فضا و مکان طلاکاری شده؛ فضاهای بزرگ و باشکوه با پرده و دیواره‌های تاشوی زر اندود شده

آیدو میساتو، برگردان سارا اسد فلسفی زاده

این مقاله‌ی کوتاه معنا و مفهوم فضاها و مکان‌هایی را توصیف می‌کند که به‌وسیله‌ی کین- بیوبو (پرده و حائل تاشوی تذهیب‌کاری شده) تزئین می‌شوند. پرده تاشوی تذهیب‌کاری شده پرده‌ای است که در زمینه‌ی آن طلا به‌کاررفته و در بسیاری از موارد بر روی آن گل‌ها یا پرندگان همراه با مناظر فصلی به تصویر کشیده شده است. اگرچه خود این پرده و شکل‌های مختلف آن از کشور چین منشأ گرفته‌اند اما چینی‌ها و کره‌ای‌ها به این پرده‌ها و حائل‌های تاشوی تذهیب‌کاری شده به‌عنوان یک هدیه مهم و سوغات پراهمیت از کشور ژاپن می‌نگرند زیرا پیشینه‌ی طلایی آن مختص کشور ژاپن می‌باشد.

در مقایسه با سایر پرده‌های تاشو، صفحات و پرده‌های تاشوی تذهیب‌کاری شده به شکل خاصی به سطح خارق‌العاده و قشنگ و رنگارنگ خود پر می‌گردد و از طلا و ماده‌ی طلایی ایجاد شده است. در مطالعه‌ی تاریخچه‌ی هنر اگرچه محققان تحقیق خود را بر روی آنچه انجام داده‌اند که در این پرده‌های تاشوی طلاکاری شده به تصویر کشانده شده است، اما توصیف کمی راجع به اینکه آن‌ها در کجا استفاده‌شده‌اند و اینکه چگونه به‌کار گرفته‌شده‌اند، مطرح شده است. بر طبق اسناد تاریخی به نظر می‌رسد که فضاهای خاصی وجود داشته‌اند که در آنجا پرده‌های تاشو زرکوب مورد استفاده قرارگرفته می شده است؛ که از جمله مرسم تدفین، آئین و مناسک بودائی‌ها و مراسم چای‌خوری و غیره بوده‌اند و به‌صراحت می‌توان فرض نمود که این پرده‌ها در طی مراسم و موقعیت های خاص نصب و برپا می‌شده‌اند.

برای صحه گذاشتن بر روی متن بالا در این مقاله این مشخصه از پرده‌های تاشوی تذهیب‌کاری شده را که به‌عنوان وسیله‌ای برای ایجاد یک «فضای خارق العاده» است می‌توان اشاره نمود. این فضای شگفت‌انگیز و خارق‌العاده به‌ویژه از این نظر حائز اهمیت بوده که اغلب برای خلق یک فضای ایده آل و همگن توسط افراد قدرتمند و صاحبان قدرت مورد استفاده قرارگرفته می‌شده است.

1- پرده و دیوار تاشو به‌عنوان یک مرز بین فضای درونی و بیرونی

در ابتدا، من تمایل دارم که نشان دهم این پرده‌های تاشو کجا و چگونه در خانه‌های ژاپنی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این‌ها جزء مبلمان منزل و به‌عنوان تیغه‌های جداکننده و دیوارهای پارتیشن بوده‌اند و در بسیاری از موارد با نقاشی‌ها تزئین شده‌اند. در دوران های باستان و زمان های قدیم در ساختار معماری ژاپن دیوارهای کمی بوده است بنابراین این پرده‌ها و حفاظ‌ها را برای تقسیم یک اتاق به بخش‌های دیگر قرار می‌دادند. بااین‌وجود به علت ناکافی بودن اسناد و مدارک، دانستن دقیق این مسئله آسان نیست که آن‌ها را کجا و چگونه به‌کار می‌برده‌اند. به‌علاوه ازآنجاکه پرده‌ها و حائل‌های تاشو بخشی از ساختارهای معماری نبوده و قابل‌حمل بوده‌اند، به طور معمول به تنهایی جابه‌جاشده و از آن جای اصلی که در آن قرار داشته‌اند، مجزا شده‌اند.

