سلامت روان در مدرسه

اگر یك كودك صرف‌نظر از آنچه در زندگی برایش رخ داده است، بتواند در مدرسه موفق عمل كند، برای موفقیت در زندگی شانس زیادی خواهد داشت. مسوولیت معلمان و دست‌اندركاران مدرسه آن است …

اگر یك كودك صرف‌نظر از آنچه در زندگی برایش رخ داده است، بتواند در مدرسه موفق عمل كند، برای موفقیت در زندگی شانس زیادی خواهد داشت. مسوولیت معلمان و دست‌اندركاران مدرسه آن است كه برای كودكان شرایط روانی را فراهم آورند تا آنها بتوانند با استفاده منطقی و عقلانی از توانایی‌های خدادادی‌شان به موفقیت دست یابند. كودكان در مدرسه نیازمندی‌های روانی بی‌شماری دارند. نیاز به مبادله‌ عشق و محبت و نیاز به احساس ارزشمندی، از جمله این نیازها هستند. باید به كودكان كمك كرد تا بتوانند كسی را در دنیا بیابند كه دوستش داشته باشند و در مقابل نیز شخصی یا اشخاصی را نیز دوست بدارند. محیط مدرسه باید به گونه‌ای ترتیب داده شود تا كودكان بتوانند و فرصت آن را بیابند تا به عاطفه و محبت دست پیدا كنند. برای احساس ارزشمندی، معلومات و قدرت تفكر لازم است.

اگر كودكی كه به مدرسه رفته، در تحصیل معلومات، فراگیری شیوه تفكر و حل مشكلات شكست بخورد، بعید است كه خانواده و اطرافیان او بتوانند شكست وی را جبران كنند. محیط مدرسه باید به گونه‌ای ترتیب داده شود كه كودكان در خلال آموزش، مهارت‌های علمی اهدا و دریافت محبت و اعتماد به نفس كافی برای نشان دادن این احساسات به دیگران را بیاموزند. كودكان باید بیاموزند كه چگونه در كوران مشكلات اجتماعی و آموزشی در مدرسه، حساسیت و دلسوزی داشته باشند و بتوانند به همسالان‌شان كمك كنند. اختصاص‌دادن برخی برنامه‌های مدارس به آموزش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی گامی موثر در راه رسیدن به این هدف است. جلسه‌های بحث و گفتگو میان دانش‌آموزان و معلم كلاس، فرصتی برای آموزش این مهارت‌ها در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌دهد. معلمان طی این جلسات می‌توانند بلوغ و احساس ارزشمندی را در میان كودكان بارور سازند. آموزش تعهد داشتن به كودكان می‌تواند به آنها كمك كند كه به همنوعان‌شان بی‌تفاوت نباشند و در قبال رفتارهای خود نسبت به دیگران دقت عمل بیشتری به خرج دهند. كودكان در این شرایط هیچ‌گاه احساس تنهایی نخواهند كرد و در ابراز محبت و كسب هویت موفق خواهند بود.

شاید برگزاری چنین كلاس‌هایی در مدارس غیرانتفاعی كه تعداد كودكان كمتر است آسان‌تر باشد ولی می‌توان با اندكی ظرافت و دیدن نیمه پر لیوان، به فكر كودكان مدارسی نیز بود كه هر كلاسی ۳۰ تا ۴۰ دانش‌آموز دارد. در این مدارس می‌توان كلاس را به چند گروه تقسیم كرد و برای هر گروه جداگانه این كارگاه‌های آموزشی را برگزار كرد. می‌توان حتی برای برگزاری این كلاس‌ها از كارشناسان بهداشت روان، مربیان پرورشی و حتی روان‌شناسان استفاده كرد و این كلاس‌ها را هرچه پربارتر برای كودكان فراهم نمود. در میان والدین كودكان یك كلاس و یا یك مدرسه افرادی پیدا می‌شوند كه بتوان گاهی مسوولیت این كلاس‌ها را به آنها سپرد؛ افرادی كه در این رشته‌ها تخصص و مهارت كافی را دارند.