فردوسی استاد بی همتای شعر و خرد پارسی

فردوسی استاد بی همتای شعر و خرد پارسی و بزرگ ترین حماسه سرای جهان است.اهمیت فردوسی در آن است که با آفریدن اثر همیشه جاوید خود، نه تنها زبان، بلکه کل فرهنگ و تاریخ و در یک سخن، همه …

فردوسی استاد بی همتای شعر و خرد پارسی و بزرگ ترین حماسه سرای جهان است.اهمیت فردوسی در آن است که با آفریدن اثر همیشه جاوید خود، نه تنها زبان، بلکه کل فرهنگ و تاریخ و در یک سخن، همه اسناد اصالت اقوام ایرانی را جاودانگی بخشید و خود نیز بر آن چه که می کرد و بر عظمت آن، آگاه بود و می دانست که با زنده نگه داشتن زبان ویژه یک ملت، در واقع آن ملت را زندگی و جاودانگی بخشید.

بسی رنج بردم در این سال سی

عجم زنده کردم بدین پارسی

پی افکندم از نظم کاخی بلند

که از باد و باران نیابد گزند

فردوسی ظاهرا از ابتدای قتل دقیقی (حدود ۳۶۷ تا ۳۶۹ ه) به نظم داستان های منفردی از میان داستان های قدیم ایرانی پرداخته است که بعدها آن ها را در شاهنامه خود گنجاند و گویا این کار راحتی در حین نظم شاهنامه ابومنصوری یا بعد از آن نیز ادامه داد و داستان های منفرد دیگری را مانند رستم، اکوان دیو و داستان های ماخوذ از سرگذشت بهرام گور را جداگانه به نظم درآورد.

فردوسی نظم شاهنامه را سال ۳۴۶ هجری به امر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق سپهسالار خراسان شروع کرد که این کار دنباله اقدام «دقیقی» در این زمینه بود، او پس از سیزده یا چهارده سال، در سال ۳۸۴ یعنی ده سال پیش از آشنایی با دربار محمود غزنوی اولین نسخه آن را به پایان رساند.

علی عسکریان