خوشبختانه، ما می‌توانیم پرده‌های تاشو را در نقاشی‌هایی که در یک دوره‌ی مشابه به تصویر کشیده شده‌اند، مشاهده کنیم. اگرچه اغلب این حفاظ‌ها و حائل‌ها گم شده‌اند اما به‌وسیله‌ی تجزیه‌وتحلیل نقاشی‌های دیگری که در آن‌ها پرده‌های تاشو به تصویر کشیده شده‌اند. به روش استفاده‌ی آن‌ها می‌توان اشاره نمود. آکازاوا ایجی تلاش نموده است که پرده‌های تاشوی قرن 14 و 15 را به 5 دسته طبقه‌بندی نماید و تمرکز وی در این تقسیم‌بندی بر عملکردهای این پرده‌ها بوده است.[1]

 

 

تصویر 1

 

تصویر 2

(1) آن‌ها به‌عنوان یک تیغه یا دیواره‌ی جداکننده در اتاق های بزرگ مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به این منظور که آن‌ها را به بخش های دیگری تقسیم نمایند. (2) به‌منظور احاطه کردن هم فضای درونی و هم فضای برونی اتاق (3) آن‌ها را برای محصور نمودن جای خواب یک نفر (فوتون) چه دور سر او و یا در اطراف پاهای او مورد استفاده قرار می‌دادند. (4) آن‌ها را در پشت سر صندلی و جایگاه افراد و از جمله در تابلوهای خاک‌سپاری می‌گذاشتند. (5) به‌عنوان یک هدیه برای کشورهای خارجی نظیر چین و کره مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. اگرچه این پرده‌های تاشو گم شده و از بین رفته‌اند اما این طبقه‌بندی‌ها یک ایده‌ی آشکار راجع به استفاده از آن‌ها را ارائه می‌دهد.

بااین‌وجود، تلاش بسیارکمی برای تجزیه‌وتحلیل بافت آن‌ها صورت گرفته است؛ اما لازم است راجع به پیشینه‌ی اجتماعی- سیاسی تحقیق کنیم که در آن پرده‌های تاشو استفاده می شده است. همان‌گونه که قبلاً خاطرنشان نموده‌ایم. ازآنجاکه پرده‌های تاشو، مبلمان های متحرک بوده‌اند یک فضای قابل انتقال را در صورت لزوم به وجود می‌آورده‌اند. می‌توان از تصویرهای (4-1) مشاهده نمود که آن‌ها نه تنها استفاده‌ی روزمره به‌عنوان جداکننده را داشته‌اند بلکه صفحات و پرده‌های تاشوی چندگانه هم بوده‌اند، همان‌گونه که [تصویر 1][2] نشان می‌دهد. در جاهایی که آئین و مناسکی موسوم به شی‌هو‌هایی در صحن دربار بوده است این پرده‌ها گذاشته می شده است.

در [تصویر 2][3] این پرده‌ها مردم را در بر می گرفته است. در آن‌ها درون‌پرده‌های تاشوی احاطه‌کننده، زنی در حال رنگ‌آمیزی نمودن نخ های نیلوفری است که برای بافتن یک ماندالا (نوعی از تصاویر بودائی) استفاده می شده است. ذکر این مسئله حائز اهمیت است که فضای بسته‌شده توسط پرده‌ی تاشو برای یک عمل مذهبی برگردانده شده است که یک «فضای مذهبی و مقدس» است. واضح است که پرده‌ی تاشو به‌منظور تشخیص مکان مذهبی از مکان غیرمذهبی استفاده شده است.

 

 

تصویر 3

در [تصویر3][4] این پرده‌ی تاشو در پشت سر یک زن در حال مرگ که در حال دعا کردن با خدا است و در جلو آن، کانون (Kannon) یعنی خداوند مهربانی در یک رؤیا قرار دارد. در آنجا پرده تاشو به نظر می‌رسد که وسیله‌ای برای نشان دادن این مسئله است که یک رویداد خارق‌العاده روی داده است.

 

 

تصویر 4

[تصویر 4][5] تصویر مرگ یک کشیش و کاهن مقدس یعنی شینران وجود دارد.[6] این صفحه‌ی تاشو در طی مرگ وی که یک رویداد چشمگیر و اصلی برای پیروان وی می‌باشد، در آنجا گذاشته شده است.

