بازخوانی خطبه 65 نهج البلاغه علل گمراهی معاویه از نگاه امام علی ع چیست

امام علی ع در سال 38 هجری قمری و پس از جنگ نهروان به معاویه نامه نوشت و علت گمراهی او را شرح داد

امام علی (ع)در نامه 65 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به معاویه می فرماید: وقت آن رسیده که دیده بصیرت بگشایی و از آنچه عیان است ، منتفع شوی . اما تو به همان راهی که گذشتگانت می رفتند ، قدم نهادی و دعویهای باطل کردی . مشتی دروغ ساخته ای و در اذهان عوام انداخته ای . مقامی به خود بستی که از شأن تو بس برتر است و چیزی را که برای دیگران اندوخته شده بود ، بربودی .

امام در ادامه می فرماید: به جهت فرار از حق ، بیعتی را که از گوشت و خونت بر تو لازمتر است ، انکار کردی و آنچه را که هنوز گوش تو از آن پر و سینه ات از آن انباشته است ، ناشنیده انگاشتی .بعد از حق ، جز گمراهی آشکار چه تواند بود و بعد از صراحت ، جز آمیختن حق به باطل چه توان یافت . پس حذر کن از شبهه و از آمیختن آن به حق و باطل بپرهیز که زمان درازی است که فتنه پرده های خود آویخته و ظلمت آن دیدگان را کور ساخته است .

امام علی (ع) در بخشی دیگری از نامه خود به ارسال نامه معاویه به خود می پردازد و می فرماید: نامه ای از تو به من رسید ، سراسر سخن پردازی و مبهم و مغشوش ، در آشتی جویی ، سست و ناتوان . افسانه هایی که در بافتن آن نه دانشی به کار رفته و نه خردی . همانند کسی شده ای که روی ریگ روان راه می سپرد یا در بیابانی تاریک ، بی آنکه راه را بشناسد ، گام بر می دارد . می خواهی به جایی فرا روی که برای تو دست نایافتنی است و به راهی روی که نشانه هایش ناپیداست . عقابان بلند پرواز به اوج آن نتوانند رسید که در بلندی همبر عیوق است .

امام در انتها هشداری به معاویه می دهد و می فرماید:پناه می برم به خدا ، که پس از من بست و گشاد کارهای مسلمانان را تو بر دست گیری . یا تو را منصبی دهم که با یکی از آنها عقدی توانی بست یا پیمانی توانی نهاد .پس هم اکنون ، در پی چاره کار خویش باش که اگر تقصیر و کوتاهی کنی ، بندگان خدا به سوی تو بسیج شوند و درهای چاره به رویت بسته گردد ، و آنچه امروز از تو می پذیرند ، دیگر نخواهند پذیرفت .