دومینوی بحران دارو

بحران، سنگی بزرگ نیست که مثل کارتون‌های دوره کودکی، ‌ناگهان از ناکجایی روی سر آدم‌ها سقوط کند!

بحران، سنگی بزرگ نیست که مثل کارتون‌های دوره کودکی، ‌ناگهان از ناکجایی روی سر آدم‌ها سقوط کند! بحران، بازی دومینوست که در آن صفحه‌های مستطیل کوچک پشت سرهم چیده می‌شود و بعد با تلنگری همه تک‌به‌تک روی هم می‌افتد و آن وقت سازه‌ای که مدت‌ها برای نظم دادن به آن زحمت کشیده‌اید و وقت گذاشته‌اید، خراب می‌شود و به هم می‌ریزد.

بحران دارو هم یکی از آن دومینوهاست که وقتی اولین مستطیل پلاستیکی اش با تلنگر وزارت بهداشتی ها افتاد و ارز مرجع برای دارو حذف شد، بقیه مستطیل ها هم بی آن که دیگر کسی هدایت شان کند، پشت سرهم فروریخت و بحران های بعدی که تبعات این تصمیم غیرمسئولانه محسوب می شد، پشت بندش آمد تا بیماران تاوان ندانم کاری های مسئولان را بپردازند.

می پرسید آن مستطیل های بعدی که روی هم افتاد و سازه بازار دارو را که سال ها برای نظم دادن به آن وقت صرف شده بود، درهم کوبید، چیست؟

ارز مرجع که حذف شد، ارز مبادلاتی که با تاخیر پرداخت شد، دیگر سرمایه گذارهای حوزه دارو حاضر نشدند با ارز آزاد دارو بخرند، کمبود انواع داروها در کشور سه رقمی شد و آن وقت بیماران و خانواده هایشان بین داروخانه های مختلف سرگردان شدند.

از سوی دیگر، وزارت بهداشت هم ورود داروهای خارجی را که مشابه داخلی دارد، به کشور ممنوع کرد؛ حال آن که بازار دارویی در یک کشور توسعه یافته باید متنوع باشد و بیماران حق دارند بین نمونه های داخلی و خارجی انتخاب کنند و نباید مجبور به انتخاب داروی داخلی شوند؛ بلکه کیفیت داروی داخلی باید در حدی باشد که مصرف کننده به آنها اعتماد و انتخابش کند.

همیشه وقتی آب گل آلود باشد، سودجویان هم به هوای ماهی گرفتن از راه می رسند و در این ماجرا هم آنها سریع تر از وزارت بهداشت عمل کردند و پیش از آن که این وزارتخانه بتواند افسار بحران را بکشد و مهارش کند، آنها باندهای قاچاق و کلاهبرداری را راه انداختند و حالا بی ترس، بیماران را سرکیسه می کنند و داروهای نایاب تاریخ مصرف گذشته را به قیمت کلان به آنها می فروشند، نشان به آن نشان که همین دوروز پیش نیروی انتظامی، از داروخانه ای در اصفهان شمار زیادی قرص، کپسول و آمپول نایاب تاریخ مصرف گذشته کشف کرد و این نخستین بار نیست که چنین اتفاقی می افتد و تازگی ها خبرهای کشف این نوع داروها از انبارهای مخفی زیاد شنیده می شود.

طبیعتا برای سودجویان مهم نیست اگر بیماری همه داروندارش را بفروشد و خرج دارویی کند که تبدیل به زهر شده است، اما این وضع باید برای وزارت بهداشت مهم باشد، اما بی واکنشی این وزارتخانه به وضع کنونی نشان می دهد، برای آنها چندان اهمیتی ندارد.

دومینو قرار است تا کجا پیش برود؟ مستطیل ها تا کی روی هم می افتد؟ سازه تا کجا تخریب می شود؟ کسی پاسخ این پرسش ها را نمی داند، اما همه می دانیم از نو ساختن این سازه و برگرداندن نظم به بازار دارو در کشور، سال ها طول خواهد کشید و مسلما، همه وقت و توان وزیر بعدی باید صرف از نو ساختن آن شود.

مریم یوشی زاده