درحالی‌که برخی از نقاشی‌هایی که این پرده‌ها را به تصویر کشانده‌اند وجود دارند؛ یعنی تصاویری مانند آنچه در مثال های مشخص بالا ذکر شده است، اما به نظر می‌رسد که یافتن اسناد به ثبت رسیده در مورد چگونگی استفاده از این صفحه‌ها و پرده‌های تاشو، دشوار می‌باشد. بااین‌وجود بعضی از آن‌ها هنوز می‌تواند اطلاعاتی راجع به فضاهای اصلی که آن‌ها را قرار می‌دادند به ما بدهند. کانمُن نیکی[7](Kanmon Nikki ) بسیاری از مناسک و تشریفات نظیر مراسم بودائی‌ها، مراسم چای‌خوری و بعضی جشنواره‌ها را به وضوح و درخشان به تصویر می‌کشاند. بر طبق ثبت و ضبط (جشنواره‌ی ستاره) که در روز 7 جولای برگزارشده، محل این همایش در یک روز قبل با برخی از این پرده‌های تاشو و گل‌ها تزئین شده است و در زمانی که این جشنواره به اتمام رسیده است همه‌ی آن‌ها فوراً جمع شده و از آنجا برده شده‌اند. این مثال آشکار می‌کند که این نوع از فضاهای مبلمان شده با صفحات و پرده‌های تاشو دائم نبوده اما یک فضای موقتی را برای این رویداد به وجود آورده است.

از مثال های بالا می‌توان چنین استنتاج نمود که پرده‌ها و صفحات تاشو می توانسته تنها در زمانی که به آن‌ها نیاز بوده است برای آئین و مناسک معینی مورد استفاده قرار گیرد؛ بنابراین، این حائل‌ها نه تنها ابزارهایی برای تقسیم فضا بوده بلکه به‌عنوان یک مرز برای ایجاد فضای درونی می‌باشند که باید از فضای بیرونی مجزا و بر روی آن بسته شود. برای دقیق تر مطرح ساختن این موضوع می‌توان گفت که با استفاده از این صفحه‌ها و حائل‌های تا شونده به‌عنوان یک حد و مرز می‌توان فضای درونی را به یک «فضای مقدس» تبدیل نمود که راه و فضا جهان بیرونی را مسدود می‌سازد.

 

2- پرده‌ها و حائل های تا شونده‌ی تذهیب‌کاری شده

نقش پرده‌ها و صفحات تا شونده به‌عنوان یک مرز بین فضای بیرونی و درونی می‌باشد و در مراسم و مناسک و آئین های تشریفاتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. برتر از همه‌ی این‌ها سطوح درخشان و زیبای تذهیب‌کاری شده‌ی پرده‌ها و حائل های زر اندود برای مناسک مذهبی مناسب بوده‌اند، زیرا این حائل‌ها در واقع می‌توانستند فضاهای خارق‌العاده‌ای را خلق نمایند.

اغلب این پرده‌ها در مراسم مذهبی مورد استفاده بوده‌اند. به‌عنوان مثال در فضای درونی مکانی که مراسم بودائی نظیر خاک‌سپاری با برنامه‌های یادبود است، از آن‌ها استفاده می شده و آنجا را با تزیین طلا و طلاکاری به‌کاربرده‌اند.

این صفحات به‌عنوان پرده‌ها و حفاظ های تا شونده‌ی تذهیب‌کاری شده شناخته‌شده و اغلب پس از دوره‌ی مورموماچی Murmomachi[8] به ثبت رسیده و در ابتدا به‌عنوان یک هدیه‌ی مهم از کشور ژاپن برای کشورهای چین و کره[9] محسوب و قلمداد شده است. گفته می‌شود موضوع صفحات تا شونده‌ی زرکوب، درخت‌هایی نظیر کاج، بامبو، گل‌ها و پرندگان بوده است. ناکدا تسونو چنین استدلال می‌کند که به علت این مشخصه طلاکاری شده و زرورق های طلای آن‌ها گران و ارزشمند بوده و آن‌ها را در مواقع «خارق العاده و خاص» استفاده می‌کرده‌اند.

