مرد توفان‌ها

امروز پیکر مردی بر شانه‌های مردم تشییع خواهد شد که جز صدق، محبت، ایستادگی و اصولگرایی (به معنای واقعی) از او در ذهن‌ها نبوده و نیست.

امروز پیکر مردی بر شانه‌های مردم تشییع خواهد شد که جز صدق، محبت، ایستادگی و اصولگرایی (به معنای واقعی) از او در ذهن‌ها نبوده و نیست.

حبیب الله عسکراولادی با بیش از نیم قرن مبارزه و مجاهدت، تربیت شده مکتب اسلام و امام(ره) بود. او از سرچشمه معرفت نوشیده بود. هرگاه از امام خاطره ای از دوران مبارزه نقل می کرد چهره اش سرخ و گاهی اشک در چشمانش حلقه می زد.

در بیان جملات مربوط به امام (ره) با وسواس و دقتی عجیب سخن می گفت. او مصداق واقعی السابقون السابقون اولئک المقربون بود.

اسلام منهای روحانیت در نظر او هیچ رنگی نداشت به همین دلیل در نهضت ملی شدن صنعت نفت در حالی که ۱۵ سال بیشتر نداشت (سال ۱۳۲۷) با دعوت آیت الله کاشانی در تظاهرات سیاسی شرکت کرد و اولین بازداشتش رقم خورد.

او بعدها گم شده اش را در سال ۴۱ در امام(ره) یافت و از آن روز بی وقفه در خدمت مرجعیت، فقاهت و روحانیت بود.

عسکراولادی در ولایتمداری و عشق به امام و رهبری الگویی بی نظیر به شمار می رود. «آهنگ ولایت» عبارتی بود که بارها از او شنیدم و هماهنگی با این آهنگ را تکلیف خود و دیگران می دانست.

«ادب» او در گفتار و رفتار، آرامشش در سخن گفتن، احترامش به مخاطب و مخالف زبانزد بود. گفت وگوهای او با جریان های مخالف و نامه های رد و بدل شده وی و مخالفان فکری اش تصویری روشن از شخصیت محکم، اصولی و استوار اوست. امیدوارم روزی امکان انتشار مجموعه نامه های منتشر نشده او فراهم شود تا هم پاسخی باشد برای برخی پرسش ها و هم در نبودش درس آموز تشنگان و مشتاقان منش و سلوک او باشد.

امروز نه فقط مردم ایران که انقلاب اسلامی در سوگ مردی است که همیشه «لنگرگاهی» مطمئن برای کشتی انقلاب در توفان های سهمگین بود.

یادش گرامی باد.

بیژن مقدم

مدیر مسئول