کودکان خود را خودمحور بار نیاورید

برخی از مردم اصولا متوجه رفتارهای خود نیستند و تنها زمانی متوجه نوع رفتار اشتباه خود می‌شوند که کسی در مقابل آنها درست مانند خودشان عمل کند. حکایت این مساله را گاهی در بین مراجعان …

برخی از مردم اصولا متوجه رفتارهای خود نیستند و تنها زمانی متوجه نوع رفتار اشتباه خود می‌شوند که کسی در مقابل آنها درست مانند خودشان عمل کند. حکایت این مساله را گاهی در بین مراجعان خودم می‌بینم.

مثلا پدر خانواده خدا را بنده نیست یا مادر خانواده دایم در صحبت‌هایش اشاره دارد که تافته‌ای جدابافته است و حالا به خاطر اینکه چرا فرزندشان کسی را قبول ندارد و بسیار مغرور است مستأصل شده‌اند و نمی‌دانند چه رفتاری باید بکنند! می‌گویند نمی‌دانیم این غرور از کجا آمده؟! باید گفت در درجه اول همه ما از اولین الگوهای خود، یعنی والدین‌مان پیام‌های تربیتی را دریافت می‌کنیم. سپس آنها در سیستم تربیتی اشتباه، رفتارهایی را انجام می‌دهند که باعث می‌شود ما به سوی شخصیت خاصی سوق داده شویم و تا سنین پیش از دبستان شخصیت ما شکل بگیرد. پدر و مادرهایی که بچه‌های خود را مدام مورد تایید قرار می‌دهند و به آنها القا می‌کنند که تو از همه برتری، تو تافته جدا بافته‌ای، خیلی جذابی، خیلی بی‌نقصی و هیچ‌کس همانند تو نیست، این ذهنیت غلط را در بچه‌ پایه‌ریزی می‌کنند. در واقع در سنین پایین یک هویت کاذب به بچه‌ها می‌دهند. چون در این سنین خودپنداره آدم (خودپنداره پایه و اساس آن چیزی است که ما در مورد خودمان احساس می‌کنیم و بعدا اعتماد به نفس ما را می‌آفریند) شکل می‌گیرد. چنین بچه‌هایی حس «من تافته جدابافته‌ام» را دارند و این حرف‌ها باعث می‌شود نوعی اعتماد به نفس کاذب پیدا کنند. کاذب از آن جهت که این افراد در بزرگسالی همه آنچه ندارند را در پشت یکی دو موضوعی که حس می‌کنند متفاوت‌شان کرده، مثلا جذابیت و یا قد بلند و ... مخفی می‌کنند. این پوشش یا سرپوش گذاشتن روی چیزهایی که کم دارند یا ندارند موجب می‌شود فرد خودش را قبول نداشته باشد و در خلوت از این مساله رنج ببرد. از همه بدتر اینکه این افراد نیازمند توجه از سوی دیگران هستند و از اینکه مورد تمجید و قبول آنها باشند ارضاء می‌شوند. این حس نیاز و کمبود می‌تواند مشکلات فراوانی را برای افراد در محیط‌های مختلف اجتماعی و خانوادگی ایجاد کند و همواره باعث شکنندگی آنها شود. این افراد مدام در پی رابطه‌ای هستند که در آن مورد تایید قرار بگیرند و اگر چنین نباشد فرو می‌پاشند و رابطه را ختم می‌‌کنند. به هر حال باید زمینه‌های پدید آمدن چنین غروری را از بین برد. توصیه می‌کنم جنبه‌های مثبت بچه‌هایتان را ببینید و آن را تشویق کنید ولی در کنارش جنبه‌های منفی وجود آنها را هم ببینید و رفتارهای بدشان را بگویید تا احساس «من خیلی خوب و بی‌نقص هستم» نکنند و بکوشند روز به روز بهتر شوند. یادتان باشد فردای این بچه‌ها را با همین اشتباهات خراب می‌کنید و آنها از جامعه انتظار خواهند داشت تاییدشان کند. اگر خودمحوری یا ریشه‌های آن را در فرزندتان می‌بینید کم‌کم او را در اجتماعاتی مثل مهدکودک ببرید تا مشارکت را بیاموزد و نپندارد که همه‌چیز فقط متعلق به اوست. یاد بگیرد گاهی باید حتی آنچه متعلق به خودش است را بدون هیچ تکبری با دیگران شریک شود. او نباید حس کند همه از او پایین‌ترند و نگاه از بالا به آنها داشته باشد