من در اینجا با ذکر چند مثال و با استفاده از اسناد تاریخی، کاربردهای این پرده‌ها و حفاظ های تاشوی تذهیب‌کاری شده را مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می دهم. این مثال های قابل‌توجه در مورد صفحات تاشوی تذهیب‌کاری شده‌ای است که در «فضاهای خارق العاده» مورد استفاده قرارگرفته‌اند. بر طبق یک اثر به ثبت رسیده که مراسم تدفین یک تیمسار و ژنرال شو گون shogun را به تصویر کشانده و توصیف می‌نماید، در این پرده تاشوی طلاکاری شده گل‌های آزالیا در زیر یک درخت کاج در پشت تابوت یوشیکاتسو واقع‌شده و به تصویر کشانده شده است و هفتمین شو گون دوره‌ی موروماچی بود و در هنگامی که خیلی جوان بود درگذشت.[10] یک مثال دیگر مربوط به‌جایی است که همسر شو گون هشتم دستور داده است یک صفحه و پرده‌ی تاشو تذهیب‌کاری شده با نی و بامبو در پشت سر تابلوی خاک‌سپاری شو گون هشتم قرار داده شود.[11] در یک سند مشابه با آنچه گفته شد، یک مؤلف شرح می‌دهد که چگونه صفحات و پرده‌های تاشوی تذهیب‌کاری را به‌دست آورده که برای تشییع و مراسم خاک‌سپاری برقرار شده است. این اسناد به ثبت رسیده نشان می‌دهند که پرده‌های تذهیب‌کاری شده الزاماً در مکان های خارق‌العاده و مذهبی برای مراسم تشییع، خلق و تولیدشده‌اند.[12]

گفته می‌شود که خلق پرده‌های طلایی با این عقیده و باور مرتبط است که سرزمین بهشت بودائی‌ها (جوکو راکو جودو) با طلا تزئین شده است. به‌علاوه، مکان تذهیب شده و زراندود تصویر می‌شود که افراد را به بهشت بودا می‌کشاند و سوق می‌دهد. مراسم های بودائی‌ها برای دلایل بسیاری عموماً با وسایل طلایی تزیین‌شده‌اند. مثلاً مجلس وضع هوکِکیو (Hokekyo) با گلدوزی‌های زربافت، گل‌های درون گلدان، پرده‌های تاشو و غیره تزئین شده است و فضای درونی درخشان بوده است.[13] علاوه بر آن، فضای تذهیب‌کاری شده به وضوح بیان گر این مسئله می‌باشند که اینجا یک «مکان عادی» نبوده بلکه یک «مکان مقدس و خارق العاده» بوده است.

به‌هرحال باید این مسئله توجه داشته باشیم که صفحات و پرده‌های تاشو تذهیب‌کاری شده نه تنها در مناسک و آئین مذهبی گذاشته می شده است بلکه در مکان‌های اجرای هنر نظیر مراسم چای و «مربوط به شعر و شاعری» (رنگا Renga) نیز مورد استفاده بوده است.

