و آندره آغاسی

داستان زندگی آندره, یک داستان طولانی است او با تنیس زندگی می کند و نفس می کشد دوران زندگی او از بدو تولد فراز و نشیب های فراوانی داشت اما همواره کوشید تا موفقیت های چشمگیری کسب کند

آندره آغاسی که نخستین باز ۲۰ سال قبل پا به مسابقات حرفه‌ای‌ تنیس گذاشته بود، روز یکشنبه پس از شکست در دور سوم مسابقات آزاد آمریکا با چشمان گریان برای همیشه با تنیس حرفه‌ای وداع کرد.

آندره آغاسی با شکست مقابل ”بنجامین بکر“ آلمانی از دور مسابقات کنار رفت. وی از قبل اعلام کرده بود این آخرین مسابقات حرفه‌ای است که در آن شرکت می‌کند. بازیکن ۳۶ ساله‌ آمریکائی در این بازی آشکارا از جراحت مزمن کمر که بازنشستگی او را جلو انداخت، رنج می‌برد. آغاسی که در زمین خودی از حمایت تماشاگران برخوردار بود، در سراسر مسابقه جنگنده ظاهر شد اما در نهایت قدرت ”بکر“ تعیین‌کننده شد.

در حالی که جمعیت در ورزشگاه ”آرتور اَش“ برایش کف می‌زدند، او به‌سختی تلاش می‌کرد از جاری شدن اشک‌هایش جلوگیری کند.

آغاسی در حالی که هنوز می‌گریست با احساسات زیاد از طرفدارانش قدردانی کرد.

وی گفت: ”تابلوی امتیازات نشان می‌دهد که باخته‌ام. اما آنچه را نمی‌تواند نشان دهد موهبتی است که نصیبم شده است“. طی ۲۰ سال گذشته از وفاداری شما بهره‌مند بوده‌ام. کمک شما مرا چه در میدان مسابقه و چه در کارزار زندگی یاری کرد و پیش برد. من در شما یک منبع الهام یافته‌ام - شما با اراده خود مرا به موفقیت رهنمون شدید - و همچنین بزرگواری شما را به چشم دیده‌ام. از شما سپاسگزارم و شما و خاطره شما را تا آخر عمر همراه خواهم داشت“.

در بازی یکشنبه در نیویورک، بنجامین بکر مقابل تماشاگرانی که هر وقت او امتیازی به نفع خود ثبت می‌کرد عملاً ساکت می‌نشستند، کاملاً بر اعصاب خود مسلط بود.

این بازیکن ۲۵ ساله آلمانی پس از بازی، نقش آغاسی در ورزش تیس را ستود وی گفت: ”او یک بازیکن بی‌بدیل است. خدمات او به تنیس بسیار است. او آدم بسیار نجیبی است و در لحظه‌ای مهم برای او است“.

تماشاگران هر کاری برایش کنند استحقاق آن را دارد. برایش بهترین آرزوها را دارم. می‌دانم در زندگی آدم خوشبختی خواهد بود.

● مشخصات فردی

▪ نام: آندره آغاسی

▪ تاریخ تولد: ۲۹ آوریل سال ۱۹۷۰ میلادی

▪ محل تولد: شهرناودا ایالت لاس و گاس آمریکا

▪ قد: ۸۰/۱ سانتی‌متر

▪ وزن: ۷۵ کیلوگرم

▪ بازیکن راست‌دست

▪ در ماه می سال ۱۹۸۶ میلادی بازی حرفه‌ای را آغاز کرد

▪ در ۱۰ آوریل سال ۱۹۹۵ عضو بهترین پایه ”ای تی پی“ شد.

● نگاهی به زندگی آغاسی

آندره آغاسی یک قهرمان بزرگ است. او بیشتر اوقاتش را به تمرین و پرورش استعدادهایش گذرانده و بیش از نیمی از عمرش را به‌صورت حرفه‌ای بازی کرده است. داستان زندگی آندره، یک داستان طولانی است. او با تنیس زندگی می‌کند و نفس می‌کشد. دوران زندگی او از بدو تولد فراز و نشیب‌های فراوانی داشت اما همواره کوشید تا موفقیت‌های چشمگیری کسب کند.

● رؤیای پدر

”مایک آغاسی“ پدر آندره در سال ۱۹۸۶ میلادی می‌گفت: ”هر پدر و مادری برای فرزندانشان آرزوهائی دارند. آنها آرزو می‌کنند فرزندشان رئیس یک سازمان بزرگ باشد و با بهترین پزشک و حتی وکیل شود. اما من آرزو داشتم که ۴ فرزندم قهرمان تنیس دنیا شوند، چنین چیزی هرگز عملی نیست اما یک آرزو است“.

داستان زندگی آندره با آرزوی پدرش آغاز شد و او که کوچکترین پسر مایک بود، یک روز به آرزوی پدر تحقق بخشید.

مایک آغاسی پدر آندره متولد ارمنستان بود اما اکثر زندگی خود را در ایران گذراند. او که یک بوکسور حرفه‌ای بود در المپیک ۱۹۵۲ و ۱۹۴۸ عضو تیم ملی بوکس ایران بود. البته نام او آغاسیون بود و آندره این نام را به آغاسی تبدیل کرد.

او نخستین بار بازی تنیس را در حیاط کلیسای یک مبلغ آمریکائی تماشا کرد و همان موقع به این بازی علاقه‌مند شد و اصول بازی را از آنها آموخت و بدین ترتیب به طرف زمین تنیس کشیده شد. بعدها به انرژی و هیجان فوق‌العاده‌ای که داشت پی برد و تصمیم گرفت یک ورزشکار حرفه‌ای شود. مایک تصمیم گرفته بود یک ورزشکار حرفه‌ای در رشته بوکس شود و برای اولین بار در سن ۱۷ سالگی با یک حریف انگلیسی در بازی‌های المپیک در شهر لندن روبرو شد.

