۷ تیر: در شهر چه گذشت؟!

سطح کیفی تدریس در موسسات آموزش زبان نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت‌های قابل توجهی داشته است.
با وجود این، گاهی اوقات در این صنف نیز تخلفاتی به چشم می‌خورد که تعیین سطح‌های بدون …

سطح کیفی تدریس در موسسات آموزش زبان نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت‌های قابل توجهی داشته است.

با وجود این، گاهی اوقات در این صنف نیز تخلفاتی به چشم می‌خورد که تعیین سطح‌های بدون حساب وکتاب غیر تخصصی از جمله این موارد است.

در حال حاضر به جز چند موسسه انگشت شمار، باقی موسسات آموزش زبان برای تعیین سطح به جای توجه به ظرفیت علمی زبان‌آموز به ظرفیت کلاس‌های خالی موسسه توجه می‌کنند؛

به این معنی که به محض کم‌تعداد بودن یکی از سطوح سعی می‌کنند افراد را در آن سطح بگنجانند. برای نمونه گاهی فردی که به هیچ‌وجه استطاعت علمی نشستن در سطح بالا را ندارد به ترم‌های بالا فرستاده می‌شود و بالعکس.

به این ترتیب این نوع تعیین سطح بسیاری از زبان‌آموز‌ها را به علت نشستن در کلاس‌های پایین‌تر یا بالاتر از سطح علمی آنها بی‌انگیزه می‌کند و در مجموع با وجدان کاری نیز همخوانی ندارد.

خانه دار و بچه‌دار

اگر این خانه‌دار و بچه‌دار بخواهد به جای آوردن زنبیل خرید، چند دقیقه در خانه استراحت کند به قول معروف چی کسی را باید ببیند. آن از صبح که مدیر و ناظم مدرسه، پشت بلندگو مثل فرمانده‌های نظامی مدام نظام‌جمع و خبردار می‌دهد،‌ این هم از بعدازظهر که بلندگوی وانتی سبزی‌فروش یک لحظه آرامش برای اهالی باقی نگذاشته و کم مانده دیوار صوتی بشکند.

بعضی‌ از این وانتی‌ها هم که مثل خواننده‌های پاپ یک آلبوم پر کرده‌اند و برای صدا زدن خانه‌‌دار و بچه‌دار زحمت داد زدن به خود نمی‌دهند و همان نوار ضبط شده را هر روز برای اهالی محل پخش می‌کنند.

شهروندان هم که در این مواقع به ۲ دسته کاملا نامساوی تقسیم می‌‌شوند؛ گروهی پرشمار اعصاب‌شان حسابی خط‌خطی می‌شود و گروه کم‌تعدادی نیز به قدری به آلودگی صوتی شهر عادت دارند که معتقدند این قبیل سر و صدا‌ها در مقابل شلوغی شهر آنچنان قابل توجه نیست. به هر حال به نظر اغلب شهروندان باید با این نوع آلودگی صوتی نیز برخورد کرد.

جفت‌پای صندلی‌ها

شاید بتوان از دستگاه‌های نوبت‌دهی ودرنظر گرفتن صندلی برای نشستن مشتریان به عنوان ۲ اقدام بسیار خوب در جهت رفاه حال مشتریان بانک‌ها نام برد. دستگاه‌های نوبت‌دهی، مشتریان بانک را از ایستادن در صف‌های طولانی بی‌نیاز می‌کند و در نظر گرفتن تعداد قابل توجهی صندلی در فضای بانک هم به مشتری امکان می‌دهد تا زمان سر رسیدن نوبتش روی آنها بنشیند.

این در حالی است که در برخی بانک‌ها صندلی‌ها مانند صندلی‌های سالن سینما به صورت ردیفی چیده شده‌اند اما به اندازه‌ای فاصله بین آنها کم است که به زحمت می‌توان از بین آنها عبور کرد.

علاوه بر این برای اینکه یک مشتری بتواند از صندلی میانی یکی از ردیف‌ها خارج شود، دیگر مشتریانی که روی صندلی‌های آن ردیف نشسته‌اند باید از جای خود بلند شوند. این در حالی است که تنها با افزایش چند سانتی‌متر فاصله بیشتر بین صندلی‌ها می‌توان از جفت‌پا گرفتن صندلی‌ها برای مشتریان جلوگیری کرد.

یکبار مصرف‌های شکننده

با وجود اینکه اخیرا برخی کارخانه‌ها اقدام به تولید ظروف یکبار مصرف بسیار با کیفیت و زیبا کرده‌اند، همچنان تولید ظروف یکبار مصرف بی‌کیفیت توسط برخی کارخانه‌ها ادامه دارد. متاسفانه با وجود کیفیت پایین این محصولات، برخی از رستوران‌ها هم برای سرویس دهی به مشتری از این ظروف استفاده می‌کنند.

برای مثال رستوران‌ها سس سالاد را برای مشتریانی که به صورت تلفنی سفارش غذا می‌دهند در ظروف یکبار مصرف می‌ریزند. اما برخی از این ظروف به اندازه‌ای شکننده هستند که با کوچک‌ترین فشاری شکسته شده و محتویات آن روی بقیه غذا‌ها می‌ریزد.

انتظار می‌رود دست کم رستوران‌ها با توجه به هزینه‌ای که از مشتری دریافت می‌کنند، ظروفی را به کار ببرند که برای مشتریان دردسر ایجاد نکند.