یکی از اولیه‌ترین مدارک به ثبت رسیده از پرده‌ها و صفحات تاشوی تذهیب‌کاری شده، یک جفت از پرده‌های تاشوی طلاکاری شده‌اش که یک درخت کاج را به تصویر کشانده و نیز یک جفت پرده تاشو است که درخت کاج در ساحل شنی را به تصویر کشیده است و برای تزئین مکان همایش دربار در جشنواره‌ی اِستار در هفتم جولای قرض گرفته شده است.[14]این اتاق با پرده‌های تاشو تذهیب شده با بسیاری از گل های واقع در یک گلدان تزئین شده بود. در این جشنواره، افراد نزدیک به دربار درون اتاق پذیرایی جمع شده و با ضیافتی آن روز را جشن گرفته‌اند. گاهی اوقات در قسمت پیشین، موسیقی دربار را با سازهای بادی و زهی می‌نواختند. آنچه مورد توجه است این بود که اتاق مبلمان شده با پرده‌های تاشو تذهیب‌کاری شده یک فضای موقتی را تنها برای همان روزهای این جشنواره ایجاد نمود و بلافاصله پس از اتمام این جشنواره، تمام تزئین‌ها برداشته‌شده. پرده‌ها و صفحات تاشوی طلاکاری شده همچنین به‌عنوان مکانی برای خواندن اشعار مرتبط در خارج از خانه در زیر درخت شکوفه‌های گیلاس بوده است.[15] در این همایش شعر و شاعری، دو جفت از پرده‌های تاشوی طلاکاری شده به خارج از محوطه یک معبد حمل شده است. همان‌گونه که ماتسوکا شیمپی بحث نموده است، محل همایش شعر مرتبط در زیر درخت های شکوفه گیلاس یک فضای مقدس بوده که از این دنیا بالاتر رفته و فراسوی آن می رود. در آن جا گرداننده و مدیر راهبان بوده و درخت شکوفه‌ی گیلاس به‌عنوان وسیله و واسطه‌ای بین این دنیا و جهنم در زمان های قدیم بوده است.[16] با توجه به تمام این دلایل، پرده‌ها و صفحات تاشوی تذهیب‌کاری شده به‌عنوان مرزی عمل می‌کردند که فضا و مکان اجرای هنر را از مکان معمولی جدا می نموده است.

ما باید توجه نماییم که محل و فضای هنرهای اجرایی به نام میون «Muen» بوده است. (از نظر لغوی به معنای «غیر مرتبط» و «بدون ارتباط» می‌باشند.)[17] به عبارتی دقیق تر Muen مفهومی است که دلالت بر این نکته دارد که هیچ ارتباطی با فضای معمولی و عادی در آن نیست و می‌بایست بر روی اجتماع «حقیقی» بسته شود. آمینو یوشیهیکو خاطرنشان می‌نماید که این مکان یک نوع «مدرنیته ی فاضله و آرمان شهر» است: ارتباطات باقدرت و توانایی را نمی‌توان قطع نمود، انواع مختلف کارهای شاق و بیگاری از بین رفته و انسان از آن معاف است، چیزی وجود ندارد که در این دنیای سلسله مراتبی با آن تعارض وجود داشته باشد و غیره.[18] در مکان‌ها و فضاهای شعر و شاعری و چایخانه‌ها اغلب به‌عنوان فضاهای «میون» Muen قلمداد شده‌اند. این مکان‌ها با قطع کردن ارتباط با ترتیب اجتماعی موجود در خارج از آن محلی را در برمی‌گیرد که هیچ‌گونه نظم و ترتیب سلسله مراتبی در آن وجود ندارد زیرا این مکان کاملاً فضای یکسان است و نظم و ترتیب اجتماعی در آن از اصل نادیده گرفته می‌شود. مردم از هر طبقه‌ی اجتماعی و نوع و جنس که باشند شمشیر خود را نمی‌آورند. اگرچه این مفهوم مستقیماً در ارتباط با مفهوم غربی مدینه‌ی فاضله و آرمان‌شهر نیست، اما در جوامع قرون‌وسطی مردم ژاپن نوعی از این مکان های آرمان‌شهر را داشته‌اند که حقیقت را نفی می کرده است. این مکان نفی سازی (میو mu) و قطع ارتباط بازندگی دنیوی و پیش‌پاافتاده است. به‌علاوه به دنیای آخرت و یا مرگ مجاورت دارد.

همان‌گونه که در قبل ذکر شده است، پرده‌ها و صفحات تاشوی تذهیب‌کاری شده برای ایجاد فضاهای موقت برای آئین های بودائی‌ها مناسب بوده زیرا در آن‌ها ارتباط با اجتماع و جامعه قطع می‌گردد. در اینجا، پرده‌های تاشوی زرکوب و تذهیب‌کاری شده، مکان ایمن ساختن میون Muen برای هنرهای اجرایی را از طریق احاطه نمودن این مکان میسر می سازند.

