ای مسلمانان عالم

ای دل من، از چه سنگین گشته‌‌ای ؟
غافل از حال فلسطین گشته‌‌ای
ای دل ، ای دل، از چه بی‌دردی هنوز
شعله ها می‌بینی و سردی هنوز
بی‌تفاوت مانده‌ای زین دردها
مثل بعضی از عرب ، نامردها …

ای دل من، از چه سنگین گشته‌‌ای ؟

غافل از حال فلسطین گشته‌‌ای

ای دل ، ای دل، از چه بی‌دردی هنوز

شعله ها می‌بینی و سردی هنوز

بی‌تفاوت مانده‌ای زین دردها

مثل بعضی از عرب ، نامردها

شرم یادت، آخر ای دل، ناله‌ای

از جفای دشمن رجاله‌ای

زخم‌ها بینی، نبینی مرهمی

ای تفو بر چون تو از بس بی‌غمی

ای قلم، از آستین دستی برآر

تا برآری از ستمکاران دمار

تا برانگیزی، یلانی شیرگیر

تا بریزی خون آن گرگان پیر

ای قلم، باید برافرازی علم

تا بتازی بر هیولای ستم

ای قلم، خون تو و خون شهید

محشری انگیخت، در هر جا چکید

ای مسلمانان عالم الغیاث

غزه غرقاب است در غم، الغیاث

مسجد الاقصی ازین بیدادها

می‌رساند بر فلک فریادها

سازمان، ای سازمان پرخلل

از چه برخود بسته‌‌ای نام ملل؟

آلت دست شیاطین گشته‌ای

بی‌مسما اسم و ننگین گشته‌ای

آشکارست آن دروغ و این نفاق

از زبان و حالتان بالاتفاق

ای مسلمان، غزه اکنون کربلاست

بانگ هل من ناصرش پر در فضاست

کودکانش مثل اطفال حسین

سخت مظلومند و خونبار از دوعین

همچنان اکبر جوانان رشید

می‌شوند از کینه دشمن شهید

دست‌ها ، چون دست عباس و علم

دمبدم گردند، بی‌جرمی قلم

در محرم ای گروه سینه‌زن

مشت کن این دست و بر ظالم بزن

این غذا، بهر عزای شاهدان

گوید آن مولا، که بر غزه رسان

گوییا گوید گرت نان و دواست

بیشتر امروز بر غزه رواست

مصر و اردن ، دولتی بی‌صولتند

دشمنان را ، حاضر اندر خدمتند

از حجاز امید یاری نیست، نیست

عرق اسلامی نمی‌دانند، چیست

جام بر جام ستمگر می‌زنند

نقش ننگ خود، به دفتر می‌زنند

ملت خود را کنند افکنده‌سر

پیش هر قوم مسلمان دگر

گر پیمبر هم دهد فرمان جنگ

این منافق سیرتان لنگند، لنگ

ای خدا، آن مهدی صاحب‌زمان

رحمتی فرما، به داد ما ، رسان

ای عزیز ذوالجلال و ذولمنن

این دعا مقبول فرمای از “چمن”

محمدرضا یاسری - چمن ۸۷/۱۰/۸