«اتاقی از آن خود» در شصت و ششمین یکشنبه انسان‌شناسی و فرهنگ

روابط عمومی

پوستر: محسن صف‌شکن/  شصت و ششمین نشست «یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ» با عنوان: «اتاقی از آن خود: دو اتاق حرف در باب باستان شناسی گذشته ی نزدیک» روز یکشنبه  ۸ آذر ماه ۱۳۹۴، از ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر در  مکان جدید برگزاری نشست یکشنبه ها واقع در پژوشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار خواهد شد. در این نشست فیلم مستند «ارگ بم» ساخته آقای مهرداد زاهدیان به نمایش درخواهد آمد و سخنرانی آن توسط خانم دکتر لیلا پاپلی یزدی، آقای دکتر عمران گاراژیان، خانم دکتر مریم دژم خوی(استاد دانشگاه بیرجند)، علی روستاییان فرد انجام خواهد شد.

مکان: میدان ولی عصر، خیابان ولی عصر، خیابان دمشق، شماره 9، پژوشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات زمان:  ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر  یکشنبه  ۸ آذر ماه ۱۳۹۴ برنامه راس ساعت  ۴ بعد از ظهر شروع می شود، لطفا یک ربع پیش از شروع،  در محل حاضر باشد.  ورود برای همه علاقمندان آزاد است.   سایر پیوندهای مرتبط: درباره فیلم ارگ بم درباره آقای مهرداد زاهدیان درباره خانم دکتر لیلا پاپلی یزدی درباره آقای دکتر عمران گاراژیان درباره خانم دکتر مریم دژم خوی درباره آقای علی روستاییان فرد

چکیده سخنرانی نشست:

دو اتاق از آن خود، دو اتاق حرف در باب باستان شناسی گذشته ی نزدیک

 

مریم دژم خوی، عمران گاراژیان، علی روستائیان فرد، لیلا پاپلی یزدی و دیگران

 

تاریخ سنتی معمولا راوی کنش عاملان سیاسی تاریخی است، همانها که تاریخ را نوشته اند یا در مقابل نگارندگان تاریخ ایستاده اند. تاریخ، داستانِ ساختارهای سیاسی و اپوزوسیونهاست. در مقابل، گذشته ی دور به ویژه وادی پیش از تاریخ عرصه ی بی نامهاست، انسانهایی که تنها مواد فرهنگیشان به جا مانده بی آنکه نامشان را بدانیم و رسمشان را. از آنها تنها ترجمان آنچه ساخته اند در الگوهای کلی و سنتهای فرهنگی قابل بازیابی است. در بابِ نامها اما باستان شناسی دوران تاریخی نیز به تاریخ وفادار است. آنجا که خانه های روستاییان و مردم بدنه ی جامعه را می کاود تنه به تنه ی پیش از تاریخ بی نام می زند و آنجا که وارد حیطه ی سیاست می شود ،از منظر نامها تاریخ می شود.

باستان شناسی گذشته ی نزدیک اما اساسا نسبتش با جامعه مورد مطالعه خود متفاوت است. موتور محرک باستان شناسی گذشته نزدیک جستجوی مردان نامدار یا میل به اکتشاف و ارضای ذهنی کنجکاو نیست. باستان شنسای گذشته نزدیک تعهدی انسانی برای خود قائل است. به هر فرد انسانی عاملیت می دهد، او را نه به مثابه ابژه که به منزله ی سوژه ای دارای عاملیت و فردیت می کاود. داده در باستان شناسی گذشته نزدیک عموما برای باستان شناس دارای معنا است و نیاز ی به رمز گشایی نیست. آنچه مهم است نسبت داده با بافتار و کلیت جامعهه مورد مطالعه است.

باستان شناسی گذشته ی نزدیک به انسانها از هر قشر و وضعیت به زنان و مردان و کودکان، روسپیان، دگرباشان جنسی، برده ها و هر آنکه در حیطه ی زیست انسانی جهان را تجربه کرده فرصت واگویی می دهد خواه برده ای جنسی در اوکراین باشد یا کودکی دفن شده در گوری دسته جمعی در کامبوج.

پرسش نظری اساسی اما در بسیاری موارد، شناخت آن روشهایی است که امکانِ خوانش هر انسان(به مثابه یک فرد/ عامل) را به باستان شناس معاصر/گذشته ی نزدیک می دهد. چگونه باستان شناس گذشته ی نزدیک به فردیت یک انسان نزدیک می شود و در عین حال  تلاش می کند حریم شخصی او را محترم شمارد ؟. پرسش این است که اصلا چه دلیلی برای چنین راهکاری وجود دارد؟ خوانش زندگی شخصی/ عمومی  آدمها چگونه ممکن است به فهم بیشتر پژوهشگر از یک دوره ی تاریخی یا جامعه ی انسانی کمک کند؟.

اجراکنندگان/ سخنرانان در این اجرا تلاش خواهند کرد به پرسشهای بالا پاسخ دهند. کلیت اجرا به رفت و بازگشت بین فردیتهای انسانی گوناگون نمونه های واقعی شناسایی شده در بافتهای باستان شناختی و باستان شناس می پردازد. روایتهای گوناگونِ "ممکن" از یک بدن و مواد فرهنگی مرتبط با او در دوری هرمونتیکی ارائه شده و قضاوت به عهده ی مخاطب گذاشته می شود

 

برای دسترسی به جلسات قبلی یکشنبه‌ها روی آدرس زیر کلیک کنید:
http://www.anthropology.ir/sundays