3- فضایی همگن و متجانس از مکان تذهیب شده

این احتمال کاملاً وجود دارد که افراد استفاده‌کننده از این فضای تذهیب‌کاری شده‌ی خارق‌العاده، کسانی بوده‌اند که صاحبان قدرت بوده و توانایی و استطاعت مالی برای خرید طلا را داشته‌اند و لازم است که به خاطر داشته باشیم که تزئین این مکان با طلا به طور تنگاتنگی با فخرفروشی قدرت و تجملات مرتبط بوده است؛ و شاید گفته شود که اگر چه این پرده‌ها و صفحه‌های تذهیب‌کاری شده‌ی تاشو فضایی را ایجاد می‌سازد که تمایزهای سلسله مراتبی را معلق می‌کند اما در عمل جایگاهی برای مردان ثروتمندی بوده است که اعمال نمادین طلا و واحد پول را برای اهداف خاص سیاسی بیشتر مهیا می‌کردند. با در نظر گرفتن این مسئله هم اکنون نظری به چند نمونه‌ی جالب از این مکان تذهیب شده که مورد استفاده‌ی صاحبان قدرت بوده‌اند، خواهیم انداخت.

تویوتومی هیدِی یوشی احتمالاً این ویژگی اتاق چای‌خوری را به خوبی می دانسته است (Muen)؛ و بنابراین او قادر به استفاده از آن، به این منظور که یک فضای ایده آل را برای خود ایجاد کند، بوده است. او این صفحات و پرده‌های تاشوی تذهیب‌کاری شده را به ساحل در نزدیک هاکاتابُرد تا مراسم چای با سربازان را آنجا انجام دهد.[19]

هیدی یوشی این افراد را برای فتح کره انتصاب نموده بود. یک جفت از پرده‌های تاشو تذهیب‌کاری شده نزدیک یک درخت کاج گذاشته شده بود که بر روی آن یک طرف گلدانی شکل آهنی آویزان بود. ما باید یادآوری کنیم که این مکان همان پایگاهی بوده که در آن جا او برای فتح کره تلاش نموده است. اتاق چای‌خوری تذهیب‌کاری شده با بستن در به روی دنیای واقعی این امکان را برای تمام اعضای اتاق به وجود می‌آورد که باهم همگن و متجانس شوند و برای بالا بردن روحیه‌ی سربازانی به کار گرفته می‌شود که دارای هدفی مشابه برای فتح کره به همراه هیدی یوشی بوده‌اند.

یک مثال دیگر را می‌توان در چایخانه‌های قابل‌حمل طلاکاری شده مشاهده نمود که این مثال هم هیدی یوشی ترتیب داده است. [تصویر 5][20] چای‌خوری تذهیب‌کاری شده طلایی رنگ به‌جز در قسمت درهای کشویی کاغذی و مرز و حد تاتامی از طلا ساخته شده است و به کاخ امپراتوری حمل می شده است و نیز به برخی از معبدهای کیوتو و حتی به قلعه‌ی ناگویا حمل شده است. این قلعه همان‌گونه که قبلاً گفته شده است، ردپای اصلی حمله نظامی به کُره بوده است. گفته می‌شود که این چایخانه طلایی به این منظور به وجود آمده است تا هیدی یوشی بتواند آن را به مخاطبانی نظیر افراد دربار امپراتوری، مجمع عمومی و دست‌نشاندگان نشان دهد.[21] و از همه مهم تر این که ویژگی Mune میون فراهم‌کننده‌ی احتمال بالا رفتن وضعیت اجتماعی و نیز برای هیدی یوشی فراهم‌کننده‌ی احتمال نشستن با امپراتور در یک مکان مشابه درون چای‌خوری طلایی بوده است.[22]

 

 

تصویر 5

همان‌گونه که قبلاً مطرح شد او این چایخانه را به کاخ امپراتوری برد و یک فنجان چای برای امپراتور ریخته است. او نمی‌توانست در خالت عادی با امپراتور بنشیند، اما چون تمایزهای سلسله مراتبی در فضای خارق‌العاده ی چایخانه نادیده گرفته شده است، او از این مسئله سود جسته است و در کنار امپراتور نشسته است. به این طریق، این چایخانه‌ی طلایی به‌عنوان یک صفحه و پرده‌ی تاشوی تذهیب‌کاری شده عمل نموده است.

