میلاد خورشید عالمتاب هستی

هفدهم ربیع الاول سالروز ولادت حضرت محمد ص پیامبر بزرگ اسلام است, نور عالمتاب هستی که کرامت و فضیلت انسانی را برای بشریت به ارمغان آوردند و با رستگاری هدایتگر مردم در راه رسیدن به سعادت حقیقی شدند

حضرت محمد(ص) در هفدهم ربیع الاول سال ۵۷۰ عام الفیل در مکه چشم به جهان گشودند، پدر ایشان عبدالله و مادر پاکدامنشان آمنه نام داشت.

رسول اکرم(ص) پیش از تولد، پدر خویش را از دست دادند و به همین دلیل در کنار پدر بزرگشان عبدالمطلب و دایه مهربانشان حلیمه رشد و پرورش یافتند و با والاترین صفت های انسانی آشنا شدند. پس از درگذشت مادر و جد بزرگوار ایشان، حضرت ابوطالب(ع) عموی خاتم پیامبران سرپرستی آن حضرت را بر عهده گرفت.

پیامبر اکرم(ص)بر پایه ی آداب و رسوم آن روزگار، پیشه ی چوپانی را انتخاب و به نوعی تمرین شکیبایی کردند.

قبیله ی قریش، به دلیل راستگویی، امانت داری و اخلاق نیک پیامبر اسلام، ایشان را «امین» لقب دادند و به همین دلیل تمامی مردم، آن حضرت را محمد امین نامیدند.

هنگامی که بزرگان قریش برای ترمیم بنای کعبه شرکت کرده بودند و به دلیل اختلاف نظر آنها امکان درگیری وجود داشت، محمدامین(ص) با خردمندی میان آنها داوری کردند و با شرکت دادن نمایندگان تمامی قبیله ها، حجرالاسود را بر جای اصلی خود بازگرداندند.

آن حضرت، در ۲۵ سالگی با حضرت خدیجه(س) از پرهیزگارترین بانوان مکه ازدواج کردند، گوهر وجودی این بانوی گرانقدر آنچنان با ارزش بود که ایشان با بی توجهی به مال و ثروت دنیا، اموالش را به تهی دستان و فقیران بخشید.

حضرت محمد همواره به راز و نیاز با پروردگار مشغول بودند و بدین منظور ایشان در طول سال، بارها به کوه های اطراف مکه و غار حرا می رفتند و در آنجا خلوت می گزیدند.

حضرت علی(ع) در این باره می فرماید: «هر سال در کوه حرا اقامت می گزید. من او را می دیدم و جز من، کسی وی را نمی دید. نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوت را استشمام می کردم.»

سرانجام در بیست و هفتم رجب یکی از آن روزها که محمد امین(ص) برای عبادت راهی غار حرا شده بودند، رخدادی بی همتا سرنوشت بشریت را تغییر داد. جبرییل فرستاده ی وحی با پیام «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ...» بخوان! بخوان به نام پروردگارت که خلق کرد! بر ایشان نازل شد و فرمان رسالت پروردگار را بر رسول نبی(ص) ابلاغ کرد و بدین گونه حضرت محمد(ص) به عنوان آخرین پیامبر برگزیده شدند.

پس از آغاز رسالت ایشان، نخستین افرادی که به دین اسلام گرویدند، حضرت خدیجه(س) و حضرت علی(ع) به یگانگی خدا و رسالت حضرت محمد(ص) گواهی دادند و به دین اسلام پیوستند.

زندگانی حضرت محمد(ص) سرشار از آموزه های ارزشمندی است که گنجینه ای غنی برای مردمان این گیتی پهناور محسوب می شود. آن حضرت در دورانی که برای زنان و دختران حقوقی را در نظر نمی گرفتند، همواره با اشاره به دخترشان حضرت فاطمه(س) می فرمودند: «فاطمه پاره تن من است. او قلب و روح من است. هرکس او را بیازارد، مرا آزرده است و به این ترتیب برای زن احترام و ارزش قایل می شدند.»

رسول خدا(ص) به دلیل شرایط آن زمان مکه که مملو از شرک و بت پرستی بود و در آن خرافه پرستی و جهالت رواج داشت، نخست به دعوت خصوصی و تبلیغ پنهانی اسلام روی آوردند.

دعوت پنهانی خاتم پیامبران سه سال به طول انجامید و زمینه ی لازم برای اعلام عمومی رسالت آن حضرت فراهم شد.

پس از دعوت پنهانی، رسول خدا(ص) در دومین مرحله، دعوت از افراد نزدیک و خویشاوندان خویش را آغاز کردند که بیش از ۴۰ تن از نزدیکان ایشان به اسلام ایمان آوردند.

پیامبر اسلام پس از دعوت از خویشاوندان، دعوت همگانی را آغاز کردند که جمعیت زیادی از مردم قبیله های گوناگون این دین آسمانی را با اشتیاق فراوان پذیرفتند.

پس از آن مشرکان و منافقان به دلیل آن که منافع خویش را در خطر می دیدند، به مخالفت با پیامبر اسلام برخاستند.

مشرکان قریش پس از مدتی و با مشاهده ی افزایش شمار مردم در پذیرش دعوت به اسلام، برای جلوگیری گسترش این نهضت، به تحریم اقتصادی و آزار و اذیت مسلمانان روی آوردند.

