلسات تمرینی‌تان قرار دهید این حرکات جدا از تحریک فیبرهای عضلانی بیشتر باعث افزایش ترشح هورمون‌های آنابولیک (سازنده) به‌داخل جریان خون می‌شوند. حرکات تک‌مفصلی و تفکیکی را زمانی مدنظر قرار دهید که قصد شکل‌دهی به عضلات را دارید.

گروهی دیگر که به‌نظر می‌رسد تمایل بیشتری برای اجراء حرکات تک‌مفصلی نسبت به حرکات پایه‌ای و چندمفصلی دارند افراد چاق و آنهائی‌که اضافه‌وزن دارند می‌باشند.

اگر جزء آن‌دسته از اشخاص هستید که ۱۰ تا ۲۰ کیلو اضافه‌وزن دارید فکر می‌کنید اجراء حرکاتی مثل: ساق با دستگاه، جلوبازو لاری با سیم‌کش، ساعد با هالتر و این قبیل حرکات چقدر برایتان کارآمد و مفید می‌باشد، اشتباه نکنید منظور ما این نیست که چون اضافه‌وزن دارید پس نباید وزنه بزنید بلکه کاملاً برعکس به‌عقیده من برای این قبیل افراد صرف کردن زمان در باشگاه بدنسازی و بلندکردن وزنه در قیاس با همان مقدار زمان اجراء حرکات ایروبیک (مثل دویدن روی تردمیل) بسیار بهتر و پربازده‌تر خواهد بود. بدون وارد شدن به جزئیات به‌دلیل محدودیت مطلب و تنها به ذکر این نکته بسنده می‌نمایم که تبعات و نتایج اجراء حرکات با وزنه در بلندمدت در افزایش سطح متابولیسم (سوخت‌ساز) در زمان استراحت که همانا کالری‌سوزی بیشتر در طول روز می‌باشد به مراتب از کالری‌سوزی موقتی که تنها در زمان کوتاه‌مدت (۲۰ تا ۳۰ دقیقه) تمرینات ایروبیک است بیشتر می‌باشد.

ضمناً این افراد نیز مثل گروه قبل (دیر وزن اضافه‌کن) می‌بایست تمرکز اصلی خود را بر روی اجراء حرکات پایه و چند مفصلی متمرکز سازند حرکاتی همچون اسکوات، پرس‌سینه، نه تنها باعث افزایش ترشح هورمون رشد که جدا از فوائد بی‌شمارش، یک چربی‌سوز قدرتمند است نیز می‌گردد.

حرکات پایه و چند مفصلی جدا از مزیت فوق به لحاظ کالری‌سوزی از یک‌سو و افزایش حجم عضلانی از سوی دیگر نیز بسیار کارآمدتر می‌باشند بنابراین اگر هدف اصلی‌تان چربی‌سوزی است پس حتماً به حرکات پایه‌ای و چندمفصلی در تمرینات ارجحیت بدهید و با تلاش مضاعف در صدد اجراء آنها برآئید و در آینده‌ای نزدیک نتایج مفید و لذت بخش آن را شاهد باشید.

● زیادی حجم تمرین

منظور از حجم تمرین مقدار کل ست‌ها و تکرارها می‌باشد که در یک جلسه تمرینی اجراء می‌شود. برخلاف باور عموم، بیشتر همیشه به معنای بهتر نمی‌باشد. به معنای ساده این موضوع را می‌توان این‌طور عنوان کرد: لزومی ندارد که یک عضله را از چندین زاویه و با حرکات مختلف تمرین داد. هر وقت که به مشتریانم مشاوره می‌دهم زمان زیادی را صرف متقاعد کردن آنها برای اجراء حرکات کمتر و کاستن از حجم تمرین می‌نمایم.

ریشه اکثریت این نوع طرز تفکرها برمی‌گردد به کپی‌برداری این قبیل افراد از برنامه‌های تمرینی بدنسازهای دوپینگی (استروئیدی) که عکس‌هایشان در مجلات امروزی به وفور یافت می‌شود. دیدن یک فرد عادی با وزن ۷۵ کیلوگرم که در حال اجراء برنامه تمرینی یکی از قهرمانان امروزی که بسان یک آزمایشگاه متحرک می‌باشند و از این بابت می‌بایست از تکنولوژی داروسازی مدرن ممنون بود بسیار متأثر کننده می‌باشد.

یک بدنساز طبیعی در صورت پیروی از این قبیل برنامه‌های تمرینی که البته جای شک دارد که خود قهرمان هم آن‌را کامل اجراء می‌کند یا خیر، تنها ثمری که برای بدنساز طبیعی دارد تمرین زد‌گی و سوختن بافت عضلانی می‌باشد.