همان‌گونه که در مثال های بالا نشان داده شده است، فضا و مکان های تذهیب‌کاری شده برای مراسم چای‌خوری به وجود آورنده‌ی فضای Muen است که در آنجا ترتیب اجتماعی عادی درهم‌ریخته و به حالت تعلیق در می‌آید. حتی در صورت کم بودن وقت و برای تنها یک لحظه‌ی گذرا هم که باشد در زمان برپا شدن صفحات تاشوی تذهیب‌کاری شده، این مکان تذهیب‌کاری شده در برگیرنده‌ی فضای ایده آلی برای هیدی یوشی بوده است.

 

 

نتیجه‌گیری

برای خلاصه نمودن این مطالب باید مطرح نمود که این فضای تذهیب‌کاری شده احتمالاً به وجود آورنده‌ی یک نوع فضای آرمانی موقت است که موسوم به Muen بوده است. این مکان نه یک بهشت است و نه چیزی که در آینده بتوان آن را فهمید و مکان Muen در زمانی وجود خود را آشکار می‌سازد که پرده‌های تاشوی تذهیب‌کاری شده بر دنیای ارتباطات سلسله مراتبی بسته می‌شود.

 

 

1. Akazawa Eiji, “Jyugoseiki no Kachozubyobu: Ushinawareta Sakuhin wo Motomete”

[The Folding Screen Depicting Birds and Flowers in 15th century: Seeking for the Lost

Work], in Nihon Byobue Syusei [Compilation of Japanese Folding Screen], vol. 6,

(Tokyo: Kodansha, 1978).

2. at Koureikujiroku Rinjikujiroku

fuzu. It depicts court functions before the Meiji period.

3. Handscroll of Taima Mandala Engi.

4. Handscroll of Ishiyamadera Engi.

5. Shinran Shonin Eden (Takada version).

6.  Shinran is a founder of the True Pure Land sect of Buddhism.

7.“Kanmon Nikki” is a diary written by Sadafusa, an Imperial prince from

1416 to 48.

8. Especially after the 15th century.

9. Akazawa Eiji, “Jyugoseiki ni okeru Kinbyobu ni tuite” [On the Gilded Folding Screen

in the 15th Century], KoKKA 849 (1962); Takeda Tsuneo, “Kimpeki Syohekiga ni

tsuite” [On the Gilded Folding Screen], Bukkyo Geijyutu [Buddhism Art] 59 (1965).

10. January 28, 1491 (“Inryoken Nichiroku,” a public diary written in the

mid-15th century by the chief monk at Inryouken in Shokokuji temple).

11. April 8, 1489 (“Inryoken Nichiroku”).

12. There were cases where upside-down folding screens were set around dead people.

This might be an another way of expressing “extraordinariness.” (Sakakibara Satoru,

“Byobu=Girei no ba no Chodo” [Folding Screens as Furniture for Rituals], Koza Nihon

Bijyutsushi 4 [2005]). This clearly shows that folding screen set upside down as well as

gilded folding screen were used in “extraordinary space.”

13. August 11, 1421 (“Kanmon Nikki”).

14. July 6, 1437 (“Kanmon Nikki”). This document describes the festival

almost all years around the 7th of July.

15. March 15, 1471 (“Daijyoin Jisya Zoujiki”).

16. Matsuoka Shimpei, “Utage no Shintai: Renga, Ikki, Kaisyo,” in Utage no Shintai

(Tokyo: Iwanami, 1991).

17. Muen as a concept of utopian space was suggested by Amino Yoshihiko (Muen,

Kugai, Raku [Tokyo: Heibonsya, 1987]).

18. It tended to be a place such as some temples. As Amino argued, we should note that

this concept was not necessarily realistic and it was sometimes discriminated and suppressed

by political power.

19. This tea ceremony was held on 5th of May, 1597 (“Soutan Nikki”).

20. This golden tea house is said to be created in 1585 by Hideyoshi under the guidance

of  Sennorikyu, the originator of the tea ceremony.

21. Nakamura Toshinori, “Buke no Chashitu,” [The Teahouse of Samurai Family], in

Sadougaku Taikei [A Compendium of Tea Ceremony], vol. 6, (Kyoto: Tankosha, 2000).

22. Matsuoka Shimpei, “Sennorikyu,” in Chusei wo Tsukutta Hitobito [People who Created

Medieval Period] (Tokyo: Shinsyokan, 2001)

 

پیوست	اندازه
29529.docx	1.29 MB