شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

قرآن؛ بهار دلها


قرآن؛ بهار دلها

درباره عظمت قرآن کریم تعابیر مختلفی از ائمه معصومین (ع) نقل شده است. اوصافی‌ که‌ حضرت‌ علی (ع‌) از کتاب‌ خدا برمی‌شمارد، در نهایت‌ فصاحت‌ و بلاغت‌ و بسی‌ دلپذیر و خواندنی‌ است‌. …

درباره عظمت قرآن کریم تعابیر مختلفی از ائمه معصومین (ع) نقل شده است. اوصافی‌ که‌ حضرت‌ علی (ع‌) از کتاب‌ خدا برمی‌شمارد، در نهایت‌ فصاحت‌ و بلاغت‌ و بسی‌ دلپذیر و خواندنی‌ است‌. امیرالمؤمنین علی (ع) در بیانی چنین می‌فرمایند: "ان القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق لاتفنی عجایبه و لا تنقضی غرائبه و لا تکشف الظلمات الا به؛ به راستی که قرآن ظاهرش زیبا و شگفت‌انگیز و درونش ژرف و عمیق، شگفتیهایش فانی نشود و اسرار نهفته‌اش پایان نپذیرد، تاریکیهای جهل و نادانی جز بدان برطرف نخواهد شد"(غررالحکم، ج۲، ص ۳۱۰).

ایشان قرآن را برترین ذکرها دانسته آن را مایه شرح صدر و روشنی دلها معرفی کرده‌اند: "افضل الذکر القرآن به تشرح الصدور و تستنیر السرائر"(همان، ج۲، ص ۳۱۰) همچنین از این کتاب آسمانی با اوصافی همچون "نصیحت کننده خیرخواه: الناصح الذی لا یغشّ"؛ "بهترین راهنما: الهادی الذی لا یضلّ"؛ "گوینده راستگو: المحدث الذی لا یکذب"؛ "سودمندترین داستانها: انفع القصص"؛ "شفای دلها: شفاء الصدور" و "بهار دلها: ربیع القلوب"(همان: ۳۰۹-۳۱۳) یاد کرده‌اند.

در بخشی از خطبه هجدهم نهج‌البلاغه حضرت علی (ع) در بیان عظمت قرآن کریم چنین می‌فرمایند: "...فیه‌ تبیان‌ کل‌ شی‌ء و ذکر ان‌ الکتاب‌ یصدق‌ بعضه‌ بعضاً و انه‌ لااختلاف‌ فیه‌، فقال‌ سبحانه‌: "ولو کان‌ من‌ عند غیر الله‌ لوجدوا فیه‌ اختلافاً کثیراً" یعنی سراسر آیات قرآن، تصدیق کننده یکدیگر و تبیین کننده همدیگرند و اگر مطلبی در آیه‌ای بازگو شود، همان مطلب به یاری آیه یا آیات دیگر روشن‌تر می‌شود و تعمیم آن تخصیص می‌یابد و اطلاق آن تقیید می‌شود و قرینه آن بازگو می‌شود و سایر اقسام دلالت و انحای تفسیری آن واضح خواهد شد؛ چه اینکه شرح برخی از آیات را باید از زبان آیه دیگر شنید و تفسیر بعضی از آیات را با کمک آیات دیگر باید فهمید. ‏

آیات قرآن کریم مربوط به یکدیگر و مکمل یکدیگرند و با مراجعه به آیات گوناگون قرآن در موضوعی خاص، می‌توان فهم و برداشتی جامع از آن به دست آورد. امیر بیان علی (ع) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: "کتاب الله تبصرون به و تنطقون به و تسمعون به و ینطق بعضه ببعض و یشهد بعضه علی بعض و لا یختلف فی الله و لا یخالف بصاحبه عن الله؛ و اینک کتاب خداست که با آن (حق را) می‌بینید، و با آن (به حق) سخن می‌گویید و با (سخن حق) را می‌شنوید، برخی از آن گویای برخی دیگر است و پاره‌ای از آن گواه بر پاره دیگر است، هیچ بخشی از آن درباره خدا با بخش دیگر ناهمگون نیست و هرگز همراه خود خدا بر نمی‌گرداند. "(خطبه ۱۳۳).

علی مهدوی



همچنین مشاهده کنید