استئومیلیت وآرتریت چركی

عفونت های استخوانی چركی در دوران كودكی شایع نیست اما زمانیكه ایجاد شود غالباً باعث رنجوری وضایعات دائم كودكان می شود ونصف موارد درزیر سن ۵ سالگی بروز میكند كه در این موقع زمان رشد سریع استخوان ها است ولذا صدمه به صفحه رشد استخوانی خواهد زد ودرنتیجه مشكلات زیادی را سبب خواهد شد

عفونت های استخوانی چركی در دوران كودكی شایع نیست اما زمانیكه ایجاد شود غالباً باعث رنجوری وضایعات دائم كودكان می شود .ونصف موارد درزیر سن ۵ سالگی بروز میكند كه در این موقع زمان رشد سریع استخوان ها است ولذا صدمه به صفحه رشد استخوانی خواهد زد .ودرنتیجه مشكلات زیادی را سبب خواهد شد.مشكل دیگر آینكه عفونت های استخوانی درآغاز تشخیص آن مشكل است وبنابراین اقدامات طبی وجراحی به موقع انجام نخواهد شد درحالیكه اقدامات سریع طبی وجراحی می تواند دركاهش سكل های دائم تاثیر گذار باشد.پزشكی كه كودكان را مراقبت می نماید باید هوشیار وآگاه باشد وبه زودترین علائم ونشانه های عفونت های چركی استخوان توجه نموده وشدیداً در تشخیص آن اقدام لازم بعمل آورد در اینجا نیز ظن طبیب ، مهارت و توجه دقیق می تواند راه گشا باشد

اتیولوژی :علل عفونت های استخوانی عباتند از :

باكتریال

مایكوباكتریوم آتیپیك

قارچی

عفونت های ویرال

كاندیدا

عوامل باكتریال در حدود ۳/۲ آرتریت چركی و۴/۳ استئومیلیت را شامل می شود .بعضی از انواع آرتیت چركی كه درمان می شود ممكن است بعلت آرتریت راكتیو باشد . استافیلوكوك اورئوس شایعترین عامل استئومیلیت درتمام سنین حتی در نوزادان میباشد استرپتوكوك GBS Bوباسیل های كولی فورم از پاتوژن های شایع درنوزادان واسترپتوكوكAكمتر از ۱۰ % می باشد وهموفیلوس آنفلوآنزه تیپHIb حدود ۷ % در كودكان كمتر از ۵ سال و پسودومناس آئروژینوزا درزخم های نافذ پا است تعد از ۵ سال كوكسی گرم مثبت بجز پسودومنا س آئروژینوزا معمولاً در بیشتر موارد دیده می شود .از عوامل غیر شایع استئومیلیت وآرتریت چركیKingella Kingaeوگونه های كاندیدا وباكتری های بی هوازی را می توان نام برد .

اپیدمیولوژی : میكرواورگانیسم از ۳ راه به استخوان ومفاصل راه می یابد :

۱- از راه مستقیم ، بعد از ضربه یا در حین عمل جراحی

۲ - از راه تهاجم موضعی : سرایت عفونت كانونی معمولاً دراثر سلولیت

۳ - از راه خون : ثانوی به باكتریمی

بیشتر اوقات آرتریت سپتیك در دوران كودكی بروز می كند ودرحدود ۵.۵ - ۱۲ در ۱۰۰هزار تخمین زده می شود . سابقه ضربه در استئو میلیت از عوامل مساعد كننده است و در ۳/۱ موارد ذكر می شود . جراحی روی مفصل ، مفصل مصنوعی ،تزریقات داخل مفصل و بیماران مبتلا به سیكل سل از عوامل مساعد كننده بشمار می رود .

پاتوژنز : جهت تائید نقش تروما در پاتوژنز بیماری از مدل های تجربی حیوانی برای استئومیلیت بر اساس ضربه در انتهای استخوان های دراز استفاده شود كه تمایل به جایگزینی باكتری های موجود در خون را در استخوان توضیح میدهد. در متافیز شبكه عروق بسته نازكی وجود داردكه جریان خون آهسته و فشار اكسیژن كم دارد . پارگی بعضی از این عروق در اثر تروما محیط مناسبی را برا‌‌‌‌‌‌‌ی تكثیر باكتری ها فرا هم می كند .

درنوزادان و شیرخواران عروق خونی درارتباط با متافیز واپی فیز می باشد به همین دلیل علت ورود چرك از متافیز به فضای مفصلی شایع است بعد از یك سالگی صفحه رشد شكل می گیردوعروق خونی داخل صفحه رشد مسدود میشود استخوان غیر قابل اتساع است و چون چرك تحت فشار بداخل مفصل تخلیه نمیشود مواد چركی به بخش طرفی از طریق كانال های عروقی ناحیه كورتیكال وارد شده وزیرپریوست نازك چسبیده تجمع می یابند .پس از توقف رشد عروق خونی ترانس فیزئال مجددبرقرار می گردد . تروما بعنوان عامل مستعد كننده آرتریت چركی كمتر شایع است وپاتوزنز آرتریت هماتوژن كمتر كشف شده است سینوویوم از نظر عروق خونی غنی است و ممكن است ترومای نا مشخص و بی اهمیت نقشی در پاتوژنز داشته باشد . در مجموع گیرنده های غشای سینوویال ممكن است نقشی در لوكالیزه كردن داشته باشد چرا كه رده مشخصی از باكتری ها زمینه ساز در ایجاد آرتریت هستند زمانی كه باكتری به سینوویوم می رسد یك سری از وقایع اتفاق می افتدباكتری ها در معرض شبكه عروق مویرگی زیر سینوویوم قرار می گیرند باكتری ها بسمت فضای مفصلی مهاجرت می كند . اگر سیستم ایمنی میزبان با عفونت مقابله نماید آرتریت پیشرفت نمی كند وروند آن قطع می گردداگر تكثیر باكتری ها ادامه یابد باعث تخریب مفصلی وضایعه می شود این التهاب نتیجه هجوم گلبول های سفید به مایع سینوویال به همراه آزادسازی آنزیم های پروتئولیتیك و محصولات توكسینی كه توسط سلول های پلی مرفونوكلئر وسلول های شناور سینوویال وخود باكتری ها ایجاد می شود می باشد . كندروسیت ها نقشی در تخریب غضروف مفصلی دارد . نیمی از تمام موارد آرتریت در ۲ سال اول زندگی و۴ /۳ تمامی مواردی كه در زیر ۵ سالگی رخ می دهد عفونت اسكلتی در پسران شایعتر از دختران به نسبت ۱/ ۲ هیچگونه زمینه نژادی ذكر نشده است .

---