مقدماتی جام جهانی با ۳۰ بازیکن همسطح

حادثه امید بخش و نگران کننده در تیم ملی

۱) توجه کردید هر فهرست تیم ملی، با صفت «عجیب» همراه می شود؟ هر بار فهرست تیم ملی منتشر می شود؛ تیترهای این جوری می بینیم: «چه فهرست عجیبی» دلیل اینکه همیشه هر فهرستی عجیب و غریب و قابل انتقاد به نظر می رسد، نزدیکی کیفی بازیکنان ایران است.

احمدرضا عابدزاده تئوری جالبی دارد: «فاصله بدترین بازیکن ایران با بهترین بازیکن هم پستش فقط شش ماه تمرین است» سطح بازیکنان ایران آنقدر نزدیک است که غلامرضا رضایی پس از چند بازی حضور در ترکیب اصلی تیم ملی، نامزد اول خط حمله می شود و حتی کیانوش رحمتی هم می تواند با آندرانیک تیموریان رقابت کند. همین موضوع شیرین است که تیترهای تلخ تولید می کند: «چه فهرست عجیبی».

۲) درب و داغان بودن فوتبال آسیا در مقایسه با فوتبال اروپا حتی در مسائل ساده هم تابلو و روشن است. اینکه ۳۸ بازیکن قبل از بازی با عربستان به اردوی تیم ملی دعوت می شوند، ضعف فوتبال آسیا را نشان می دهد که پیش از هر بازی حساس، دو برابر حد استاندارد، مشغول رقابت برای بازی در تیم ملی هستند. اینجا هنوز غربال حرف اول را می زند.

۳) علی دایی حدود شش ماه در اردوهای مختلف با کیانوش رحمتی و محمد نوری به عنوان نیروهای پشتیبان تیموریان و نکونام کار می کند اما به بزنگاه مهم و بازی اول مقدماتی جام جهانی که می رسد، مازیار زارع و پژمان نوری را به تیم ملی دعوت می کند. در حالت عادی دعوت از بهترین زوج میانی لیگ برتر، انتقاد برانگیز نیست اما اینکه زارع و نوری در فاصله دو هفته مانده به بازی با عربستان، پس از مدتها به تیم ملی دعوت می شوند، اتفاق جالبی نیست. این تایمینگ عجیب، ما را مجبور به استفاده از یک واژه متداول در این جور مواقع می کند: «چرا»؟

۴) از همین حالا مشخص است که سرطان دفاع چپ، مثل چهار سال گذشته تیم ملی را همراهی خواهد کرد. برانکو برای اولین بازی مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ مقابل بحرین، در سمت چپ مشکل اساسی داشت و از نصرتی در دفاع چپ بازی گرفت. امروز هم سه بازیکن در فهرست تیم ملی برای حضور در این پست دیده می شوند؛ شیری، ستار زارع و محمد نصرتی. از این جمع، زارع سابقه زیادی در بازی در سمت چپ خط دفاع دارد اما معمولاً برای بازیهای حساس، از برنامه های سرمربی تیم ملی خارج می شود و جای خود را به بازیکن دیگری که متخصص دفاع چپ نیست، می دهد. نصرتی که بارها گفته از بازی در دفاع چپ متنفر است، باز هم در بازیهای حساس تیم ملی، نامزد این پست می شود. مجتبی شیری هم دل خوشی از دفاع چپ ندارد. راستی به این جمع پژمان نوری را هم اضافه کنید که قبل از شروع فصل جاری، تنفرش را از بازی در دفاع چپ به افشین قطبی اعلام کرد تا به خط میانی برگردد.

۵) لیست بدی نیست اما می ترسیم. تغییر نسل، اصولا با ترس و تردید و اضطراب همراه است

امیر وفایی