رسول خدا(ص) در این شرایط که کارشکنی مشرکان افزایش یافته بود، تصمیم گرفتند با گروهی از مسلمانان به حبشه هجرت کنند و این آغاز دعوت به اسلام در خارج از شهر مکه به شمار می رفت.

اسلام آوردن حمزه بن عبدالمطلب عموی پیامبر(ص)، اظهار علاقه ی جوانان ام القرای و گسترش اسلام در خارج از شهر مکه، مشرکان مکه را بیش از پیش مضطرب و نگران ساخت. به همین منظور سران بانفوذ قبیله های قریش، عهدنامه ای را در کعبه آویختند که در صورت تسلیم نشدن حضرت محمد(ص) در برابر خواسته های آنها، تا هنگام مرگ به آن وفادار باشند که در آن به مواردی همچون توقف هر گونه خرید و فروش با هواداران حضرت محمد(ص)، ممنوعیت ارتباط، معاشرت و پیوند زناشویی با مسلمانان و حمایت از مخالفان رسول خدا در همه ی رویدادها و پیشامدها اشاره شده بود. در این راه مسلمانان با پیشنهاد ابوطالب(ع)، بنی هاشم و بنی عبدالمطلب از یکم محرم سال هفتم بعثت در شعب ابوطالب در محاصره ی سختی قرار گرفتند و یک دوره ی سه ساله در آنجا ماندگار شدند و تنها در ماه های حرام که امنیت نسبی برقرار بود از شعب ابوطالب برای تهیه ی مایحتاج خارج می شدند، به همین دلیل، این دوران از سخت ترین روزگاران تاریخ اسلام محسوب می شود.

سرانجام جبرئیل امین به پیامبر(ص) وحی کرد که موریانه ای، پیمان نامه قریش را جویده و آن را از میان برده است.

مشرکان با آگاه شدن از این موضوع به سراغ عهدنامه رفتند و مشاهده کردند که موریانه تمام عهد نامه را به جز عنوان «بسمک اللهم» خورده است. این امر سبب شد که تعهد قریش از میان برود و مسلمانان از شعب ابیطالب خارج شوند.

اندکی پس از بیرون آمدن از شعب، ابوطالب(ع) و خدیجه(س) از عزیزترین یاران پیامبر

درگذشتند و پیروان دین اسلام را در غمی شگرف فرو بردند. در حالی که در شهر مکه مسلمانان با مشکلات فراوانی روبرو بودند، در دیار یثرب امید تازه ای برای پیروان دین الهی به وجود آمد.

رسول اکرم(ص) به درخواست اهالی یثرب، گروهی را برای تبلیغ اسلام به آن شهر فرستادند و به این ترتیب مردمان این دیار به صورت کامل از طلوع خورشید اسلام آگاه شدند.

هنگامی که شکنجه و آزار مشرکان بر مسلمانان در شهر مکه افزایش یافت، پیامبر خاتم(ص) فرمان تاریخی هجرت از مکه به مدینه را صادر و آنان به مدینه مهاجرت کردند.

پیش از این هجرت تاریخی، دشمنان اسلام، افرادی از تمام قبیله ها را آماده کردند و در پی قتل خاتم پیامبران برآمدند. در این هنگام پیامبر خدا(ص) به اذن پروردگار از این موضوع آگاه شدند.

حضرت علی(ع) که یاور رسول نبی در تمامی لحظه های رسالت الهی بود، با اشتیاق فراوان برای نجات جان مولای خویش در شبی که به لیله المبیت شهرت یافت، در بستر پیامبر خوابید و نقشه ی مشرکان را پوچ ساخت تا ایشان هجرت خویش را آغاز کنند و بعدها هنگامه ی هجرت پیامبر را مبدا تاریخ اسلام تعیین کردند.

پیامبر خاتم(ص) در شهر یثرب با یاری مسلمانان، برای حفظ اسلام، جنگ هایی را با کفار و مشرکین انجام دادند و در رمضان سال هشتم هجری قمری با یاران وفادارش بدون جنگ و خونریزی به مکه وارد شدند و آن شهر را فتح کردند.

یکی دیگر از رخدادهای مهم اسلام در سال دهم هجرت به وقوع پیوست. سالی که پیامبر اکرم(ص) به حجه الوداع رفتند و پس از پایان فریضه ی حج در راه بازگشت، رسول نبی تمامی مردم را در مکانی به نام غدیر خم گرد هم آوردند تا موضوع خلافت و جانشینی را به صورت کامل مشخص سازند.

رسول خدا(ص) پس از انجام نماز ظهر بر فراز منبر بلندی رفتند و بعد از نیایش با پروردگار خویش، حضرت علی(ع) را نزد خود فرا خواندند و سپس فرمودند:«هر که من مولای اویم، علی مولای اوست.»

سرانجام پیامبر اکرم(ص) در بیست و هشتم صفر سال ۱۰ هجری در ۶۳ سالگی در مدینه منوره چشم از جهان فرو بستند و به دیار حق شتافتند و جهان اسلام را در غمی بزرگ فرو بردند.

هفدهم ربیع الاول سالروز ولادت پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) و ولادت فرزند گرامیشان امام صادق(ع)، روز اخلاق و مهرورزی نام گرفته است تا همگان در این هنگامه ی مبارک و خجسته، با نگاه به سیره و سنت پیامبر اسلام(ص) و تعالیم اسلامی در برپایی جهانی اخلاق مدار و صلح محور تلاش کنند.

با الهام از: تاریخ تحلیلی صدر اسلام