در سال ۱۹۵۲ به ایالات متحده سفر کرد، در حالی‌که حتی یک سکه هم نداشت اما سرشار از آرزوهای بزرگ بود. او نام خود را از امانوئل به مایکل تغییر داد و در شیکاگو مستقر شد. او ۳ بار بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۵۶ برنده جایزه ”گلدن کلاوز“ شیکاگو شد. بعد از مدتی مایک تصمیم گرفت وارد بازی تنیس شود. او هرگز روحیه شهامت و مبارزه‌طلبی‌اش را از دست نداد و سعی کرد در مورد تنیس چیزهای زیادی فرا گیرد. مایک با خود عهد کرده بود که بعدها پسرش نام آغاسی را در دنیای ورزش تنیس بر سر زبان‌ها بیندازد.

او با الیزبت (بتی) آشنا شد و با او ازدواج کرد. آنها در بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۹ صاحب ۲ فرزند شدند. ”ایتا“ اولین فرزند خانواده، دختر بود. فرزند دوم آنها پسری به نام ”فیلیپ“ و پس از او دختری به نام ”نامارا“ به دنیا آمد. فرزندان مایک از کودکی با پدرشان تنیس باز می‌کردند و بازیکنان خوبی هم بودند. اینا بزرگترین فرزند خانواده نسبت به بقیه علاقه بیشتری نشان می‌داد. فیلیپ هم خوب تنیس بازی می‌کرد. اما تامارا علاقه چندانی به بازی تنیس نداشت و فقط به خاطر پدرش بازی می‌کرد. اما کوچکترین فرزند آنها یعنی ”آندره“ برای بازی تربیت شده بود. آنها از شیکاگو به لاس و گاس نقل مکان کردند. آنجا خانه‌ای پیدا کردند و یک زمین تنیس در حیاط آن ساختند. مایک یک کارگر سختکوش و یک مربی خوب بود و در بین مربیان بوکس و تنیس از شهرت خوبی برخوردار بود.

● کودکی آندره

”آندره“ کوچکترین فرزند خانواده، در سال ۱۹۷۰ در لاس و گاس متولد شد. وقتی آندره نوزاد بود پدرش روی گهواره‌اش توپ تنیس می‌بست. وقتی که ۲ سال داشت بیشترین جایزه‌هائی که پدرش به او می‌داد راکت بود. پدرش راکت در تختش می‌گذاشت و او را در خواب در در آغوش می‌گرفت. آندره آغاسی هنوز هم به خاطر می‌آورد که در زمین بازی می‌ایستاد و مورد توجه پدرش بود.

آندره در سن ۱۲ سالگی بی‌حوصله و کمی پرخاشگر بود. او اولین بار مقابل اعضاء مدرسه و سپس مقابل درش ایستاد و از روش تدریس جدی و طرز رفتار آنها شکایت کرد. او با چند پسر بزرگتر از خودش دوست شده بود و کارهای خطرناکی انجام می‌داد. به همین دلیل پدرش تصمیم گرفت او را به اردوی تنیس بفرستد. این اردوگاه برای جوانان علاقه‌مند به تنیس تأسیس شده بود.

● مدرسه تنیس

مدرسه عالی تنیس توسط ”نایک بالتی یری“ که مردی جدی و سختگیر بود اداره می‌شد. بازیکنان جوان اجازه نداشتند تلویزیون ببینند، استفاده از تلفن هم محدود بود. بازیکنان اجازه نداشتند با یکدیگر ارتباط دوستانه برقرار کنند؛ چون هدف مدرسه این بود که حس رقابت را بین افراد افزایش دهد.

آندره آغاسی می‌گوید: ”من در حال حاضر از آن محیط و طرز برخورد مسئولان مدرسه دلخوری و رنجشی به دل ندارم. اما در گذشته این احساس در من وجود داشت. من فقط یک زندگی عادی و معمولی می‌خواستم بدون فشار و استرس. من آنجا بسیار تنها بودم، هیچ‌کس نمی‌تواند بفهمد چقدر احساس تنهائی می‌کردم“.

نظم و انضباط آقای بالتی یری در تغییر رفتار آندره موثر نبود. بعدها آندره موهایش را بلند کرد و نسبت به رؤسا و داوران و حتی تماشاچیان بی‌احترامی و بی‌ادبی می‌کرد و وقتی‌که بازی را از دست می‌داد، را کنش را به سمت سقف پرتاب می‌کرد. اما به‌تدریج اخلاق او بهتر شد و بالاخره رفتار خودش را اصلاح کرد و تحت کنترل گرفت.

آغاسی شهرت جهانی دارد. او یکی از تنها ۱۰ مرد بازیکن تنیس است که ۸ عنوان گرند اسلم را به خود اختصاص داده است. او در زندگی شخصی نیز موفق است. آندره با استفی گراف (STEFFI GERAF) قهرمان زن تنیس در سال ۲۰۰۱ ازدواج کرد و ثمره ازدواج آنها یک پسر و یک دختر است. او حتی اوقاتی را به سازماندهی و اداره کنسرت برای مؤسسات خیریه می‌پردازد تا برای افراد فقیر پول جمع‌آوری کند. در نهایت می‌توان گفت آندره آغاسی همه افتخارات و موفقیت‌های زندگی خود را از آرزوی پدرش به‌دست آورد.

---