نفت یا میراث تاریخی ۴۰۰۰ ساله

با عبور لوله های نفت از حریم شهر تاریخی بابل در عراق, حیات این شهر تاریخی به یک مسئله جدی تبدیل شده است

با عبور لوله‌های نفت از حریم شهر تاریخی بابل در عراق، حیات این شهر تاریخی به یک مسئله جدی تبدیل شده است.

با ادامه اجرای پروژه عبور لوله‌های نفت از حریم شهر تاریخی بابل در کشور عراق که حیات این شهر تاریخی را در معرض خطرات جدی قرار داده، این پرسش به ذهمن خطور می‌کند که نفت مهمتر است یا میراث تاریخی ۴۰۰۰ ساله؟

در این شرایط سایت هریتیج‌کی بهنوان یکی از معتبرترین سایتهای جهان در زمینه انتشار اخبار و مقالات در زمینه میراث فرهنگی کشورهای مختلف جهان، در گزارشی به بررسی شرایط شهر تاریخی بابل پرداخته که در بخشی از آن اینگونه می‌خوانیم:

«شهر تاریخی بابل که قدمتی ۴۰۰۰ ساله داشته و در سال‌های حکومت بخت‌النصر دوم بین سال‌های ۶۳۰ تا ۵۶۲ پیش از میلاد و هم‌زمان با احداث یکی از عجایب هفت‌گانه‌ی جهان باستان ـ باغ‌های معلق بابل ـ توسعه یافت و در فاصله‌ی ۹۰ کیلومتری شهر بغداد، پایتخت عراق قرار دارد.

در حال حاضر این شهر بدلیل اقدامات نادرست حکومت صدام حسین برای تبدیل کردن آن به یک جاذبه‌ی گردشگری، احداث یک پایگاه نظامی سربازان آمریکایی در کنار آن و نبود حفاظت کافی در سال‌های پس از اشغال عراق، در شرایط بسیار بدی است.

شهر تاریخی بابل در دهه‌های اخیر، شرایط متفاوتی را تجربه کرده است. در سال‌های نخستین دیکتاتوری صدام در عراق، این شهر به‌ شکل کامل مرمت و به یکی از قطب‌های گردشگری عراق تبدیل شد و حتا صدام یکی از کاخ‌های خود را بر فراز تپه‌ای در نزدیکی این شهر بنا کرد.

در سال‌های پس از جنگ نخست خلیج فارس، بازدید از این شهر ممنوع شد و پس از اشغال عراق نیز شهر تاریخی بابل که بخشی از آن به پایگاه نظامیان آمریکایی و لهستانی تبدیل شده بود، به حال خود رها شد و به منبع درآمد قاچاقچیان آثار تاریخی تبدیل شده و در نهایت در می ۲۰۰۹، درهای آن به روی بازدید‌کنندگان گشوده شد، هرچند که این اقدام اعتراض برخی کارشناسان را در پی داشت.

باستان‌شناسان بابل را شهری می‌داند که در آن می‌توان آثاری از ستون‌های مرمری تمدن یونان باستان و مجسمه‌های ساخته‌شده از سنگ آهک تمدن مصر باستان را مشاهده کرد.

شهر تاریخی بابل در سال‌های دور یکی از شهرهای زیبای منطقه‌ی بین‌النهرین بوده و بناهایی تاریخی ارزشمندی مانند برج بابل، کاخ بخت‌النصر دوم ، زیگورات و صدها اثر تاریخی دیگر را درخود جای داده است.

از مدتها قبل وزارت نفت عراق در ماه‌های گذشته اقدام به حفر کانالی به طول یک‌ونیم کیلومتر در حریم بابل و منطقه‌ای که هنوز حفاری نشده برای نصب لوله‌های انتقال نفت کرده که این امر اعتراضات فراوانی را در پی داشته است.

کارشناسان بر این باورند که عبور لوله‌ها علاوه‌بر صدماتی که به بخش‌هایی از این شهر وارد کرده، می‌تواند مانع ثبت این شهر در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو شود، این در حالیست که وقوع انفجارهای احتمالی در لوله‌های انتقال نفت بواسطه سهل‌انگاری یا اقدامات تروریستی نیز می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری را به بابل وارد کند.

در این شرایط تلاشهای بی وقفه مریم عمران موسی، مدیر پایگاه حفاظت از بابل برای تغییر مسیر خط لوله نفت تابحال به جایی نرسید و اکنون او قصد شکایت از وزارت نفت عراق را دارد. او بر این باور است که نفت تمام می‌شود، اما میراث تاریخی باقی می‌ماند.

از سوی دیگر مسئولان وزارت نفت عراق این پروژه را یک پروژه ملی و ضامن منافع ملی دانسته و تاکید می‌کنند که برای محافظت از بابل، در مسیر لوله‌گذاری سختی‌های فراوانی را تحمل کرده و با کندی بیش از حد کار کرده‌اند.»